Postanowienie z dnia 2012-12-13 sygn. V CSK 39/12

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt V CSK 39/12

POSTANOWIENIE

Dnia 13 grudnia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Dariusz Dończyk

SSN Bogumiła Ustjanicz

w sprawie z wniosku Syndyka masy upadłości Przędsiebiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego "A." Sp. z o.o. w upadłości w K.

przy uczestnictwie Przedsiębiorstwa Usługowo-Handlowego "AD." Sp. z o.o. w K.

o wpis prawa użytkowania wieczystego gruntu i odrębnej własności budynków w księdze wieczystej Kw Nr […],

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 13 grudnia 2012 r.,

skargi kasacyjnej wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 21 września 2011 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 21 września 2011 r. oddalił apelację syndyka masy upadłości od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 22 czerwca 2011 r. oddalającego wniosek syndyka o wpis na jego rzecz prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz własności posadowionych na nim budynków. U podłoża tego rozstrzygnięcia legł pogląd, że załączone do wniosku orzeczenia jako podstawa wpisu, w zestawieniu ze stanem prawnym wynikającym z księgi wieczystej, czyni wniosek bezzasadnym.

Skarga kasacyjna wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego zarzuca naruszenie art. 134 prawa upadłościowego i naprawczego i zmierza do uchylenia tego postanowieni oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Skarżącemu chodziło o przywrócenie stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej na podstawie umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego i własności budynku, która następnie została uznana za bezskuteczną w stosunku do masy upadłości. Istota zarzutów skargi kasacyjnej sprowadza się do twierdzenia, że wyrok prawomocny uznający tę umowę za bezskuteczną stanowił dla sądu wieczystoksięgowego wystarczającą podstawę wpisu stanu prawnego nieruchomości takiego, jaki był przed zawarciem tej umowy.

Zgodnie art. 626⁸ § 2 k.p.c., sąd rozpoznając wniosek o wpis bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Badanie owo ma na celu ustalenie, czy wskutek stwierdzonych orzeczeniem sądu lub w przedstawionym dokumencie czynności prawnej lub zdarzenia prawnego stan prawny nieruchomości uzasadnia dokonanie żądanego wpisu. Inaczej mówiąc, chodzi o ustalenie czy orzeczenie sądu lub treść innego dokumentu jest wystarczającym dowodem istnienia określonego stanu prawnego nieruchomości. W ustaleniu tym opartym na podstawie dokumentów dołączonych do wniosku, wyczerpuje się zakres kognicji sądu wieczystoksięgowego.

Stan prawny nieruchomości, w świetle art. 1 i art. 16 u.k.w.h., określa ogół praw rzeczowych do tej nieruchomości oraz podlegające ujawnieniu w księdze wieczystej niektóre prawa osobiste i roszczenia. Wobec tego, aby orzeczenie sądu mogło stanowić podstawę wpisu, musi zawierać pełny zakres informacji niezbędnych do stwierdzenia, że powstało (wygasło) prawo podlegające ujawnieniu w księdze wieczystej. Wbrew zaś stanowisku skarżącego, Sąd w procesie o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną w stosunku do masy upadłości nie wypowiada się co do skutków bezskuteczności w zakresie, co wymaga podkreślenia, stanu prawnego nieruchomości. Stąd, skarga kasacyjna oparta na odmiennym założeniu nie podlegała uwzględnieniu.

Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu.