Uzasadnienie postanowienia (art. 98 § 1 k.p.k.)

Chociaż kodeks postępowania karnego w żadnym z przepisów, w tym też w art. 94 § 1 i art. 98 § 1, nie określa co powinno zawierać uzasadnienie postanowienia sądu odwoławczego, jak to czyni w przypadku wyroku tego sądu (art. 457 § 3 k.p.k.), to z samej istoty takiego uzasadnienia wynika, że powinno ono wskazywać, dlaczego zarzuty i wnioski zażalenia zostały uznane za zasadne albo niezasadne. Wymogi te w szczególności spełniać powinny postanowienia sądów odwoławczych, które zapadają na skutek rozpoznania zażalenia na postanowienia merytorycznie kończące postępowanie, albowiem te postanowienia są w swym charakterze bardzo zbliżone do wyroków (np. postanowienia SN: z dnia 31 października 2008 r., II KK 76/08 i z dnia 29 listopada 2006 r., IV KK 399/06). Z powyższego wynika zatem, że także kontrola odwoławcza wskazanych wyżej orzeczeń nie może być mniej wnikliwa niż wyroków.

Postanowienie SN z dnia 27 października 2023 r., V KK 432/22

Standard: 79406 (pełna treść orzeczenia)

Chociaż Kodeks postępowania karnego w żadnym z przepisów, w tym w art. 94 § 1 i art. 98 § 1, nie określa, co powinno zawierać uzasadnienie postanowienia sądu odwoławczego, jak to czyni w przypadku wyroku tego Sądu (art. 457 § 3), niemniej z samej istoty takiego uzasadnienia wynika, że powinno ono wskazywać dlaczego zarzuty i wnioski zażalenia zostały uznane za zasadne albo niezasadne. Wymogi te powinny w szczególności spełniać postanowienia sądów odwoławczych, które zapadają na skutek rozpoznania zażalenia na postanowienia merytorycznie kończące postępowanie. Te bowiem postanowienia są w swym charakterze bardzo zbliżone do wyroków (por. postanowienia SN: z dnia 29 listopada 2006 r., IV KK 399/06, oraz z dnia 31 października 2008 r., II KK 76/08).

Motywy postanowienia powinny odzwierciedlać tok rozumowania Sądu odwoławczego, a więc przebieg i efekt nakazanego dyspozycją art. 433 § 2 k.p.k. rozważenia zarzutów i wniosków odwoławczych.

Wykładnia systemowa wskazanego powyżej przepisu, który jest zamieszczony w rozdziale 48 Kodeksu postępowania karnego, normującym przepisy ogólne postępowania odwoławczego, dowodzi, że Sąd ad quem obowiązany jest rozważyć wszystkie wnioski i zarzuty wskazane w środku odwoławczym, a więc nie tylko odnosi się ta powinność orzecznicza do apelacji, ale i, co powinno być wręcz oczywiste, do podlegającego rozpatrzeniu we wskazanym trybie zażalenia.

Postanowienie SN z dnia 13 września 2016 r., V KK 36/16

Standard: 41639 (pełna treść orzeczenia)