Wyrok z dnia 2017-06-27 sygn. XI GC 426/16

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt XI GC 426/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 27 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Wójcik-Wojnowska

Protokolant: Maciej Żuchowski

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2017 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości układowej w S.

przeciwko Z. S.

z udziałem interwenienta ubocznego po stronie powodowej – nadzorcy sądowego W. D.

o wydanie

I.  nakazuje pozwanemu Z. S., aby wydał na rzecz powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości układowej w S. komplet matryc produkcyjnych z akcesoriami, na który składają się następujące pozycje:

1.  (...) P. Terminal 3/8" 156x110

2.  (...) P. Terminal 1/2" 156x110

3.  (...) P. Terminal 5/8" 156x110

4.  (...) P. Terminal 3/4" 156x110

5.  (...) P. Terminal 7/8" 156x110

6.  (...) P. Terminal 1" 156x110

7.  (...) P. Terminal 1-1/8" 156x110

8.  (...) P. Terminal 1-1/4" 156x110

9.  Uchwyt do transportu matryc

10.  Komplet matryc SN 10

11.  (...) 1/2 F.

12.  (...) 7/8 F.

13.  (...) 1-1/8 F.

14.  (...) 1/4-3/8 F.

15.  A. #44

16.  A. #52

17.  (...) P. Terminal l-3/8” 220x250

18.  (...) Terminal P. 1-1/2" 220x250

19.  (...) P. Terminal 1-3/4" 220x250

20.  (...) 2" F.

21.  (...) 2-1/2 F.

22.  T 66 S68

23.  A. #56

24.  (...) 1-3/4 F.

25.  (...) 1-3/8 F.

26.  A. #50

27.  A. #44

28.  A. #55

29.  (...) 3/4 F.

30.  (...) 1 F.

31.  (...) 1-1/4 F.

32.  (...) 1-1/2 F.

33.  A. #60

34.  A. #40

35.  A. #36

36.  A. #30

37.  A. #34

38.  A. #32

39.  (...) A 40-44 / S29-45

40.  (...) 5/8 F.

41.  (...) komplet

42.  (...) komplet

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3517 zł (trzy tysiące pięćset siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt XI GC 426/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 marca 2016 roku powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości układowej z siedzibą w S. wniosła przeciwko pozwanemu Z. S. pozew o nakazanie pozwanemu, aby wydał powódce komplet matryc produkcyjnych, akcesoriów w postaci uchwytów do mocowania matryc i uchwytu do transportu matryc, szczegółowo wymienionych w zestawieniu załączonym do pozwu. Wniosła ponadto o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w podwójnej wysokości.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że jej głównym przedmiotem działalności jest produkcja zawiesi linowych przy wykorzystaniu prasy hydraulicznej oraz matryc produkcyjnych. W dniu 18 marca 2015 roku pozwany wraz ze swoimi pracownikami zabrał należącą do niego pracę hydrauliczną, co do której strony zawarły umowę sprzedaży, wraz z należącymi do powódki matrycami produkcyjnymi. Powódka zaprzeczyła, by matryce stanowiły przynależność do prasy i było objęte umową sprzedaży.

Pozwany wniósł odpowiedź na pozew. Wskazał, że powództwo jest nieuzasadnione z uwagi na to, że przedmiotem umowy sprzedaży, zawartej przez strony procesu w dniu 15 stycznia 2015 roku, była prasa hydrauliczna wraz z matrycami. Podniósł, że sporne matryce mają charakter przynależności do sprzedanej pozwanemu prasy w rozumieniu art. 51 § 1 k.c., gdyż są potrzebne do korzystania z prasy zgodnie z jej przeznaczeniem i pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi. Pozwany wskazał, że zgodnie z art. 52 k.c., czynność prawna mająca za przedmiot rzecz główną odnosi skutek także względem przynależności, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych. Z treści umowy nie wynika, aby matryce zostały wyłączone ze sprzedaży. Były one objęte umową i zostały przez powódkę wydane. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i o zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności gospodarczej spółki (...) jest produkcja zawiesi linowych, pasmowych oraz łańcuchowych. Powódka działa na rynku od ok. 20 lat. Pozwany Z. S. zajmuje się działalnością transportową.

W celu zorganizowania nowego miejsca dla produkcji ww. przedmiotów, spółka (...) zwarła z Z. S. w dniu 28 października 2010 roku umowę najmu nieruchomości w postaci części hali należącej do Z. S. wraz z gruntem, położonym przy ul. (...) w S.. Aneksem z dnia 30 października 2011 roku poszerzono przedmiot najmu o dodatkową powierzchnię hali i gruntu. Pozwany rozwiązał z powódką umowę najmu nieruchomości bez wypowiedzenia pismem z 12 sierpnia 2015 roku, wskazując jako podstawę wielomiesięczne zaległości w zapłacie czynszu oraz innych opłat związanych z korzystaniem z przedmiotu najmu przez powódkę.

Niesporne

W procesie produkcji powodowa spółka wykorzystywała będące jej własnością prasy hydrauliczne o nacisku 300, 600, 1000 i 1500 ton oraz matryce produkcyjne o zróżnicowanych wymiarach, w zależności od rodzaju wykonywanych zawiesi. Kształt wykorzystywanej matrycy w produkcji zawiesi uwarunkowanym jest tym, jaką pętle na końcówce zawiesia spółka chce wyprodukować. W zależności od zlecenia, spółka nabywała nowe matryce, których wykorzystanie umożliwiało realizację konkretnych zawiesi. Z uwagi na największą siłę nacisku w produkcji zawiesi spółka wykorzystywała głównie prasę WP- (...). Prasa hydrauliczna jest urządzeniem autonomicznym. Samodzielnie, bez użycia matryc, prasa była u powódki marginalnie wykorzystywana do badania siły nacisku na urządzenia pod kątem ich wytrzymałości, czy też do serwisowania siłowników.

Dowody:

- dowody nabycia (k. 52-79);

- zeznania świadka T. Z. (k. 195-196)

- zeznania świadka A. S. (1) (k. 198)

- zeznania świadka K. G. (k. 199)

- zeznania świadka K. O. (k. 200-201)

- opinia biegłego wraz z ustnymi wyjaśnieniami (k. 213-225, 247-247v.);

W dniu 15 stycznia 2015 roku powodowa spółka sprzedała pozwanemu prasę hydrauliczną WP- (...) za cenę 246.000 złotych brutto. Sprzedaż prasy służyła zabezpieczeniu roszczeń pozwanego względem powódki z tytułu zaległości związanych z czynszem najmu. Pozwany zaliczył cenę ze sprzedaży na poczet przysługującej mu wierzytelności. Strony umówiły się, że powódka dalej będzie korzystać z prasy do czasu spłaty równowartości zaległości. W fakturze wymieniono wyłącznie prasę, bez matryc.

Dowody:

- faktura VAT nr (...) (k. 82);

- zeznania świadka K. O. (k. 200-201);

- przesłuchanie przedstawiciela powódki J. O. (k. 202-204);

W dniu 15 marca 2015 roku do najmowanej przez powódkę części hali przyszedł Z. S. wraz z pracownikiem R. M. oraz bratankiem A. S. (2). W tym czasie na miejscu ze strony powodowej spółki był obecny m.in. T. Z.. Pozwany zażądał wydania prasy hydraulicznej WP-1500 wraz z matrycami i akcesoriami. Początkowo T. Z. nie zgodził się na wydanie matryc. Po rozmowie telefonicznej z J. O. przekazał zarówno ww. prasę jak i następujące matryce wraz z akcesoriami: (...) P. Terminal 3/8" 156x110, (...) P. Terminal 1/2" 156x110, (...) P. Terminal 5/8" 156x110, (...) P. Terminal 3/4" 156x110, (...) P. Terminal 7/8" 156x110, (...) P. Terminal 1" 156x110, (...) P. Terminal 1-1/8" 156x110 , (...) P. Terminal 1-1/4" 156x110, uchwyt do transportu matryc, komplet matryc SN 10, (...) 1/2 F., (...) 7/8 F., (...) 1-1/8 F., (...) 1/4-3/8 F., A. #44, A. #52, (...) P. Terminal l-3/8” 220x250, (...) Terminal P. 1-1/2" 220x250, (...) P. Terminal 1-3/4" 220x250, (...) 2" F., (...) 2-1/2 F., T 66 S68, A. #56, (...) 1-3/4 F., (...) 1-3/8 F., A. #50, A. #44, A. #55, (...) 3/4 F., (...) 1 F., (...) 1-1/4 F., (...) 1-1/2 F., A. #60, A. #40, A. #36, A. #30, A. #34, A. #32, (...) A 40-44 / S29-45, (...) 5/8 F., (...) komplet , (...) komplet. Przedmioty te zostały przewiezione do hali obok i przykryte plandeką. Nie były one wykorzystywane przez Z. S..

Dowody:

- nagranie wraz z dokumentacją fotograficzną (k. 15);

- zestawienie przedmiotów (k. 51);

- zestawienie połączeń (k. 98);

- zeznania świadka T. Z. (k. 195);

- zeznania świadka R. M. (k. 196-197);

- zeznania świadka A. S. (2) (k. 197-198);

- zeznania świadka A. S. (3) (k. 198);

- przesłuchanie przedstawiciela powódki J. O. (k. 202-204);

- przesłuchanie pozwanego Z. S. (k. 204-206).

Konsekwencją utraty matryc produkcyjnych dla powodowej spółki była odmowa przyjęcia zleceń od kontrahentów i spadek przychodów. Po tym, jak do powódki na podstawie udzielonego jej zabezpieczenia roszczenia, wróciły matryce, były one wykorzystywane w produkcji zawiesi na prasach o mniejszym nacisku, gdy pozwalało na to odpowiednie zamocowanie. Ponadto powódka wykorzystywała metodę tzw. prepresingu, to jest wstępnego zaciśnięcia. Wielokrotne zaciśnięcie obracanego materiału przy użyciu mniejszej prasy umożliwia uzyskanie wymaganych wymiarów i wstępnego zespolenia zawiesi.

Dowody:

- dokumentacja (k. 21-29, 138-145);

- opinia biegłego warz z ustnymi wyjaśnieniami (k. 213-225, 247-247v.);

- protokół wydania ruchomości (k. 119-121);

- zeznania świadka K. G. (k. 199);

- zeznania świadka K. O. (k. 200-201);

- przesłuchanie przedstawiciela powódki J. O. (k. 202-204).

Powódka podejmowała próby odzyskania spornych matryc. W dniu 25 sierpnia 2015 roku wezwała pozwanego do zwrotu matryc produkcyjnych wraz z akcesoriami. Pismem z dnia 11 września 2015 roku pozwany odmówił wydania rzeczy.

Dowód:

- wezwanie do wydania (k. 80-81);

- korespondencja e-mail (k. 99, 192-193);

- odpowiedź na wezwanie (k. 101).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne.

Podstawą prawną żądania pozwu stanowił art. 222 § 1 k.c., uprawniający właściciela do żądania od osoby, która włada faktycznie rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana. Roszczenie windykacyjne, o którym mówi powyższy przepis, nie jest zasadne w sytuacji, gdy osobie pozwanej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W niniejszej sprawie istota sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia tego, czy przedmiotem umowy zawartej pomiędzy stronami, obok wskazanej w treści faktury prasy hydraulicznej, były także matryce produkcyjne wraz z akcesoriami. Wydania tych rzeczy domagała się bowiem od pozwanego powódka. Sporna była przede wszystkim kwestia, czy przedmioty objęte żądaniem stanowią przynależność do rzeczy głównej, to jest prasy hydraulicznej. Ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał na stronie pozwanej, która z tego faktu wywodziła korzystne dla siebie skutki prawne (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.). Pozwany twierdził, że sprzedaż prasy hydraulicznej pociągnęła ze sobą zbycie przez powódkę również matryc produkcyjnych. Powołał się w tym zakresie na treść art. 52 k.c., który stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot rzecz główną odnosi skutek także względem przynależności, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych.

Rozstrzygając tę kwestię należy w pierwszej kolejności odwołać się do legalnej definicji przynależności, zawartej w art. 51 § 1 k.c. Zgodnie z tym przepisem, przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzecz głównej) zgodne z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi. Tym zatem charakteryzuje się przynależność, że posiada funkcjonalny i gospodarczy związek z rzeczą główną. Ponadto ma za zadanie ułatwiać korzystanie z rzeczy głównej zgodnie z jej przeznaczeniem, jednocześnie odgrywając wobec niej rolę służebną. Cechą wyróżniającą przynależność od części składowej jest zachowanie statusu rzeczy samodzielnej w obrocie. O tym, czy dana rzecz stanowi przynależność decyduje nie tylko kryterium jej przydatności w zakresie korzystania z rzeczy głównej. Znaczenie ma tutaj także wola właściciela o wykorzystaniu danego przedmiotu jako przynależności.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło na niebudzące wątpliwości ustalenie, że sporne matryce wraz z akcesoriami, których wydania domagała się powódka, stanowiły przynależność do prasy hydraulicznej WP- (...). Sąd zauważa, że głównym przedmiotem działalności powodowej spółki była produkcja zawiesi, do czego niezbędnym było wykorzystywanie prasy wraz ze spornymi matrycami i akcesoriami. Jakkolwiek Sąd na podstawie opinii biegłego ustalił, że prasa ta jest urządzeniem autonomicznym, mającym zastosowanie przy innych czynnościach takich jak testowanie szczelności siłowników hydraulicznych, czy też badanie wytrzymałości różnorakich urządzeń pod kątem siły nacisku, tak z okoliczności sprawy wynika, że samodzielne stosowanie prasy w działalności spółki miało marginalny charakter. W przeważającej mierze ww. prasa była wykorzystywana wraz z matrycami do produkcji zawiesi. Tym samym uwzględniając kryterium obiektywne, to jest przydatność matryc do korzystania z prasy oraz kryterium subiektywne, a zatem wolę właściciela, aby matryce stanowiły o głównym celu wykorzystywania prasy, należy uznać że sporne przedmioty stanowiły przynależność do rzeczy głównej, jaką jest prasa WP- (...). Przedmiotowe matryce wraz z akcesoriami były używane głównie do tej prasy ze względu na największą siłę nacisku. Ponadto były one dokupowane przez powódkę wraz z kolejnymi zamówieniami klientów, aby możliwa była produkcja konkretnych zawiesi w ramach indywidualnego zamówienia. Te okoliczności potwierdził świadek K. O. (k. 200-201). Choć poszczególne matryce były nabywane oddzielnie, tak poprzez wolę właściciela i możliwość ich wykorzystania w produkcji, a tym samym faktyczny związek z rzeczą główną, stawały się przynależnościami tej prasy. Z tych względów nie można podzielić stanowiska przedstawiciela powódki J. O., że o braku charakteru przynależności tych przedmiotów świadczy to, że na fakturze zakupowej prasa i matryce widnieją jako osobne pozycje (k. 203). Jak już zostało wspomniane wyżej, tym przynależność różni się od części składowej rzeczy, że może być przedmiotem samodzielnego obrotu.

Sąd zauważa, że jakkolwiek art. 52 k.c. statuuje zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot rzecz główną odnosi skutek także względem przynależności, tak nie ma ona charakteru bezwzględnie obowiązującego. Strony mogą bowiem, inaczej aniżeli przy częściach składowych rzeczy, wyłączyć spod przedmiotu umowy przynależność. Przepis art. 52 k.c. ma zatem charakter dyspozytywny, zakłada swobodę podmiotów stosunku zobowiązaniowego w kształtowaniu treści czynności prawnej i rozporządzaniu rzeczą główną. Tym samym to od stron umowy zależało to, czy jej przedmiotem uczyniły wyłącznie prasę, czy również przynależne do niej matryce i inne akcesoria. Z samego faktu sprzedaży przez powodową spółkę prasy nie można zatem automatycznie wywodzić, że jej przedmiotem były również przynależne do niej matryce i inne akcesoria. Wobec jednak treści normy art. 52 k.c., to na powodzie spoczywał ciężar dowodu, że przedmiotem sprzedaży nie były przedmioty objęte żądaniem pozwu. Powód musiał wykazać, że wskutek tej czynności prawnej przedmioty te straciły charakter przynależności prasy WP- (...) z uwagi na to, że rzecz główna stała się własnością innej osoby (art. 51 § 2 k.c.).

W niniejszej sprawie strony zawarły ustną umowę sprzedaży, na której podstawie własność prasy WP- (...) przeszła na rzecz pozwanego. W konsekwencji jedynym dowodem dokumentującym na piśmie tę transakcje jest faktura VAT (k. 82). Z uwagi na brak ograniczeń dowodowych w zakresie formy tej czynności prawnej, jej treść mogła być dowodzona przez strony wszelkimi możliwymi środkami dowodowymi. W fakturze strony umieściły jako przedmiot sprzedaży rzecz oznaczoną co do tożsamości, to jest prasę hydrauliczną TYP WP-1500 o numerze fabrycznym (...) (rok produkcji 2008). Brak jednak jakiegokolwiek odniesienia w treści faktury, że przedmiotem czynności prawnej są przynależności lub że są z tej czynności wyłączone. Oceniając wolę stron, należy odwołać się do reguł wykładni oświadczeń woli (art. 65 k.c.). Oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają okoliczności, w których oświadczenie to zostało złożone. Ponadto przy interpretacji woli stron należy uwzględniać zasady współżycia społecznego i ustalone zwyczaje. Zaś w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. W konsekwencji kluczowe w sprawie jest rozstrzygnięcie, co faktycznie strony postanowiły uczynić przedmiotem czynności prawnej.

Analizując okoliczności towarzyszące zawarciu umowy, Sąd zauważa, że była ona konsekwencją powstania zaległości ze strony powodowej spółki z tytułu czynszu najmu Niesporne pomiędzy stronami było to, że ustalona cena za prasę nie została przez pozwanego uiszczona, lecz zaliczona na poczet tych zaległości. W treści faktury zostało wprost wskazane, że forma płatności ma polegać na wzajemnej kompensacie wierzytelności. Ponadto, zamiarem stron było zastrzeżenie możliwości powrotnego przeniesienia własności prasy na rzecz powódki w razie zapłaty ustalonej ceny. Umowa pełniła zatem funkcję zabezpieczającą wierzytelność pozwanego. Cel czynności prawnej nie budzi zatem wątpliwości, co jak wskazano wyżej ma istotne znaczenie dla jej wykładni. Z materiału dowodowego wynika, że wierzytelności powódki wobec Z. S. miały sięgać w tamtym okresie kwotę rzędu 1 mln złotych. Skoro umowa miała stanowić dla pozwanego rodzaj zabezpieczenia, to w interesie powódki było wskazanie takiej kwoty tytułem ceny, aby stanowiła ona realną wartość przedmiotu zabezpieczenia, tak by pozwany nie rościł sobie bezpodstawnie dodatkowych pretensji z tego tytułu. Pod tym względem nieracjonalne byłaby określenie ceny za przeniesienie własności prasy wraz z jej przynależnościami na kwotę 246 tys. złotych. Jak wynika z materiału dowodowego, każda z matryc ma pokaźną wartość (rzędu 2-3 tys. euro, zaś cały komplet – ok. 80-85 tys. euro), więc w tym kontekście należy uznać, że gdyby zamiarem stron było uczynienie przedmiotem czynności prawnej również spornych matryc i akcesoriów, to wskazana w fakturze cena byłaby dużo wyższa. Konieczność uwzględnienia w tym wypadku ceny transakcji jest niezbędna z uwagi na dużą wartość przynależności. Jak już wspomniano, przy wykładni oświadczeń woli należy także uwzględniać zasady współżycia społecznego i ustalone zwyczaje, w tym przypadku te panujące w zakresie funkcjonowania przedsiębiorstw. Nie ulega wątpliwości, że przy rozbieżności w interpretacji warunków umowy mającej na celu przeniesienie własności rzeczy, należy uwzględniać jej cenę rynkową. Przy prowadzeniu działalności gospodarczej jedną z naczelnych zasad jest bowiem maksymalizacja zysków. Wskazana zaś w fakturze cena sprzeciwia się przyjęciu, że zamiarem powódki była sprzedaż również i przynależnych do prasy matryc.

Zdaniem Sądu argumentem za takim rozumieniem woli stron jest również ocena celu tej czynności prawnej. Powódka była w posiadaniu kilku pras o różnej sile nacisku, dlatego też zbycie jednej prasy nie stanowiło dla jej przeszkody w dalszym prowadzeniu działalności gospodarczej. Jak wynika z zeznań świadków, a co potwierdził również biegły sądowy, możliwe było wykorzystanie matryc w mniejszych prasach. Tym samym biorąc pod uwagę te okoliczności zawarcia umowy, nielogicznym byłoby przyjęcie, że powódka miała zamiar wyzbyć się również matryc, których posiadanie było jej niezbędne do prowadzenia bieżącej działalności. Jak wynika z dokumentów przedłożonych celem wykazania interesu prawnego w uzyskaniu zabezpieczenia roszczenia, przejęcie przez pozwanego spornych matryc doprowadziło do niemożności wykonania przez powódkę zleceń. Z drugiej strony dla pozwanego nabycie prasy miało ma cel zabezpieczenie jej roszczeń wobec powódki. Pozwany nie zamierzał z tej prasy korzystać, o czym świadczy to, że w początkowym okresie bezpłatnie użyczał ją powódce. Tym samym sporne matryce nie miały dla pozwanego żadnego funkcjonalnego i gospodarczego znaczenia. Jako prowadzący firmę transportową nie miał on bowiem wiedzy na temat ich produkcyjnego zastosowania, jak również możliwości podjęcia w tym zakresie działalności. W konsekwencji nieracjonalne jest uznanie, że powódka za nieadekwatną do wartości rynkowej cenę chciała zbyć potrzebne jej do bieżącej działalności matryce. Zwłaszcza biorąc pod uwagę to, że produkcja zawiesi stanowiła główne źródło jej dochodów, a bez matryc była ona niemożliwa.

Na powyższe ocenę nie ma wpływu zarówno wydanie matryc przez pracownika powódki, jak też korespondencja prowadzona przez osoby przez nią upoważnione celem odzyskania spornych przedmiotów. Jak wynika z materiału dowodowego, sporne przedmioty były niezbędne do prowadzenia bieżącej działalności powodowej spółki i nie mogą zmieniać oceny co do wykładni woli stron, próby podjęcia negocjacji z pozwanym co do ich zwrotu. Jednocześnie wydanie matryc, a nawet treść maila, w którym J. O. prosi o zwrot części matryc jako omyłkowo wydanych, da się wyjaśnić opisanym przez świadków obcesowym zachowaniem pozwanego przy odbieraniu prasy, a także faktem, iż powódka nadal była dłużnikiem pozwanego, zatem zależało jej na utrzymaniu w miarę poprawnych stosunków z pozwanym.

Tym samym w ocenie Sądu na skutek przeniesienia własności prasy na rzecz pozwanego z wyłączeniem spornych matryc i akcesoriów, doszło do utraty przez te przedmioty cechy przynależności wobec rzeczy głównej. Nie może być bowiem przynależnością rzecz nienależąca do właściciela rzeczy głównej (art. 51 § 2 k.c.). W konsekwencji prowadzi to do uznania, że powództwo jest zasadne. Pozwanemu nie przysługuje żadne uprawnienie właścicielskie nad objętymi żądaniem pozwu rzeczami, które mogłoby zniweczyć powództwo windykacyjne powodowej spółki. Sąd nakazał pozwanemu wydanie powodowi kompletu matryc wraz z akcesoriami, szczegółowo opisanych w punkcie pierwszym wyroku. Z uwagi na powtórzenie kilku pozycji w przedłożonym przez powódkę zestawieniu (k. 51) oraz błąd w oznaczeniu jednej z matryc (k. 207), Sąd uwzględnił te rozbieżności przy sformułowaniu orzeczenia.

Podstawę faktyczną orzeczenia stanowiły zarówno dowody z dokumentów przedłożone przez strony procesu, jak również zeznania przesłuchanych w sprawie świadków oraz przesłuchania przedstawiciela powódki i pozwanego. Z przyczyn szerzej opisanych Sąd nie dał wiary twierdzeniom pozwanego w tym zakresie, w jakim podał on że strony umawiały się na sprzedaż prasy wraz z matrycami. Pozwany twierdził, że powód wpisał w treści faktury wyłącznie prasę pomimo że przedmiotem czynności prawnej pomiędzy stronami były również matryce. Sprzeczne z doświadczeniem życiowym i zasadami logiki jest jednak takie zachowanie przedsiębiorcy, w którym godzi się on na podpisanie dokumentu, który nie dokumentuje rzeczywistej transakcji gospodarczej, zwłaszcza biorąc pod uwagę wartość spornych matryc. Sąd zauważa, że twierdzenia pozwanego w tym zakresie wzmacniają argumentację za tym, że przynależności prasy zostały wyłączone spod umowy. Skoro bowiem pozwany twierdzi, że domagał się ich wpisania w treść faktury, musiał zdawać sobie sprawę z z wartości, jaką prezentują. Powyższe świadczy o tym, że przedmiot czynności prawnej pomiędzy stronami ograniczoną do rzeczy głównej jaką była prasa.

W punkcie drugim wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.517 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Na koszty te złożyło się wynagrodzenie dla pełnomocnika powoda, ustalone na podstawie § 2 pkt 4 w zw. z § 10 ust 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w dniu wniesienia pozwu – zasądzono wynagrodzenie za udział pełnomocnika w postepowaniu przed sądem I instancji (2400 zł) i w postepowaniu zażaleniowym (600 zł). Ponadto na koszty procesu złożyły się opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych i opłata od pozwu w wysokości 500 złotych. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy, koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw powódki musi ponieść pozwany, jako strona przegrywająca proces (art. 98 k.p.c.).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)