Postanowienie z dnia 2006-11-29 sygn. IV KK 399/06

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt IV KK 399/06

Postanowienie z dnia 29 listopada 2006 r.

Przewodniczący: Sędzia W. Kozielewicz Sędziowie: K. Cesarz (spraw.), A. Deptuła

Sąd Najwyższy w sprawie J. S. podejrzanego z art. 288 § 1 k.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k. kasacji, wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść podejrzanego od postanowienia Sądu Okręgowego w G. z dnia 4 kwietnia 2006 r., sygn. akt V Kz 100/06, utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego w Ż. z dnia 7 lutego 2006 r., sygn. akt II K 720/05 uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w G. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.

Uzasadnienie

S. był podejrzany o to, że "w dniu 8 maja 2005 r. w Ż. dokonał zniszczenia mienia poprzez kopnięcie w przeszklone drzwi, powodując wybicie i popękanie dwóch szyb, gdzie straty wyniosły 500 zł na szkodę M. Sp. z o.o. w Ż.", to jest o dokonanie czynu zakwalifikowanego z art. 288 § 1 k.k.

W uwzględnieniu wniosku prokuratora, złożonego na podstawie art. 324 k.p.k., Sąd Rejonowy w Ż. postanowieniem z dnia 7 lutego 2006 r., sygn. akt II K 720/05, na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. umorzył postępowanie "w stosunku do podejrzanego J. S. wobec niepopełnienia przez niego zarzucanego mu przestępstwa ze względu na stan niepoczytalności w chwili czynu" i na podstawie art. 94 § 1 k.k. umieścił podejrzanego w Państwowym Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w R.

Zażalenie na to postanowienie złożyli: podejrzany i jego obrońca.

Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2006 r., sygn. akt V Kz 100/06, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

W kasacji od postanowienia Sądu Okręgowego, wywiedzionej na korzyść podejrzanego, Rzecznik Praw Obywatelskich zarzucił: "rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie art. 433 § 2 k.p.k. i art. 458 k.p.k. w zw. z art. 98 § 1 k.p.k. polegające na braku rozważenia oraz ustosunkowania się w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia do wszystkich istotnych zarzutów i wniosków podniesionych w zażaleniu podejrzanego i jego obrońcy", po czym wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w G. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym. 

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna jest oczywiście zasadna. Podejrzany w osobistym środku odwoławczym kwestionował przede wszystkim swą niepoczytalność i sprawstwo zarzuconego mu czynu, natomiast obrońca - znaczną jego szkodliwość, wysokie prawdopodobieństwo ponowienia takiego zachowania podejrzanego i konieczność umieszczenia go w zakładzie zamkniętym w celu zapobieżenia temu powrotowi. A więc były negowane ustalenia faktyczne, które stanowiły podstawę wydania zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych w odniesieniu do wszystkich przesłanek internacji wymagał rzeczowego rozważenia (art. 433 § 2 k.p.k.). Wprawdzie przepisy art. 94 § 1 k.p.k. i art. 98 § 1 k.p.k. nie określają, co powinno zawierać uzasadnienie postanowienia, także sądu odwoławczego, ale oczywiste jest, że należy w nim wskazać powody uznania zarzutów zażalenia za niezasadne. Motywy postanowienia powinny odzwierciedlać tok rozumowania sądu, a więc przebieg i efekty nakazanego dyspozycją art. 433 § 2 k.p.k. rozważenia zarzutów i wniosków odwoławczych.

Zaskarżone postanowienie sądu odwoławczego nie zawiera takiego sprawozdania. Ogólnikowość motywów orzeczenia sądu I instancji, wobec utrzymania go w mocy, wymuszała wręcz konieczność wskazania: dlaczego jednak podejrzany tempore criminis był niepoczytalny, jakie dowody jednoznacznie świadczą o sprawstwie zarzuconego czynu, z czego wynika jego wysoki stopień szkodliwości, na jakich przesłankach oparte jest wysokie prawdopodobieństwo popełnienia ponownie czynu o takim stopniu szkodliwości i wreszcie, dlaczego zapobiec takiemu zachowaniu może tylko umieszczenie podejrzanego w zamkniętym zakładzie. Są to fundamentalne warunki pozbawienia człowieka wolności na podstawie art. 94 § 1 k.k. i muszą zostać potwierdzone przy oddalaniu zarzutów kwestionujących trafność ich ustalenia przez sąd I instancji.

Zaskarżone orzeczenie nie sprostało tym wymogom, a zarzucone mu uchybienia były rażące i miały istotny wpływ na jego treść.

Dlatego kasacja jako oczywiście zasadna, także w sferze argumentacji, którą sąd w całości podziela, podlegała uwzględnieniu na podstawie art. 535 § 3 k.p.k. na posiedzeniu. Ponownie rozpoznając sprawę w postępowaniu odwoławczym Sąd Okręgowy zapozna się z treścią kasacji Rzecznika i niniejszym orzeczeniem, a następnie będzie procedował i wyda postanowienie bez wskazanych błędów.