Uchwała z dnia 1971-08-12 sygn. VI KZP 30/71

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VI KZP 30/71

Uchwała z dnia 12 sierpnia 1971 r.

Wydanie przez przewodniczącego w sprawie rozpoznawanej kolegialnie postanowienia o wznowieniu przewodu sądowego, do czego uprawniony jest na zasadzie art. 356 k.p.k. sąd, i w następstwie tego zarządzenie przerwy w rozprawie stanowi bezskuteczną czynność procesową i powoduje zgodnie z art. 358 § 2 k.p.k. obowiązek prowadzenia rozprawy od początku.

Prowadzenie rozprawy mimo to w dalszym ciągu, choćby w nie zmienionym składzie sądu, stanowi obrazę art. 358 § 2 k.p.k. i podlega ocenie według zasady określonej w art. 387 pkt 2 k.p.k.

Przewodniczący: sędzia L. Chmielewski. Sędziowie: Z. Neumann, M. Paluch (sprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Generalnej: J. Pozorski.

Sąd Najwyższy w sprawie Czesława K., Tadeusza N. i Józefa S., oskarżonych z art. 239 § 1 i 264 § 1 k.k., po rozpoznaniu przekazanego w trybie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku postanowieniem z dnia 14 kwietnia 1971 r. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

"Czy podjęte na rozprawie przez przewodniczącego bez udziału ławników postanowienie o wznowieniu przewodu sądowego i zarządzenie przerwy celem przeprowadzenia dodatkowego dowodu jest prowadzeniem rozprawy pod nieobecność dwóch pozostałych członków sądu w rozumieniu art. 388 pkt 2 k.p.k. w sytuacji, gdy poza tym pozostała część rozprawy, na której przeprowadzono całe postępowanie dowodowe przed i po zarządzeniu przerwy, o której mowa wyżej, przeprowadzona została przy pełnej obsadzie sądu?"

i po wysłuchaniu wniosku prokuratora oraz obrońcy oskarżonego

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

Uzasadnienie

W sprawie, w której Sąd Wojewódzki w Gdańsku przedstawił do rozstrzygnięcia powyższe zagadnienie prawne, Sąd Powiatowy w Gdańsku w dniu 12 grudnia 1970 r. po zamknięciu przewodu sądowego i przemówieniach stron odroczył wydanie wyroku do dnia 15 grudnia 1970 r.

Ławnicy oraz prokurator w tym dniu nie stawili się, a oskarżeni nie zostali doprowadzeni. Według sformułowań zawartych w protokole rozprawy z dnia 15 grudnia 1970 r. Sąd Powiatowy w składzie jedynie przewodniczącego wydał postanowienie o wznowieniu przewodu sądowego oraz zarządził przerwanie rozprawy do dnia 5 stycznia 1971 r. Dnia 5 stycznia 1971 r. Sąd Powiatowy w pełnym dotychczasowym składzie prowadził rozprawę w dalszym ciągu i wydał w tym dniu wyrok.

W myśl art. 358 § 1 k.p.k. sąd władny jest odroczyć wydanie wyroku na czas nie przekraczający 3 dni. Przekroczenie tego terminu stanowi jednak przeszkodę do wydania wyroku i powoduje stosownie do przepisu art. 358 § 2 k.p.k. obowiązek prowadzenia rozprawy od początku.

Możliwość zarządzenia przerwy na czas dłuższy, w ramach zakresu określonego w art. 347 § 2 k.p.k., istnieje w razie uprzedniego wznowienia przewodu sądowego przez sąd. Jeżeli sąd takiego postanowienia nie wydał i wydać w niniejszej sprawie nie mógł wobec nieobecności obydwu ławników, decyzja zaś przewodniczącego, mająca w istocie charakter zarządzenia, takich skutków wywrzeć nie może, to należy uznać, że 3-dniowy termin określony w art. 358 § 1 k.p.k. nie został zachowany.

W takiej sytuacji ma zastosowanie przepis art. 358 § 2 k.p.k. stanowiący, że rozprawę prowadzi się od początku.

Jednakże prowadzenie rozprawy w nowym terminie, choćby w nie zmienionym składzie sądu, w dalszym ciągu zamiast od początku nie jest równoznaczne z uchybieniem wymienionym w pkt 2 art. 388 k.p.k. (nieobecność któregokolwiek z członków sądu na rozprawie), lecz stanowi naruszenie zasady wyrażonej w art. 358 § 2 k.p.k. Uchybienie takie podlega ocenie według zasady określonej w art. 387 pkt 2 k.p.k.

OSNKW 1971 r., Nr 11, poz. 167