Postanowienie z dnia 1977-03-19 sygn. II KZ 55/77

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II KZ 55/77

Postanowienie z dnia 19 marca 1977 r.

Bezwzględne przyczyny odwoławcze określone w art. 388 k.p.k. zachodzą tylko wtedy, gdy wymienione w tym przepisie uchybienia istniały w rzeczywistości, a nie pozornie w wyniku nieprawidłowego sporządzenia protokołu rozprawy głównej.

Przewodniczący: sędzia M. Regent-Lechowicz. Sędziowie: F. Karolus, Z. Ziemba (sprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Generalnej: H. Kubicki.

Sąd Najwyższy w sprawie Henryka C., skazanego z art. 210 § 1 i art. 60 § 3 k.k., po rozpoznaniu zażalenia obrońcy wyżej wymienionego na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Wałbrzychu z siedzibą w Świdnicy z dnia 15 lutego 1977 r. w kwestii wznowienia postępowania i po wysłuchaniu wniosku prokuratora

postanowił utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Wniosek o wznowienie postępowania w trybie art. 474 § 2 w związku z art. 388 pkt 2 k.p.k. opierał się na zarzucie, że Sąd Powiatowy w Świdnicy rozpoznając tę sprawę na rozprawie w dniu 27 września 1974 r. obsadzony był nienależycie, gdyż z protokołu rozprawy wynika, iż brało w niej udział dwóch ławników, natomiast nie było przewodniczącego, poza tym także w dniu 18 września 1974 r. skład sądu był niewłaściwy, gdyż brakowało jednego ławnika.

Sąd Wojewódzki w Wałbrzychu po ustaleniu, że na rozprawie w dniu 27 września 1974 r. przewodniczył sędzia Marian B., którego nazwisko nie zostało przez niedopatrzenie wpisane do protokołu, choć protokół był właściwie przez tego sędziego podpisany, a w dniu 18 września 1974 r. sprawa została zdjęta z wokandy właśnie ze względu na brak jednego ławnika, postanowieniem z dnia 15 lutego 1977 r. oddalił wniosek o wznowienie postępowania.

W zażaleniu na powyższe postanowienie obrońca wywodzi, że protokół rozprawy jest jedynym dowodem zdarzeń w nim stwierdzonych, a choć "najprawdopodobniej przewodniczący uczestniczył na rozprawie", brak jego nazwiska w protokole stanowi uchybienie przewidziane w art. 388 pkt 2 k.p.k. i nie jest w żadnym razie oczywistą omyłką pisarską, jak to stwierdził w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd Wojewódzki.

W związku z tym zażalenie zawiera wniosek o zmianę zaskarżonego postanowienia i wznowienie postępowania w sprawie.

Sąd Najwyższy uznał zażalenie za niezasadne.

Bezwzględne przyczyny odwoławcze określone w art. 388 k.p.k. zachodzą tylko wtedy, gdy wymienione w tym przepisie uchybienia istniały w rzeczywistości, a nie pozornie w wyniku nieprawidłowego sporządzenia protokołu rozprawy głównej.

Wynika to z istoty powyższego przepisu, mającego charakter wyjątkowy i nadającego szczególne znaczenie tylko tym uchybieniom, które w sposób rzeczywisty naruszają podstawowe zasady procesowe.

Jeżeli więc - jak w niniejszej sprawie - sąd był obsadzony należycie, a jedynie na skutek nieprawidłowego sporządzenia protokołu nie zostało w nim uwidocznione nazwisko sędziego przewodniczącego, nie zachodzi uchybienie przewidziane w art. 388 pkt 2 k.p.k., a jedynie obraza art. 134 § 1 pkt 1 k.p.k.

OSNKW 1977 r., Nr 4-5, poz. 46