Postanowienie z dnia 2018-06-07 sygn. XXIII Ga 566/18

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt XXIII Ga 566/18

POSTANOWIENIE

Dnia 07 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący-Sędzia SO Tomasz Szczurowski (spr.)

Sędziowie: SO Anna Gałas

SR (del.) Patrycja Czyżewska

po rozpoznaniu w dniu 07 czerwca 2018 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w W.

o zmianę wpisu

na skutek apelacji wnioskodawcy

na postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 15 lutego 2018r., sygn. akt Wa. XII Ns-Rej.KRS (...)

postanawia:

oddalić apelację.

SSR (del.) Patrycja Czyżewska SSO Tomasz Szczurowski SSO Anna Gałas

Sygn. akt XXIII Ga 566/18

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 11 sierpnia 2017 r. wnioskodawca (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W. (zwany dalej: (...) sp. z o.o. sp. k.) wniósł o dokonanie wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego zmiany danych podmiotu poprzez wpisanie zmiany umowy spółki z dnia 26 lipca 2017 r. oraz wpisanie wynikającej z niej zmiany danych wspólnika -komandytariusza M. F. w zakresie wysokości jego wkładu określonego w umowie, wysokości sumy komandytowej oraz wartości zwracanego temu wspólnikowi wkładu.

Do wniosku dołączono wypis z aktu notarialnego sporządzonego w dniu 26 lipca 2017 roku przez notariusza A. S. (Kancelaria (...) w W., Rep. (...)), stanowiącego protokół z zebrania wspólników spółki komandytowej, na którym podjęte miały zostać uchwały o wyrażeniu zgody na częściowe wycofanie ze spółki wkładu M. F. oraz w sprawie zmiany umowy spółki (w zakresie wkładów umówionych oraz przedmiotu działalności), jak również w sprawie wyrażenia zgody na przyjęcie tekstu jednolitego umowy spółki.

Jak wynika z treści przedmiotowego aktu notarialnego w zebraniu wspólników brali udział następujący wspólnicy: I. F. oraz M. F., przy czym ten ostatni wspólnik działał zarówno w imieniu własnym, jak i w imieniu wspólników: (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (jako prezes zarządu uprawniony do samodzielnej reprezentacji) i (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (jako prokurent samoistny spółki).

Postanowieniem Referendarza Sądowego z dnia 31 października 2017 r. sygn. Wa. XII Ns-Rej. KRS (...) złożony w sprawie wniosek został oddalony.

Na powyższe postanowienie skargę złożył wnioskodawca domagając się zmiany zaskarżonego postanowienia i dokonania wpisu zgodnie z wnioskiem.

Postanowieniem, z dnia 15 lutego 2018 r. Sąd Rejonowy dla m.st Warszawy w Warszawie oddalił wniosek (pkt 1) oraz ustalił, iż koszty postępowania ponosi wnioskodawca (...) sp. z o.o. sp. k. (pkt 2), jak również nakazał zwrócić
wnioskodawcy (...) sp. z o.o. sp. k. kwotę 100 złotych uiszczoną tytułem opłaty za ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

Rozpoznając sprawę w trybie art 398 ²² § 2 i 3 k.p.c. w związku z art 13 § 2 k.p.c. Sąd Rejonowy zważył, iż wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie. Podkreślono, że zgodnie z a*rt. 23 ust. 1 ustawy o KRS Sąd rejestrowy bada czy dołączone do wniosku dokumenty są zgodne pod względem formy i treści z przepisami prawa. W zakresie powyższej kognicji Sąd Rejonowy zwrócił uwagę na fakt, że w myśl art. 9 k.s.h. zmiana postanowień umowy spółki osobowej (a taką spółką jest wnioskodawca jako spółka komandytowa) wymaga zgody wszystkich wspólników, chyba że umowa stanowi inaczej. Umowa spółki wnioskodawcy nie przewiduje wyłączenia wymogu jednomyślności przy dokonywaniu zmian jej treści, a zatem aby dokonać skutecznie zmiany tej umowy konieczne jest złożenie zgodnych oświadczeń woli przez wszystkich wspólników tejże spółki.

Sąd Rejonowy stwierdził również, że zmiana umowy spółki komandytowej, podobnie jak jej zawarcie przez co najmniej dwa podmioty, stanowi wfelostronną czynność prawną - umowę, której skuteczność zależy m.in. od tego czy strony tej umowy były należycie reprezentowane przy jej dokonywaniu. Stosownie zaś do art. 210 § 1 k.s.h. w umowie między spółką z ograniczoną odpowiedzialnością a członkiem jej zarządu oraz w sporze z nim spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników. Przepis ten stanowi jeden z wyjątków od wyrażonej w art. 201 § 1 k.s.h. zasady reprezentacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez zarząd.

Treść wskazanego przepisu art 210 § 1 k.s.h. zdaniem Sądu I instancji przesądza o wyłączeniu reprezentacji spółki przez zarząd we wszystkich umowach, a nie tylko tych, na których podstawie członek zarządu sprawuje swoją funkcję. Sąd Rejonowy ocenił, że w niniejszej sprawie wymogi omawianego przepisu, mającego charakter bezwzględnie obowiązujący, nie zostały dochowane.

W świetle treści aktu notarialnego z dnia 26 lipca 2017 r, stanowiącego protokół odbytego w tym dniu zebrania wspólników spółki wnioskodawcy, niewątpliwym jest że uczestniczący w tym zebraniu M. F. występował równocześnie m.in. jako osoba fizyczna działająca w imieniu własnym (wspólnik komandytariusz), jak również jako prezes zarządu wspólnika komplementariusza - (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. M. F. jest jedynym członkiem zarządu (Prezesem) (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością,

przy czym jednocześnie jest on wspólnikiem tej spółki posiadającym 26 z 50 udziałów w jej kapitale zakładowym (nie jest zatem jedynym wspólnikiem, o którym mowa w art. 173 § 1 k.s.h.)

Sąd I instancji podkreślił przy tym, że zawarcie, czy też zmiana umowy spółki osobowej stanowią czynności różniące się znacząco od uchwał (w tym uchwały o zmianie umowy) podejmowanych przez wspólników spółek kapitałowych, odmiennie bowiem niż w wypadku spółek kapitałowych, wspólnicy spółki osobowej nie działają w ramach organu podejmującego uchwały .(zgromadzenia wspólników - art. 227-254 k.s.h., walnego zgromadzenia - art. 393-429 k.s.h.), ale jako odrębne osoby działające we własnym imieniu.

Zdaniem Sądu Rejonowego powyższe przesądza o tym, iż wobec naruszenia wymogów z art. 210 § 1 k.s.h., nie doszło w dniu 26 lipca 2017 r. do skutecznego dokonania zmiany umowy spółki wnioskodawcy. Brak jest zatem podstaw do wpisania żądanych w niniejszej sprawie zmian danych wnioskodawcy w rejestrze przedsiębiorców KRS odnośnie zmiany umowy i zmiany danych wspólnika komandytariusza M. F..

O kosztach Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 694 ⁸ § 1 k.p.c. oraz art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005 r o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167 poz. 1398 ze zm.).

Od powyższego postanowienia apelację wniósł wnioskodawca, zaskarżając je w całości oraz zarzucając mu:

1.  naruszenie art. 210 § 1 k.s.h. oraz art. 9 k.s.h. poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie i przyjęcie, że przy zmianie umowy spółki będącej przedmiotem niniejszego postępowania doszło do nieprawidłowej reprezentacji komplementariusza skarżącej spółki przy podejmowaniu uchwał o zmianie umowy spółki komandytowej;

2.  naruszenie art. 33 ¹ § 1 k.c. poprzez błędne przyjęcie, że w stanie faktycznym niniejszej sprawy z uwagi na brak uregulowania charakteru podejmowania zmian umowy spółki osobowej nie mają odpowiedniego zastosowanie przepisy dotyczące osób prawnych - odpowiednie przepisy dotyczące spółek kapitałowych.

Mając na uwadze powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i dokonanie wpisu zgodnie z wnioskiem z dnia 11 sierpnia 2017 r.
oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja jako bezzasadna zasługiwała na oddalenie.

Przystępując do analizy niniejszej sprawy w kontekście zarzutów wywodzonych w apelacji w pierwszej kolejności należy podkreślić, że zakres kognicji przysługującej Sądowi Rejestrowemu w postępowaniu rejestrowym określa art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. 2018, poz. 986 j.t., zwana dalej: KRSU). Zgodnie z tym przepisem Sąd Rejestrowy bada, czy dołączone do wniosku dokumenty są zgodne pod względem formy i treści z przepisami prawa. Powyższy przepis potwierdza, że Sąd Rejestrowy nie tylko pełni funkcję rejestracyjną, ale również sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę przedkładanych mu wraz z wnioskiem dokumentów, tak co do ich zgodności z przepisami formalnymi, jak i materialnymi. Stanowisko to znajduje potwierdzenie choćby w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2017 r. II CSK 488/16, niepubl. w którym wskazano, że wykładnia art. 23 ust. 1 ustawy z 1997 r. o KRS przemawia za stwierdzeniem, że Sąd Rejestrowy na podstawie tego przepisu jest uprawniony do badania przedłożonych mu dokumentów mających stanowić podstawę wpisu nie tylko pod względem tego, czy zawierają one dane przewidziane prawem oraz czy dane te są zgodne z dokumentami, z których wynikają, ale też ma powinność stwierdzenia w toku postępowania w sprawie wniosku o wpis do KRS, czy dokumenty te powstały w okolicznościach zgodnych z prawem. W ten sposób Sąd Rejestrowy spełnia obowiązek czuwania nad tym, aby w Rejestrze umieszczane były dane prawdziwe, a Rejestr mógł realizować przypisane mu zadania. Sąd Okręgowy w niniejszym składzie powyższe stanowisko Sądu Najwyższego w pełni podziela. W konsekwencji nie może być wątpliwości, że Sąd Rejestrowy był uprawniony do badania dokumentów załączonych do wniosku, a mających stanowić podstawę dokonania wpisu zmianowego. Dokument ten stanowił akt notarialny zawierający „Protokół z zebrania wspólników spółki komandytowej". Na zebraniu tym podjęto uchwałę nr 2 w sprawie zmiany umowy spółki, jak również uchwałę nr 3 w sprawie wyrażania zgody na przyjęcie tekstu jednolitego umowy spółki (k. 166-172). W
niniejszej sprawie wnioskodawca domagał się wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego informacji o zmianie umowy spółki, jak również zmiany innych danych, które były konsekwencją zmiany umowy spółki. W świetle więc art. 23 ust. 1 KRSU Sąd Rejestrowy miał kognicję co do badania ważności czynności prawnej zmiany umowy spółki, tak co do formy, sposobu jej dokonania, jak i jej treści. Sąd Rejestrowy oceny tej dokonał i trafnie przyjął, że czynność ta narusza art. 210 § 1 k.s.h., a w konsekwencji na jej podstawie nie może być dokonany jakikolwiek wpis do Krajowego Rejestru Sądowego. Ocenę tę.Sąd Okręgowy w niniejszym składzie w pełni podziela.

Zgodnie z art. 9 k.s.h. zmiana postanowień umowy spółki wymaga zgody wszystkich wspólników, chyba że umowa stanowi inaczej. Należy zaznaczyć, że czynność zmiany umowy spółki komandytowej, zwana w Protokole uchwałą, została dokonana przez wspólników tej spółki. Wspólnikami tymi byli: M. F., (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jak również I. F.. Do aktu notarialnego zawierającego tę czynność stawili się: M. F. działając w swoim imieniu, jak również jako prezes zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a także jako prokurent (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz I. F. działająca we własnym imieniu. W powyższym układzie sytuacyjnym nie może być wątpliwości, że czynność zmiany umowy (...) sp. z o.o. sp. k. była w szczególności czynnością pomiędzy spółką z ograniczoną odpowiedzialnością - (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, a jej prezesem zarządu M. F.. Okolicznością ustaloną przez Sąd Rejonowy i bezsporną jest, że M. F. nie był jedynym wspólnikiem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W związku z tym powstało zagadnienie prawne, czy ważność czynności zmiany umowy spółki komandytowej dokonywanej pomiędzy spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, a jej członkiem zarządu należy oceniać przez pryzmat art. 210 § 1 k.s.h. zgodnie z którym w umowie między spółką a członkiem zarządu oraz w sporze z nim spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników. Inaczej mówiąc należało rozważyć, czy dopuszczalnym jest, aby przy czynności zmiany umowy spółki komandytowej zawartej w szczególności pomiędzy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i jej członkiem zarządu, ten ostatni może działać osobiście zarówno w imieniu własnym, jak i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością,

czy też niezbędna jest reprezentacja spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zgodna z art. 210 § 1 k.s.h. Zdaniem Sądu Okręgowego, za Sądem Rejestrowym, należy przyjąć, że w niniejszej sprawie miał zastosowanie art. 210 § 1 k.s.h., a skoro czynność prawna zmiany umowy spółki została dokonana bez jego zastosowania, to jest nieważna, a wobec tego nie może stanowić podstawy wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.

Analizując zastosowanie do czynności zmiany umowy spółki osobowej art. 210 § 1 k.s.h. należy w pierwszej kolejności zaznaczyć, że przepis dotyczy sytuacji w której umowa spółki komandytowej zawierana jest pomiędzy spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i jej członkiem zarządu. Zakresem zastosowania art. 210 § 1 k.s.h. są wszelkie umowy, które podmiotowo spełniają warunki w tym przepisie określone. Powyższy wniosek ma znaczenia dla ustalenia sposobu prawidłowej reprezentacji spółki z o.o. przy czynności prawnej polegającej na zmianie umowy spółki komandytowej. W tym bowiem przypadku dodatkową normą mającą zastosowanie jest art. 9 k.s.h., który wprowadza wymóg zgody wszystkim wspólników na zmianę umowy spółki. W ocenie apelującego w świetle powyższej normy prawnej zmiana umowy spółki osobowej następuje na podstawie uchwały tej spółki, co w rzeczywistości wykluczałoby zastosowanie art. 210 § 1 k.s.h. Niemniej Sąd Okręgowy poglądu tego nie podziela. W rzeczywistości bowiem norma art. 9 k.s.h. może budzić wątpliwości, zwłaszcza w kontekście przyznania spółce osobowej, w szczególności spółce komandytowej, podmiotowości prawnej. Należy jednak podkreślić, co konsekwentnie pomija apelujący, że w spółach osobowych nie doszło do wyodrębnienia organu na kształt zgromadzenia wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, czy walnego zgromadzenia spółki akcyjnej. Powyższe jest konsekwencją braku pełnego zerwania spółki osobowej z jej substratem personalnym, co wyraża się w fakcie, że spółka osobowa jest jedynie ustawową (ułomną) osobą prawną, natomiast nie ma osobowości prawnej, jak również ponoszeniem przez wspólników subsydiarnej odpowiedzialności za zobowiązania spółki. Skoro więc art. 9 k.s.h. do zmiany umowy spółki wymaga zgody wspólników, to należy przyjąć, że czynność ta jest czynnością dokonywaną między wspólnikami, a nie przez jakikolwiek organ spółki jak ma to miejsce w przypadku spółek kapitałowych. Zmiana umowy spółki osobowej jest dokonywana na podstawie porozumienia zmieniającego pomiędzy jej wspólnikami (umowy). Stronami tej czynności, z uwagi na brak właściwego organu są poszczególni wspólnicy, w tym
przypadku w szczególności (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz jej prezes zarządu, a wspólnik (...) sp. z o.o. sp. k. - M. F.. W takiej zaś sytuacji do tego porozumienia art. 210 § 1 k.s.h. znajduje pełne zastosowanie, a więc (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością powinna być reprezentowana przez radę* nadzorczą lub pełnomocnika powołanego uchwałą zgromadzenia wspólników. Należy w tym miejscu jedynie dodać, że art. 210 § 1 k.s.h. znajduje zastosowanie nie tylko przy zawieraniu umowy w nim wskazanej, ale również przy dokonywaniu jakichkolwiek czynności następczych z umową tą związanych, a więc w szczególności przy zawieraniu porozumienia zmieniającego tę umowę. Nie sposób więc uznać, że Sąd Rejonowy dokonując oceny czynności prawnej zmieniającej umowę spółki komandytowej naruszył art. 9 k.s.h. w zw. z art. 210 § 1 k.s.h.

Niezależnie od powyższego również wykładania systemowa art. 9 k.s.h. przemawia za przyjęciem, że zmiana umowy spółki osobowej stanowi porozumienie zawarte pomiędzy wspólnikami, a nie czynność prawną spółki. Należy bowiem przypomnieć, że art. 9 k.s.h. wprowadza wymóg zgody wspólników. Odwołanie do wymogu zgody mamy również w art. 41 § 1 k.s.h., art. 43 k.s.h. Tymczasem inne przepisy k.s.h. dotyczące spółek osobowych posługują się pojęciem uchwały wspólników. W tym ostatnim kontekście należy choćby przywołać art. 39 § 2 k.s.h., art. 40 § 1, 2 k.s.h., 42 k.s.h., 44 k.s.h. art. 58 § 1 pkt 2 k.s.h. Skoro art. 9 k.s.h. ustanawia wymóg zgody wszystkich wspólników, a nie konieczność podjęcia przez nich jednomyślnej uchwały, to również ta okoliczność przemawia na rzecz poglądu przyjętego za podstawę zaskarżonego orzeczenia, a zgodnie z którym zmiana umowy spółki komandytowej stanowi czynność wspólników, do której ma zastosowanie art. 210 § 1 k.s.h. Odmienna interpretacja czyniłaby bezprzedmiotowym rozróżnienie w k.s.h. przypadku zgody wszystkich wspólników od sytuacji w której wprowadzony jest wymóg jednomyślnej uchwały wspólników. W tym kontekście należy jeszcze przywołać art. 42 k.s.h. zgodnie z którym jeżeli w sprawach nieprzekraczających zwykłych czynności spółki wymagana jest uchwała wspólników, konieczna jest jednomyślność wszystkich wspólników mających prawo prowadzenia spraw spółki. Z powyższej normy wynika, że w sytuacji w której konieczna jest zgodna uchwała wspólników ustawodawca posługuje się pojęciem jednomyślności, a nie zgody wszystkich wspólników. Potwierdza to art. 43 k.s.h., który stanowiąc o czynnościach przekraczających zwykły zarząd już nie odwojuje się

do jednomyślności, ale zgody wspólników. Ustawodawca konsekwentnie więc odróżnia jednomyślną uchwałę od przypadku zgody wspólników. Jest tak z pewnością z tego właśnie względu, że inaczej należy traktować uchwałę wspólników od czynności wyrażającej zgodę wszystkich wspólników. O ile bowiem w tym pierwszym przypadku można mówić o czynności prawnej spółki, o tyle druga sytuacja dotyczy czynności wspólników. Dystynkcja ta jest uzasadniona właśnie osobowym charakterem spółki komandytowej w której na pierwszy plan wysuwa się jednak element osobowy przed elementem kapitałowym. Ostatecznie więc również wykładania systemowa potwierdza, że do czynności wspólników polegającej na zmianie umowy ma zastosowanie art. 210 § 1 k.s.h.

Wreszcie należy zaznaczyć, że zastosowanie art. 210 § 1 k.s.h. w przedmiotowej sytuacji jest uzasadnione również z uwagi na ochronną rolę tej regulacji prawnej. Przepis ten ma bowiem przeciwdziałać sytuacjom w których mogłoby dojść do naruszenia interesu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez mającego rozbieżne interesy członka zarządu tej spółki. Skoro norma ta ma zastosowanie do zawierania umowy spółki osobowej, to konieczność jej zastosowania pozostaje aktualna również w przypadku zmiany tej umowy. W odmiennej sytuacji łatwo bowiem mogłoby dojść do jej obejścia.

Nie można również pominąć, że konieczność zastosowania art. 210 § 1 k.s.h. do zmiany umowy spółki osobowej jest również uznawana w doktrynie. A. Kidyba zasadnie podkreśla, że w osobie wspólnika dochodzi do połączenia uprawnień organizacyjnych (prowadzenie spraw, reprezentacja) i korporacyjnych (prawo głosu, prawo wyrażania zgody). Dalej precyzuje, że jeżeli uprawnienia przysługują w ramach prawa prowadzenia spraw, to ich realizacja w formie uchwały odbywa się w zakresie tej kompetencji. Jednakże realizacja prawa głosu, w postaci czy to uchwały, czy to wyrażenia zgody, jeżeli ma charakter stricte korporacyjny, powiązany - z tytułu uczestnictwa w spółce - z uprawnieniami właścicielskimi, a oderwanymi od prowadzenia spraw, powoduje, że uchwały będą dotyczyć zupełnie innych sytuacji i będą poza kompetencją do prowadzenia spraw. Jako przypadek zgody stricte korporacyjnej A. Kidyba wymienia właśnie art. 9 k.s.h. Następnie' A. Kidyba stwierdza, że wyrażenie zgody na określone czynności stanowi jednostronne oświadczenie woli wyrażające akceptację określonego postanowienia, rozstrzygnięcia czy czynności. Oświadczenia takie nie składają się na uchwałę, ale w wyniku zgodnych oświadczeń dokonanych przez strony stanowią one czynność
prawną - umowę (art. 9 k.s.h.) (tak: A. Kidyba, Uchwały w spółkach osobowych i ich zaskarżenie, PPH 2014, nr 9, s. 7). Analogiczne stanowisko wyraziła również K. Kopaczyńska-Pieczniak, która zaznacza, że regulacje przewidujące z jednej strony podejmowanie uchwał przez wspólników, a z drugiej strony uzależniające określone skutki prawne od zgody, stanowi dowód zrównoważonego połączenia konstrukcji prawnej spółki jawnej (podmiotu prawa) oraz stosunku uczestnictwa w niej poprzez zawarcie umów między wspólnikami. W przypadku, gdy ustawa przewiduje uchwałę wspólników, akcentuje organizacyjny tryb kolektywnego podejmowania rozstrzygnięć w strukturze jednostki organizacyjnej. Z kolei stanowiąc o zgodzie, nawiązuje do tradycyjnego postrzegania spółki osobowej w stosunkach wewnętrznych jako węzła obligacyjnego łączącego wspólników. Wyrażenie przez wspólnika zgody jest oświadczeniem woli i nie jest tożsame z oddaniem głosu „za". Oświadczenia te pochodzące od wszystkich wspólników w odróżnieniu od głosów nie składają się na uchwałę, ale jeżeli są zgodne, to stanowią czynność prawną - umowę (tak: K. Kopaczyńska-Pieczniak, Pozycja prawna wspólnika spółki jawnej, Warszawa 2013, s. 217-226). W ocenie Sądu Okręgowego również w świetle przytoczonych poglądów doktryny zasadnym jest kwalifikowanie zgody wyrażonej przez wszystkich wspólników jako umowy (porozumienia zmieniającego umowę), co uzasadnia zastosowanie art. 210 § 1 k.s.h.

Zdaniem Sąd Okręgowego bezprzedmiotowy był również zarzut naruszenia art. 33 ¹ § 1 k.c. Zgodnie z tym przepisem do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych. Niemniej przepis ten odsyła do stosowania do ułomnych osób prawnych ogólnych przepisów o osobach prawnych, zamieszczonych w k.c, a nie dotyczących konkretnego rodzaju osoby prawnej. Niemniej nade wszystko należy wskazać, że w niniejszej sprawie kwestia sposobu zmiany umowy spółki będącej wnioskodawcą została uregulowana w art. 9 k.s.h. i wobec tego już z tego względu brak jest podstaw do stosowania przepisów o osobach prawnych, tym bardziej że te ostatnie zakładają istnienie organów, których spółka komandytowa jest pozbawiona. Nie można wreszcie pominąć, że w przepisach dotyczących spółek kapitałowych również pojawiają się regulacje wprowadzające wymóg zgody, np. art. 246 § 3 k.s.h., który stanowi, że uchwała dotycząca zmiany umowy spółki, zwiększająca świadczenia wspólników lub uszczuplająca prawa udziałowe bądź prawa przyznane osobiście poszczególnym
wspólnikom, wymaga zgody wszystkich wspólników, których dotyczy. Nie budzi wątpliwości, że zgoda ta ma charakter niezależny od samego aktu głosowania. Brak jest więc podstaw do odmiennego kwalifikowania charakteru zgody na gruncie spółek osobowych, gdzie to właśnie element osobowy spółki decyduje o jej naturze.

Ostatecznie więc należy stwierdzić, że będąca podstawą wniosku o wpis czynność prawna zmiany umowy spółki komandytowej podlegała ocenie poprzez pryzmat normy art. 210 § 1 k.s.h. Skoro zaś M. F. przy czynności tej reprezentował zarówno siebie, jak . i (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, to czynność ta jako podjęta z naruszeniem art. 210 § 1 w k.s.h. jest nieważna (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 2 k.s.h.) i nie mogła stanowić podstawy jakiegokolwiek wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.

Z powyższych względów na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. apelacja jako bezzasadna zasługiwała na oddalenie.

SSR (del.) Patrycja Czyżewska SSO Tomasz Szczurowski SSO Anna Gałas