Postanowienie z dnia 2014-04-16 sygn. II CSK 587/13

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt II CSK 587/13

POSTANOWIENIE

Dnia 16 kwietnia 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Kwaśniewski

w sprawie z powództwa C. C. i J. C. przeciwko I. C.

o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 16 kwietnia 2014 r.,

na skutek skargi kasacyjnej powodów

od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)

z dnia 21 marca 2013 r., sygn. akt I ACa (…),

odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powodów na rzecz pozwanej kwotę 3617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Skarga kasacyjna powodów została sporządzona przez adwokata J. W. w dniu 4 lipca 2013 r., który w tym dniu nie był umocowany do sporządzenia w imieniu powodów skargi kasacyjnej.

Z załączonego do skargi kasacyjnej dokumentu pełnomocnictwa wynika, że powodowie dopiero w dniu 18 lipca 2013 r. umocowali adwokata J. W. do zastępowania ich „… w sprawie skargi kasacyjnej…”, a zatem dopiero po 14 dniach od daty sporządzenia skargi kasacyjnej przez adwokata.

Ponadto z treści dokumentu pełnomocnictwa z dnia 18 lipca 2013 r. nie wynika umocowanie adwokata J. W. do sporządzenia i wniesienia w imieniu powodów skargi kasacyjnej. Za takie nie można bowiem uznać sformułowania o udzieleniu pełnomocnictwa do zastępowania „w sprawie skargi kasacyjnej”, ponieważ niniejsza sprawa jest sprawą o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli.

Wobec niedołączenia do skargi kasacyjnej dokumentu zawierającego umocowanie do sporządzenia już w dniu 4 lipca 2013 r. w imieniu powodów skargi kasacyjnej w określonej przedmiotowo sprawie oraz do jej wniesienia do Sądu Najwyższego, skarga kasacyjna podlega odrzuceniu, ponieważ sporządzona została w dniu 4 lipca 2013 r. przez osobę nieuprawnioną, a nie dotknięta jedynie brakiem formalnym pisma (v. postanowienie SN z dnia 19 maja 2000 r., IV CKN 1008/00, niepubl.). Treść udzielonego pełnomocnictwa powinna odzwierciedlać jego rzeczywisty przedmiotowy zakres i nie ma podstaw do narzucania Sądowi Najwyższemu obowiązku dokonywania wykładni złożonego w nim oświadczenia w zależności od etapu postępowania, na którym zostało udzielone (postanowienie SN z dnia 15 grudnia 2011 r., II CZ 137/11, niepubl.).

W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 398⁶ § 3 k.p.c. w zw. z art. 398⁶ § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na postawie art. 98 § 1 i art. 99 k.p.c. oraz § 6 pkt 7 w zw. z § 12 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. 2013 r., poz. 490).