Wyrok z dnia 2017-11-22 sygn. IV SA/Gl 433/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Miliczek-Ciszewska, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska, Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.), Protokolant Katarzyna Lisiecka-Mitula, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2017 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przyznania pomocy w formie gorącego posiłku oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 11 stycznia 2017 r. M.K. zwrócił się o pomoc w formie gorącego posiłku w barze "A".

Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta B., na podstawie art. 104 oraz art. 108 § 1 k.p.a. w zw. z art. 106 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 3, art. 48b ust. 2 oraz art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 930 ze zm. zwana także w skrócie "u.p.s.") przyznano M.K. pomoc w formie gorącego posiłku od 11 stycznia do 31 marca 2017 r. oraz określono, że posiłki będą wydawane od poniedziałku do piątku od godziny 10.00 do 14.00 oprócz dni ustawowo wolnych od pracy przez bar "A" oraz dodatkowej sali konsumpcyjnej w Parafii [...] w B., za okazaniem bonu wydanego na dany miesiąc przez pracownika socjalnego. Określono także, że odbiór bonów na kolejny miesiąc następować będzie od poniedziałku do piątku od 25-tego dnia miesiąca poprzedzającego w godzinach przyjmowania stron. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

W odwołaniu od tej decyzji M.K. podniósł , że przyznano mu pomoc "oscylującą w talerzu zupy i dwóch kromkach chleba na dobę". Wskazał, że utrzymuje się wyłącznie ze zbieractwa. Bon za miesiąc luty przyznano mu w dniu 14 lutego 2017 r., w związku z tym wniósł o wypłatę zasiłku za okres od 1 do 13 lutego 2017 r. w wysokości 52 zł.

Decyzją z dnia [...]r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (w skrócie "k.p.a."), utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy na podstawie wywiadu środowiskowego i pozostałej zgromadzonej w sprawie dokumentacji ustalił, że strona prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. Dochodem strony jest pomoc rodziny w kwocie 159 zł. Kolegium stwierdziło, że strona nie ma możliwości zaspokojenia potrzeb bytowych, w tym uzyskania jednego gorącego posiłku dziennie. Natomiast w myśl art. 48 ust. 4 u.p.s. pomoc doraźna albo okresowa w postaci jednego gorącego posiłku dziennie przysługuje osobie, która własnym staraniem nie może go sobie zapewnić. Odnosząc się do treści odwołania Kolegium wskazało, że strona miała możliwość odbioru bonów na kolejny miesiąc u pracownika socjalnego od 25-tego miesiąca poprzedzającego .

W skardze od powyższej decyzji M.K. podniósł, że został pozbawiony gorącego posiłku od 1 do 13 lutego 2017 r. oraz, że pracownik socjalny odmówił mu wydania bonów. Wniósł o uchylenie decyzji i wypłatę 52 zł za ww. okres.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy postulował jej oddalenie podtrzymując argumentację zawarta w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1066) Sąd ten sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowią inaczej. Z brzmienia art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.) wynika natomiast, że w przypadku, gdy Sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję w całości lub w części, albo stwierdza jej nieważność bądź niezgodność z prawem. Przy tym z mocy art. 134 § 1 P.p.s.a. tejże kontroli legalności dokonuje także z urzędu, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Przeprowadzając ocenę zaskarżonej decyzji co do jej zgodności z prawem, Wojewódzki Sąd Administracyjny doszedł do przekonania, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Świadczenia dla osób wymagających wsparcia ze strony pomocy społecznej podlegają regulacji zawartej w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. (obecnie tekst jednolity Dz.U. z 2017 r. poz. 1769 ze zm.), zwanej dalej jak dotychczas "u.p.s.". Zgodnie z treścią art. 2 i 3 tej ustawy celem pomocy społecznej jest wspieranie osób i rodzin w ich wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i przezwyciężenia trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie samodzielnie pokonać, umożliwienie osobie lub rodzinie życia w warunkach odpowiadających godności człowieka. Natomiast rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy. Pomoc społeczna udzielana jest bowiem osobom, czy rodzinom między innymi z powodu ich ubóstwa, sieroctwa, bezdomności, bezrobocia, niepełnosprawności, ciężkiej choroby. Bez wątpienia wyżej opisane warunki przyznania skarżącemu pomocy zostały w sprawie spełnione. Natomiast pomoc ta może przybrać postać świadczenia pieniężnego i niepieniężnego (art. 36 u.p.s.), a jednym z nich jest świadczenie w postaci posiłku (art. 36 pkt 2 lit.j u.p.s.). Właśnie o taką formę pomocy wystąpił skarżący wnosząc o ciepły posiłek w barze "A"

Przepis art. 48 u.p.s. przyznaje osobie prawo do posiłku, jeżeli jest tego pozbawiona. Natomiast zgodnie z art. 48b ust. 2 u.p.s. pomoc doraźna lub okresowa w postaci jednego gorącego posiłku dziennie przysługuje osobie, która własnym staraniem nie może go sobie zapewnić. Pomoc w postaci jednego gorącego posiłku dziennie powinna być więc zapewniona każdej osobie, która własnym staraniem nie jest w stanie tego posiłku zorganizować. Sposób realizacji świadczenia oraz okres, na jaki będzie ono udzielone, nie zostały ustawowo określone, a zatem ich doprecyzowanie leży w gestii organu. Organ I instancji mając na względzie sytuację skarżącego uwzględnił jego wniosek zarówno co do formy pomocy w postaci jednego gorącego posiłku na okres od dnia zgłoszenia wniosku tj. od 11 stycznia 2017 r. do 31 marca 2017 r. oraz miejsca realizacji świadczenia. Decyzja organu została wydana zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, na podstawie prawidłowo przeprowadzonego postępowania, które pozwoliło na uwzględnienie w całości wniosku strony. Organ odwoławczy słusznie zatem uznał tą decyzję za prawidłową. Natomiast wytknąć należy organowi odwoławczemu powołanie się na przepis art. 48 u.p.s. w brzmieniu nieobowiązującym na dzień wydania decyzji. Jednakże uchybienie to nie miało wpływu na wynik sprawy, bowiem przyznanie wnioskowanego świadczenia znajduje swoje uzasadnienie w treści obowiązujących przepisów art. 48 i art. 48b ust. 2 u.p.s.

Odnosząc się do zarzutu pozbawienia skarżącego gorącego posiłku w okresie od 1 do 13 lutego 2017 r. uznać go należy za bezzasadny. Przede wszystkim skarżący nie kwestionuje, że od 11 stycznia 2017 r. korzystał ze świadczenia w postaci gorącego posiłku na podstawie wydanego mu bonu. Fakt wydania bonu uprawniającego do korzystania z ciepłych posiłków znajduje także potwierdzenie w oświadczeniu złożonym przez pracownika socjalnego (k-8 akt adm.). Uprawnienie do korzystania z przedmiotowego świadczenia na podstawie miesięcznych bonów zostało następnie potwierdzone w decyzji z dnia [...]r. przyznającej skarżącemu pomoc w postaci gorącego posiłku od 11 stycznia do 31 marca 2017 r. Zatem o ile ważność wydanego skarżącemu bonu kończyła się ostatniego stycznia, to mimo, że decyzja nie została jeszcze skarżącemu doręczona, w jego interesie było zgłoszenie się do Ośrodka Pomocy Społecznej celem otrzymania bonu na gorący posiłek na kolejny miesiąc. Skoro skarżący w tym czasie nie zgłosił się do pracownika socjalnego, a zrobił to dopiero 14 lutego, to oznacza, że sam zrezygnował w okresie od 1 do 13 lutego z gorącego posiłku. Marginalnie można tylko zauważyć, że skarżący ww. decyzję otrzymał 6 lutego. Ponadto jak wynika z oświadczenia pracownika socjalnego (k- 8 akt adm.) oraz z wywiadu środowiskowego (k-17 akt. adm.) skarżący korzystał z tej formy pomocy w 2016 r. i był pouczony o sposobie odbioru bonów. Natomiast twierdzenie skarżącego, sformułowane zresztą dopiero na etapie skargi, że pracownik socjalny odmówił mu wydania bonów jest gołosłowne bo nie poparte żadnymi dowodami ani wiarygodną argumentacją.

W tym stanie rzeczy należało uznać, że zarzuty sformułowane przeciwko zaskarżonej decyzji nie miały uzasadnienia, a zaskarżona decyzja odpowiada prawu. Dlatego na podstawie art. 151 P.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji.