Wyrok z dnia 2023-12-06 sygn. IV SA/Wr 266/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Pająkiewicz-Kremis (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska, Protokolant referent Iga Nowik, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 22 listopada 2023 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia S. z siedzibą w W. na decyzję W. S.A. z siedzibą we W. z dnia 24 lutego 2023 r. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej na wniosek z dnia 13 lutego 2023 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od W. S.A. z siedzibą we Wrocławiu na rzecz strony skarżącej - Stowarzyszenia S. z siedzibą w W., kwotę 697 (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Postępowanie w sprawie zostało zainicjowane wnioskiem Stowarzyszenia S. (dalej: wnioskodawca, skarżący, Stowarzyszenie) adresowanym do W. S.A. (dalej także: W. S.A., spółka), w którym wnioskodawca zwrócił się o udostępnienie informacji publicznej żądając udostępnienia: 1) skanów umowy lub umów zawartych przez W. S.A. ze spółką P. sp. z o.o. pomiędzy 19 maja 2022 r. a dniem złożenia wniosku; 2) skanów faktur wystawionych W. S.A. przez P. S.A. od 19 maja 2022 r. do dnia złożenia wniosku.

Decyzją z dnia 24 lutego 2023 r., wydaną z powołaniem się na przepisy art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.; dalej: k.p.a.) oraz art. 16 w związku z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 902 ze zm.; dalej: u.d.i.p.), spółka odmówiła stronie udostępnienia wnioskowanych informacji.

W uzasadnieniu decyzji spółka stwierdziła, że dostęp do objętych wnioskiem informacji podlega ograniczeniu z uwagi na określoną w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. tajemnicę przedsiębiorcy. Przyznając, że owo ograniczenie nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa, W. S.A. podkreśliła, że jako spółka Gminy Wrocław nie przynależy do sektora finansów publicznych oraz nie dysponuje środkami publicznymi. Nie otrzymuje dopłat ze strony Gminy Wrocław do prowadzonej działalności. W związku z tym nie obejmuje jej reżim prawny ustawy o finansach publicznych i związana z tym jawność wydatkowania środków publicznych. W przekonaniu W. S.A. jest ona typowym przedsiębiorcą, którego działalność nastawiona jest na osiągania zysków. Spółka powołała się przy tym na definicję tajemnicy przedsiębiorstwa określoną w art. 11 ustawy z dnia 11 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 1233 – dalej: u.z.n.k.) argumentując, że pojęcie to może być utożsamiane z pojęciem tajemnicy przedsiębiorcy występującym w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Z kolei, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, W. S.A. wskazała, że przez tajemnicę przedsiębiorcy należy rozumieć informacje znane jedynie określonemu kręgowi osób i związane z prowadzoną przez przedsiębiorcę działalnością, wobec których podjęto wystarczające środki ochrony w celu zachowania ich poufności. Istotna jest bowiem wola przedsiębiorcy zachowania informacji jako niepoznawalnej dla osób trzecich. Udostępnienie wnioskowanych przez skarżącego informacji doprowadziłoby, zdaniem spółki, do naruszenia tajemnicy przedsiębiorcy, zarówno w przypadku W. S.A. jak i P. sp. z o.o., poprzez m.in. ujawnienie rozmiarów działalności gospodarczej i mocy przerobowych przedsiębiorcy. Osłabieniu mogłaby ulec również pozycja rynkowa obydwu podmiotów zwiększając tym samym ryzyko uzyskania przez konkurencyjnych przedsiębiorców informacji m.in. o kosztach prowadzonej działalności, zdolności kredytowej czy zwiększając ryzyko popełnienia wobec W. S.A. czynów nieuczciwej konkurencji ze strony podmiotów działających na rynku usług reklamowych. Ponadto spółka powołała się na okoliczność istnienia w umowach zawieranych z P. sp. z o.o. klauzuli stanowiącej, że wszelkie informacje zawarte w tych umowach oraz związane z ich zawarciem stanowią tajemnicę przedsiębiorcy i wynikający z stąd brak zgody na ich ujawnienie.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, w której strona skarżąca wniosła o:

- uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zarzuciła jednocześnie naruszenie przepisów:

- art. 61 ust. 1 Konstytucji RP i art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez odmowę udostępnienia informacji publicznej we wnioskowanym zakresie w sytuacji braku podstaw i okoliczności uzasadniających odmowę jej udostępnienia, takich jak - prawo do prywatności i tajemnica przedsiębiorstwa;

- art. 7, art. 11 i art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 u.d.i.p. poprzez wydanie decyzji, która nie spełnia wymogów rzetelnej, dokładnej analizy okoliczności faktycznych sprawy i niespełniającej waloru przekonywania strony.

W skardze strona skarżąca podkreśliła, powołując się na przepisy Konstytucji RP, ustawy o dostępie do informacji publicznej, stanowisko orzecznictwa i doktryny, że w demokratycznym państwie prawa jak najszerszy katalog informacji musi być przedmiotem kontroli społecznej. Ratio legis art. 5 ust. 2 u.d.i.p. wymaga, zdaniem strony, by informacja objęta tajemnicą przedsiębiorcy była tego rodzaju, że miała obiektywnie charakter informacji technicznej, technologicznej, organizacyjnej lub innej posiadającej realnie wartość gospodarczą. Każda informacja mogąca potencjalnie mieścić się w zakresie objętym tajemnicą przedsiębiorstwa powinna być indywidualnie oceniona pod tym kątem, co oznacza, że podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej nie może ograniczać się do oświadczenia o istnieniu takiej tajemnicy. Zdaniem strony skarżącej, podmiot powołujący się na tajemnicę przedsiębiorstwa powinien wykazać, że wypełniony został aspekt materialny (tj. wykazać, że ujawnienie informacji mogłoby wpłynąć na sytuację przedsiębiorcy) jak i formalny (tj. wykazać działanie w celu zachowania poufności informacji) uznania określonych informacji za tajemnicę przedsiębiorstwa. Na istnienie obowiązku W. S.A. w zakresie udostępnienia informacji publicznej wpływa również to, że jest to spółka, której jedynym akcjonariuszem jest Gmina Wrocław, korzystająca z mienia komunalnego oraz realizująca zadania własne gminy na rzecz społeczności lokalnej. W opinii strony skarżącej, uzasadnienie decyzji spółki nie zawiera żadnej analizy zasadności wystąpienia przesłanki "tajemnicy przedsiębiorstwa" jako podstawy ograniczenia dostępu do informacji publicznej. Dalej skarżąca stwierdziła, że uzasadnienie odmowy udostępnienia informacji publicznej powinno być szczegółowe, odnosić się do okoliczności sprawy, a nie jedynie powoływać się na obowiązujący przepis prawa i poprzestawać na oświadczeniu o gospodarczym charakterze informacji i istotnym wpływie jej ujawnienia na pozycję rynkową spółki. Takiego rodzaju uzasadnienie nie spełnia bowiem waloru przekonywania strony, stosownie do art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 u.d.i.p. W szczególności, dla strony skarżącej nie jest zrozumiałe to, w jaki sposób udostępnienie informacji o umowie bądź umowach zawartych przez W. S.A. z podmiotem zajmującym się portalami internetowymi miałoby osłabić pozycję spółki na rynku. Skarżąca akcentując komunalny charakter spółki, podkreśliła, że wydatkowanie środków przez taki podmiot, w szczególności na cele związane z promocją, powinno być transparentne i pozostaje w ścisłym związku z wykonywaniem przez spółkę gminną zadań publicznych. Powołała się przy tym na szerokie rozumienie pojęcia majątku publicznego, wywodząc, że dokonując oceny informacji w oparciu o art. 5 ust. 2 u.d.i.p. należy uwzględnić, że gospodarka środkami publicznymi powinna być jawna i przejrzysta.

W. S.A. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Adresat wniosku ponownie podkreślił, że jako spółka Gminy Wrocław, nie przynależy do sektora finansów publicznych oraz nie dysponuje środkami publicznymi. Tym samym nie obejmuje jej reżim prawny ustawy o finansach publicznych i związana z tym jawność wydatkowania środków publicznych. Spółka określiła się jako typowy przedsiębiorca, którego działalność jest nastawiona na osiąganie zysków. Zyski te w pierwszym rzędzie są przeznaczane na realizację zadań własnych Gminy Wrocław w zakresie prowadzenia działalności rekreacyjnej i krzewienia kultury fizycznej. W. S.A. powołał się przy tym na art. 9 ustawy o samorządzie gminnym, wywodząc, że wspomniane zadania służą zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, zaś gminna osoba prawna nie może z zasady prowadzić innej działalności niż objętej zakresem zadań użyteczności publicznej. W związku z tym, w opinii spółki, zwiększanie zysków w ramach prowadzonej przez spółkę działalności jest realizacją interesu publicznego przez W. S.A.

Końcowo spółka dodała, że część przedmiotu prowadzonej przez nią działalności nie mieści się w formule zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej będąc ukierunkowana na sferę rozrywki, relaksu (np. zajęcia fitness, prowadzenie punktów gastronomicznych) będąc w tym zakresie działalnością prokomercyjną czy biznesową. W tej sferze, ale również w zakresie działalności rekreacyjnej i kultury fizycznej, spółka działa w otoczeniu konkurencyjnym i musi rywalizować z innymi przedsiębiorcami kierując się rachunkiem ekonomicznym oraz szeroko opisanymi w treści odpowiedzi na skargę kryteriami wydajności, efektywności, maksymalizowania przychodów i optymalizowania kosztów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Skarga okazała się uzasadniona.

Przedmiotem sądowej kontroli w sprawie jest decyzja W. S.A. z siedzibą we W. z dnia 24 lutego 2023 r. o odmowie udostępnienia stronie skarżącej informacji publicznej na wniosek Stowarzyszenia z dnia 13 lutego 2023 r.

Podstawę prawną tej decyzji stanowił art. 5 ust. 2 zdanie pierwsze u.d.i.p. w części dotyczącej ograniczenia prawa do informacji publicznej z uwagi na tajemnicę przedsiębiorcy oraz art. 17 ust. 1 i 2 w zw. z art. 16 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 u.d.i.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 u.d.i.p., odmowa udostępnienia informacji publicznej przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji. W myśl natomiast art. 17 ust. 1 u.d.i.p., do rozstrzygnięć podmiotów niebędących organami władzy publicznej a obowiązanych do udostępnienia informacji publicznej przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio.

Porządkująco należy wskazać, że adresat wniosku z dnia 13 lutego 2023 r., tj. W. S.A jest spółką prawa handlowego, w której jedynym akcjonariuszem jest Gmina Wrocław. Wypada w tym miejscu również odnotować, że do zadań własnych gminy należą m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10) ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminy (Dz.U. z 2022 r. poz. 559)). Zadania te gmina może wykonywać przy pomocy spółek komunalnych. W sprawie nie jest sporne między stronami, że adresat wniosku, będący spółką akcyjną, w której całość akcji posiada Gmina Wrocław (spółka komunalna), jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej, oraz, że żądanie wniosku dotyczy informacji publicznej. Spór dotyczy natomiast zasadności odmowy udostępnienia Stowarzyszeniu informacji publicznej w powołaniu na tajemnicę przedsiębiorcy w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Pojęcie tajemnicy przedsiębiorcy nie zostało zdefiniowane w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z orzecznictwem sądowym, przesłankę tę wyprowadza się z tajemnicy przedsiębiorstwa, której definicja znajduje się w ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. z 2022 r. poz. 1233, dalej: u.z.n.k.). Zgodnie z art. 11 ust. 2 u.z.n.k., przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, które jako całość lub w szczególnym zestawieniu i zbiorze ich elementów nie są powszechnie znane osobom zwykle zajmującym się tym rodzajem informacji albo nie są łatwo dostępne dla takich osób, o ile uprawniony do korzystania z informacji lub rozporządzania nimi podjął, przy zachowaniu należytej staranności, działania w celu utrzymania ich w poufności.

Z uwagi na treść art. 11 ust. 2 u.z.n.k., w orzecznictwie sądów administracyjnych wydawanym na tle przepisu art. 5 ust. 2 zdanie pierwsze in fine u.d.i.p. przyjmuje się powszechnie, że skuteczne ograniczenie prawa do informacji publicznej w powołaniu na tajemnicę przedsiębiorcy wymaga spełnienia dwóch przesłanek: formalnej i materialnej. Aspekt formalny sprowadza się do podjęcia przez przedsiębiorcę stosownych działań w celu utrzymania informacji w poufności (tajemnica przedsiębiorstwa nie obejmuje takich danych, które są powszechnie znane osobom zwykle zajmującym się tym rodzajem informacji albo są dla nich łatwo dostępne). Aspekt materialny wymaga natomiast dokonania oceny spornych informacji pod kątem tego, czy są to takie informacje (techniczne, technologiczne, organizacyjne lub inne), które mają wartość gospodarczą. Innymi słowy, w zakresie przesłanki formalnej wymagane jest, aby przedsiębiorca zamanifestował w sposób zewnętrzny wolę zachowania określonych informacji w poufności. W zakresie zaś przesłanki materialnej, informacja objęta manifestacją przedsiębiorcy musi być tego rodzaju, że ma obiektywnie charakter informacji technicznej, technologicznej, organizacyjnej lub innej posiadającej realnie określoną wartość gospodarczą, wykluczającą możliwość udostępnienia informacji i przeważającą nad zasadą jawności (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 września 2023 r., sygn. akt III OSK 716/22).

Ewentualne przesłanki nieudzielenia informacji publicznej w powołaniu na tajemnicę przedsiębiorcy muszą być przez podmiot obowiązany omówione i wyjaśnione w sposób wyczerpujący w decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Dopiero ta argumentacja w połączeniu z udostępnionymi sądowi administracyjnemu materiałami źródłowymi umożliwiać będzie Sądowi ocenę zasadności ograniczenia prawa do wnioskowanej informacji publicznej w powołaniu na przesłankę z art. 5 ust. 2 zdanie pierwsze in fine u.d.i.p.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt kontrolowanej sprawy należy przypomnieć, że ,jak wynika z treści zaskarżonej decyzji, zasadność odmowy udostępnienia stronie wnioskowanych informacji spółka uzasadniała tym, że w umowach których dotyczy wniosek, znajduje się klauzula, że wszelkie informacje zawarte w umowie oraz związane z jej zawarciem stanowią tajemnicę przedsiębiorcy, a spółka P. sp. z o.o. nie wyraża zgody na ich udostępnienie.

Nadto również spółka wskazywała na wystąpienie aspektu materialnego tajemnicy przedsiębiorcy. Przesłankę tę uzasadniała w sposób następujący: "Udostępnienie treści umów i faktur objętych wnioskiem w tym informacji o kwotach, na które opiewają, a związanych z cennikiem usług stosowanych przez jedną ze stron umowy, naruszałoby interes przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 5 ust. 2 udip. Udostępnienie wskazanych wyżej informacji doprowadziłoby do naruszenia tajemnicy przedsiębiorcy, zarówno W. S.A., jak i P. Sp. z o.o., a wiec strony, która nabywa konkretne usługi oraz strony, która usługi te oferuje działając na konkurencyjnym rynku. Informacje o usługach oferowanych przez P. sp. z o.o. w zakresie rodzaju i cen mają wartość gospodarczą, ponieważ ujawniają rozmiary działalności gospodarczej i mocy przerobowych przedsiębiorcy. Z informacji tej firmy konkurencyjne dla kontrahenta W. mogą wyprowadzić informacje o innych kosztach prowadzonej przez nich działalności, rentowności takich podmiotów wysokości marży, zdolności kredytowej oraz ewentualnej ich odporności na walkę ekonomiczną".

Poddając ocenie zawartą w zaskarżonej decyzji argumentacje spółki oraz jednocześnie konfrontując wyrażone tam stanowisko z treścią nadesłanych przez spółkę – na żądanie Sądu – umów (wraz z aneksami) Sąd stoi na stanowisku, że w sprawie podmiot obowiązany wykazał jedynie spełnienie przesłanki formalnej w przedstawionym wyższej znaczeniu. W sprawie nie wykazana została natomiast przesłanka materialna tajemnicy przedsiębiorcy, podczas gdy, o czym była już mowa, dla skutecznego powołania się na tajemnicę z art. 5 ust. 2 u.d.i.p. wymagane jest spełnienie obu wspomnianych przesłanek, tj. formalnej i materialnej.

Analiza materiałów źródłowych potwierdza zawarte w zaskarżonej decyzji stanowisko spółki odnośnie do niewyrażenia przez spółkę P. sp. z o.o. zgody na ujawnienie treści umów. Analizując zapisy zawarte w rzeczonych umowach (wraz z aneksami) Sąd nie dopatrzył się natomiast w tych umowach treści, które wskazywałyby na to, że objęte klauzula poufności umowy zawierają informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne lub inne, które mają wartość gospodarczą. Przekonywującej argumentacji w tym zakresie nie przedstawiła również spółka w zaskarżonej decyzji. Nie można nie zauważyć, że zawarta w zaskarżonej decyzji argumentacja cechuje się dużym stopniem ogólnikowości i w istocie nie objaśnia tego, jaki związek ma przedstawiona przez spółkę argumentacja z materialnym aspektem tajemnicy przedsiębiorcy w podanym wyżej znaczeniu. Z argumentacji przedstawionej w zaskarżonej decyzji nie wynika na jakiej podstawie spółka uważa, że na podstawie informacji "o usługach oferowanych przez P. sp. z o.o. w zakresie rodzaju i cen firmy konkurencyjne dla tej spółki mogą wyprowadzić informacje o innych kosztach prowadzonej działalności, rentowności, wysokości marży, zdolności kredytowej oraz ewentualnej odporności na walkę ekonomiczną".

Przekonywujących argumentów w tym zakresie Sąd nie znajduje także po analizie treści przedłożonych przez stronę umów, w których nie podano zasad kalkulacji ceny, ani innych informacji które korespondowałyby z argumentami spółki przedstawionymi w zaskarżonej decyzji. Wskazać w tym miejscu trzeba, że o ile można zgodzić się z tym, że w aspekt materialny tajemnicy przedsiębiorcy wpisują się kwestie "cenotwórcze" (kalkulacja ceny i jej szczegółowe elementy składowe) to jednak trudno uznać, że sama informacja o cenie usług również wpisuje się w ten aspekt powołaniu na to, że ma ona dla przedsiębiorcy wartość gospodarczą.

Sąd podziela stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wyrażone w wyroku z dnia 15 grudnia 2022 r., sygn. akt IV SA/Wr 446/22 (w sprawie gdzie adresatem wniosku była także spółka komunalna), że poznanie ostatecznej wartości zawartych umów, czy też należności wynikających z wystawionych faktur, nie może być traktowane w charakterze tajemnicy przedsiębiorcy i winno podlegać udostępnieniu w trybie u.d.i.p. – nawet jeśli wcześniej te dane nie były nigdzie upubliczniane.

W pełni zgadza się również Sąd z poglądem wyrażonym przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 czerwca 2017 r., sygn. akt I OSK 2347/15, że odmowa udostępnienia informacji publicznej z uwagi na tajemnicę przedsiębiorcy wymaga skonkretyzowanego, zindywidualizowanego względem określonej informacji wykazania, że ma ona charakter informacji technicznej, technologicznej, organizacyjnej lub innej posiadającej wartość gospodarczą.

W ocenie Sądu, spółka nie wykazała tego, by umowy objęte treścią zapytania z punktu pierwszego wniosku z dnia 13 lutego 2023 r., z uwagi na ich treść, uzasadniały odmowę ich udostępnienia stronie skarżącej. Zastrzeżenie spółki P. sp. z o.o. co do odmowy udostępnienia treści tych umów w powołaniu na art. 5 ust. 2 u.d.i.p. nie stanowi dostatecznej przesłanki dla uznania, że spółka może skutecznie się powoływać na art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Subiektywne przekonanie przedsiębiorcy o tym, że określone informacje stanowią tajemnicę przedsiębiorcy nie wystarcza do przyjęcia, że istotnie informacje co do których poufność zastrzegł przedsiębiorca kwalifikują się (od strony materialnej) do uznania je za tajemnicę przedsiębiorcy. Spełnienie owej przesłanki należy powiem rozpatrywać przez pryzmat treści art. 11 ust. 2 u.z.n.k. Niezbędne jest również należyte uzasadnienie takiej kwalifikacji.

Nie można nie zauważyć, że dla przedsiębiorcy wszystko co związane jest z jego funkcjonowaniem w obrocie gospodarczym może – w jego subiektywnym przekonaniu - przedstawiać wartość gospodarczą. Tymczasem, przesłanka ta powinna mieć charakter zobiektywizowany, zaś uzasadnienie jej wystąpienia powinno znajdować wyczerpujące uzasadnienie w decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej w powołaniu na art. 5 ust.2 u.d.i.p. Wskazanie konkretnej podstawy oraz wyczerpujące uzasadnienie ograniczenia prawa do informacji publicznej jest niezbędne ze względu na specyficzny charakter objęcia ochroną tajemnicy przedsiębiorcy.

W sprawie nie zostało również wykazane (brak szczegółowej argumentacji w tym zakresie w zaskarżonej decyzji) przez podmiot obowiązany, z jakich powodów adresat wniosku uważa, że udostępnienie Stowarzyszeniu skanów faktur wystawionych przez spółkę P. sp. z o.o. na rzecz W. S.A. w okresie od 19 maja 2022 r. do 13 lutego 2023 r. wiązałoby się z ujawnieniem tajemnicy przedsiębiorcy. O czym była już mowa przy okazji omawiania żądania wniosku w postaci umów (punkt 1 wniosku), poznanie należności wynikających z wystawionych faktur nie może być traktowane w charakterze tajemnicy przedsiębiorcy i winno podlegać udostępnieniu w trybie u.d.i.p. – nawet jeśli wcześniej te dane nie były nigdzie upubliczniane. To, że określona informacja ma charakter finansowy i związana jest z prowadzonym przez wykonawcę przedsiębiorstwem nie kwalifikuje jej automatycznie jako tajemnicę przedsiębiorcy. Gdyby zaaprobować taki pogląd, uznać by należało, że wszystko co związane jest z przedsiębiorstwem mogłoby być uznane subiektywnie przez wykonawcę za tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie dostępności informacji publicznej ze względu na tajemnicę przedsiębiorcy ma charakter wyjątku od zasady i nie może być wykładane rozszerzająco.

Uzupełniająco należy wskazać, że jakkolwiek Sąd dopuszcza w przypadku podmiotu obowiązanego powoływanie się na art. 5 ust. 2 zdanie pierwsze in fine u.d.i.p., to jednak zastrzega, że przesłanki przemawiające za nieudzieleniem informacji publicznej ze wskazanej przyczyny muszą być wyczerpująco wyjaśnione i uzasadnione. W sprawie, warunek ten nie został spełniony, albowiem spółka nie wykazała wystąpienia przesłanki materialnej tajemnicy przedsiębiorcy. Spełnienie przesłanki formalnej tej tajemnicy, która została wykazana, nie jest wystarczającą podstawą do tego by uznać, że ograniczenie udostępnienia informacji publicznej objętej punktem 1 i 2 żądania wniosku z dnia 13 lutego 2023 r., jest zasadne w powołaniu na art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

W konsekwencji Sąd uznał, że zaskarżona decyzja narusza przepisy prawa materialnego (art. 1 ust. 1 oraz art. 5 ust. 2 u.d.i.p.) w sposób mający wpływ na wynik

sprawy. Z tych powodów, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, dalej: p.p.s.a.) uchylił zaskarżoną decyzję, o czym orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach postępowania (punkt II sentencji wyroku) Sąd orzekła na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 p.p.s.a.

Ponownie rozpoznając sprawę spółka uwzględni ocenę prawną zaprezentowaną w niniejszym uzasadnieniu. Powtórnie oceni charakter żądanych przez stronę informacji, uwzględniając przy tym wyrażone w sprawie stanowisko Sądu, a następnie podejmie właściwy tryb działania.