Zastosowanie środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym. (art. 93a § 1 pkt. 4 k.k.; art. 93b § 5 i art. 93g k.k.)

Zgodnie z treścią przepisów art. 93b § 1 zd. 2 oraz art. 93g § 1 k.k. stopień szkodliwości społecznej czynów jest jednym z elementów nie tylko istotnych, ale wręcz decydujących o orzeczeniu środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym (klauzula proporcjonalności). Jego natężenie musi być znaczne i nie ulega wątpliwości, że warunek ten dotyczy zarówno czynów, których podejrzany się dopuścił, jak również czynów prognozowanych, których niebezpieczeństwo popełnienia determinuje konieczność zastosowania środka zabezpieczającego o charakterze izolacyjnym.

W sprawach o zastosowanie najsurowszego środka zabezpieczającego zagadnienie stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego, którego dopuścił się niepoczytalny sprawca powinno być zatem kwestią kluczową dla orzekającego sądu, skoro to jego znaczny stopień stanowi jedną z niezbędnych przesłanek umieszczenia podejrzanego w zakładzie psychiatrycznym (art. 93g § 1 k.k.).

Postanowienie SN z dnia 21 listopada 2024 r., II KK 423/24

Standard: 84166 (pełna treść orzeczenia)

Art. 93g § 1-3 k.k. stanowi lex specialis względem art. 93c k.k. i zawiera zamknięty katalog przesłanek determinujących orzeczenie internacji. Dokonując wykładni tego przepisu i posługując się wnioskowaniem a contrario należy wyrazić stanowisko, że wobec sprawcy określonego w art. 93c pkt 4 k.k. nie jest dopuszczalne orzeczenie środka zabezpieczającego, o którym mowa w art. 93a § 1 pkt 4 k.k. Wobec takiego sprawcy mogą być stosowane jedynie środki zabezpieczające określone w art. 93a § 1 pkt 1-3 k.k.

Wyrok SN z dnia 9 maja 2023 r., V KK 559/22

Standard: 75638 (pełna treść orzeczenia)