Uchwała z dnia 1984-03-13 sygn. VI KZP 48/83

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VI KZP 48/83

Uchwała z dnia 13 marca 1984 r.

Umieszczenie napisu lub rysunku w miejscu do tego nie wyznaczonym może stanowić "uszkodzenie mienia" w rozumieniu art. 212 k.k. (albo w zależności od wysokości szkody - wykroczenie przewidziane w art. 124 k.w.) tylko wówczas, gdy w wyniku tego działania nastąpiło pomniejszenie wartości materialnej lub użytkowej budynku, obiektu lub innej rzeczy w takim stopniu, że do usunięcia tego uszkodzenia konieczne jest naruszenie ich substancji. W innym wypadku takie działanie może stanowić wykroczenie określone w art. 63a k.w.

Przewodniczący: sędzia M. Szczepański. Sędziowie: H. Szwaczkowski (sprawozdawca), W. Żebrowski.

Prokurator Prokuratury Generalnej: A. Kabat.

 Sąd Najwyższy w sprawie Wiktora W., oskarżonego z art. 212 § 1 k.k., po rozpoznaniu przedstawionego na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w Katowicach - postanowieniem z dnia 7 października 1983 r. - zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

"Czy zachowanie się sprawcy polegające na umieszczeniu napisu lub rysunku na miejscu do tego nie wyznaczonym przez właściwy organ, które powoduje konieczność poniesienia kosztów związanych z przywróceniem tego miejsca do stanu poprzedniego, może wyczerpywać znamiona pojęcia <> w rozumieniu art. 212 k.k. lub 124 k.w.?"

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

Uzasadnienie

Przestępstwo określone w art. 212 k.k. może być popełnione w następujący sposób, a mianowicie: przez a) niszczenie mienia społecznego lub cudzego, b) jego uszkodzenie albo c) czynienie niezdatnym do użytku.

Z postanowienia Sądu Wojewódzkiego wynika, że w konkretnym wypadku nie chodzi o wszystkie określenia odnoszące się do sposobu popełnienia tego przestępstwa, lecz o ustalenie znaczenia jednego z nich, a mianowicie "uszkodzenia".

Artykuł 212 k.k. podobnie jak inne normy kodeksu karnego używające określenia: "uszkodzenie" (np. art. 127, 220, 269 lub 258 k.k.), nie wyjaśnia wprost jego znaczenia. Zwrot: "kto mienie (...) niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnym , do użytku", występujący w art. 212 § 1 k.k., stanowi jednak istotną wskazówkę co do sposobu pojmowania rozważanego określenia i uzasadnia twierdzenie, ze "uszkodzenie" - to, w przeciwieństwie do "zniszczenia", tylko częściowe naruszenie substancji rzeczy W taki sam niemal sposób wyjaśnia się sens wyrazu "uszkodzenie" w słownikach języka polskiego ["zniszczenie częściowe, spowodowanie powstania niewielkiego defektu (...)" - por. np. Słownik Języka Polskiego pod red. M. Szymczaka, PWN 1981, s. 629].

Uwzględniając to przy ustaleniu znaczenia określenia "uszkodzenie", użytego w art. 212 k.k., jak i to, że przewidziane w tym przepisie przestępstwo skierowane jest przeciwko mieniu, uznać należy, iż "uszkodzenie" oznacza tu częściowe zniszczenie rzeczy, którego istota polega bądź na zmianie (obniżeniu) jej wartości, bądź na częściowej zmianie jej formy materialnej lub wartości użytkowej w takim stopniu, ze do usunięcia tego uszkodzenia konieczne jest naruszenie substancji rzeczy.

Tak rozumiane "uszkodzenie" polegać może między innymi na umieszczeniu napisu lub rysunku na budynku, obiekcie lub innej rzeczy, w okolicznościach podanych w pytaniu, jeżeli następstwem tego będzie pomniejszenie wartości materialnej lub użytkowej przedmiotu działania sprawcy. Sytuacja taka może wystąpić np. wtedy, gdy wykonany napis lub rysunek naruszy formę zewnętrzną budynku, obiektu lub innej rzeczy, a przywrócenie uszkodzonego mienia do stanu poprzedniego wymagać będzie (np. ze względu na rodzaj użytego środka) choćby częściowego naruszenia jego substancji. Jeżeli jednak wysokość szkody nie przekracza 2.000 zł - czyny takie stanowią wykroczenie określone w art. 124 § 1 k.w. W wypadku natomiast, gdy przywrócenie uszkodzonego mienia do stanu poprzedniego nie będzie związane z choćby częściowym naruszeniem jego substancji, działanie sprawcy może wyczerpywać znamiona wykroczenia określonego w art. 63 ^a k.w. (w brzmieniu ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o zmianie niektórych przepisów z zakresu prawa karnego i prawa o wykroczeniach - Dz. U. Nr 44, poz. 203).

 OSNKW 1984 r., Nr 7-8, poz. 71