Postanowienie z dnia 2005-12-13 sygn. I CNP 28/05

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CNP 28/05

POSTANOWIENIE

Sąd Najwyższy

z dnia 13 grudnia 2005 r. Sąd Najwyższy

w składzie :

SSN Tadeusz Wiśniewski

w sprawie ze skargi pozwanych o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w P.

z dnia 24 lutego 2005r., sygn. akt IV Ca (…),

w sprawie z powództwa [...] Spółdzielni Mieszkaniowej w P.

przeciwko P.P., D.N., K. N., E. P., M.P., D.P., E.R. i N.R.

z udziałem interwenienta ubocznego Gminy P.

o eksmisję,

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 grudnia 2005 r.,

odrzuca skargę.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 lutego 2005 r. Sąd Okręgowy w P. oddalił apelację pozwanych od wyroku Sądu Rejonowego w P. z dnia 28 października 2004 r. nakazującego pozwanym opuszczenie i opróżnienie lokali mieszkalnych w budynku powodowej Spółdzielni oraz ustalającego, że pozwanym nie przysługuje uprawnienie do uzyskania lokali socjalnych.

W związku z wymienionym wyrokiem Sądu Okręgowego pozwani wnieśli o stwierdzenie jego niezgodności z prawem w całości.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 424¹ § 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 417¹ § 2 k.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje tylko wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem stronie wyrządzona została szkoda. A contrario, jeżeli szkoda nie wystąpiła, skarga nie przysługuje. Właśnie z tego względu wśród tzw. konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody (art. 424⁵ § 1 pkt 4 k.p.c.), co oznacza złożenie przez skarżącego oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia. W tym celu, w związku z treścią art. 243 k.p.c., skarżący może powoływać i przedstawiać zarówno dowody, w tym tzw. dowody niedające pewności, jak i inne środki, nieuznawane przez kodeks za dowody, np. pisemne oświadczenia, surogaty dokumentów itp. (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, Biul. SN 2005, nr 10, s. 14 oraz z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, niepubl.; por. także orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 1951 r., C 398/51, OSN 1951, nr 3, poz. 89). Skarżący ograniczyli się natomiast do stwierdzenia, że „eksmisja pozwanych z zajmowanych lokali mieszkalnych naraża ich na poniesienie poważnych strat – utratę podstaw egzystencji”, czego nie można uznać za uczynienie zadość wymaganiu wynikającemu z art. 424⁵ § 1 pkt 4 k.p.c.

Skarga nie czyni również zadość wymaganiu określonemu w art. 424⁵ § 1 pkt 5 k.p.c., a polegającemu na wykazaniu, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Środkami prawnymi od prawomocnych orzeczeń są skarga kasacyjna i skarga o wznowienie postępowania. Obowiązkiem wnoszącego skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest zatem przeprowadzenie wywodu, z którego wynikałoby, że żaden z wymienionych środków prawnych nie jest dopuszczalny albo z innych względów nie mógłby odnieść skutku (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 2005 r., I CNP 5/05, niepubl.). Opisanego elementu konstrukcyjnego skarga pozwanych w ogóle nie zawiera.

Wobec stwierdzenia wskazanych uchybień można przejść do porządku dziennego nad pozostałymi brakami formalnymi skargi. Zauważyć bowiem trzeba, że skoro skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem inicjuje sprawę odrębną w stosunku do zakończonej prawomocnym orzeczeniem, stanowi ona pierwsze pismo w sprawie w rozumieniu art. 126 § 2 k.p.c. Na mocy odesłania zawartego w art. 424⁵ §2 k.p.c. powinna ona zatem spełniać wymagania przewidziane w art. 126 § 2 k.p.c. dla pierwszego pisma w sprawie. Skarga pozwanych wymagań tych natomiast nie spełnia.

W myśl art. 424⁸ § 1 k.p.c., Sąd Najwyższy odrzuca skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 424⁵ § 1 k.p.c. Wypełniając dyspozycję tego przepisu, Sąd Najwyższy postanowił, jak w sentencji.