Postanowienie z dnia 2020-02-19 sygn. III Nsm 1645/19

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygnatura akt III Nsm 1645/19                                                                                                               

POSTANOWIENIE

Dnia 19 lutego 2020 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

   Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Rogowska

   Protokolant sekretarz sądowy Klaudia Kisiel

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2020 r. w Olsztynie

na rozprawie sprawy

z wniosku (…)

z udziałem (…)

o zmianę wyroku rozwodowego w przedmiocie wykonywania władzy rodzicielskiej i sposobie jej wykonania

w przedmiocie wniosku wnioskodawczyni o udzielenie zabezpieczenia

POSTANAWIA:

1. udzielić zabezpieczenia w sprawie w ten sposób, że na czas trwania postępowania zawiesić wykonywanie kontaktów uczestnika postępowania (…) z małoletnimi: (…);
2. postanowienie jest natychmiast wykonalne.

z uzasadnienia

(…) syn uczestników po powrocie od ojca poinformował wnioskodawczynię, że został przez uczestnika uderzony dwukrotnie w pośladki. Matka małoletniego wykonała na powyższą okoliczność fotografie i udała się z dzieckiem na konsultację lekarską.

Wcześniej, (…) uczestnik uderzył syna w pośladki paskiem (bezsporne). Przyczyną miało być niegrzeczne zachowanie małoletniego oraz brak reakcji na zwracaną uwagę. Zdarzenie miało miejsce w mieszkaniu uczestnika postępowania, w którym tego dnia odbywała się uroczystość ślubna ojca dzieci.

O zdarzeniu z dnia (…) małoletni poinformował psychologa. Dnia (…) zawiadomił w związku z powyższym o możliwości popełnienia przez uczestnika postępowania przestępstwa. Ściganiem z urzędu zostało ono objęte przez Prokuraturę Rejonową Olsztyn- Północ w Olsztynie.

(…)

W ocenie Sądu w świetle powyższych okoliczności, które pozostają między uczestnikami postępowania bezsporne, wniosek wnioskodawczyni o udzielenie zabezpieczenia zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 730¹ § 1 kodeksu postępowania cywilnego, udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia.  Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie-  § 2.

W każdej jednak sprawie opiekuńczej rozstrzygające znaczenie ma dobro dziecka rozumiane jako jego najlepszy interes. Również zgodnie z art. 113 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, regulującego instytucję kontaktów jako zespół praw i obowiązków rodziców i dzieci, prawo rodzica do kontaktów z dzieckiem nie ma charakteru absolutnego. Kontakty bowiem spełniać będą swoją funkcję wyłącznie wtedy, gdy uprawnione interesy rodzica da się pogodzić z dobrem dziecka.

Jednym ze sposobów zabezpieczenia roszczeń niepieniężnych jest unormowanie praw i obowiązków stron lub uczestników postępowania na czas trwania postępowania- art. 755 § 1 pkt 1 kpc.

W przekonaniu Sądu w niniejszej sprawie wnioskodawczyni uprawdopodobniła interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Jest on uzasadniony przede wszystkim dobrem małoletnich. Nie tylko z wyjaśnień wnioskodawczyni i uczestnika postępowania, ale również ze znajdującej się w aktach dokumentacji medycznej i fotografii załączonych do wniosku wynika, że uczestnik postępowania dwukrotnie podczas kontaktów uderzył małoletniego syna. Choć (…) podczas informacyjnego wysłuchania podał, że miała to być forma skarcenia dziecka w związku z jego nagannym zachowaniem, to jednak wskazać należy na wynikający z art. 96¹ kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zakaz stosowania kar cielesnych.  

W okolicznościach tej sprawy  bezspornym jest, że ojciec małoletnich dwukrotnie uderzył syna i niezależnie od motywacji, jaki się kierował, zachowanie takie nie może zostać zaakceptowane przez sąd opiekuńczy. Zakaz ten, choć nie został opatrzony w krio żadną sankcją, ma doniosłe znaczenie, bowiem  pozostaje w zgodzie ze stanowiskiem nauki psychologii i pedagogiki, która podkreśla, że kary cielesne wobec dziecka stanowią przykład wadliwego sposobu wychowania dziecka, prowadząc w niektórych przypadkach do trwałych zaburzeń w okresie późniejszym. Rolą sądu opiekuńczego jest natomiast podejmowanie wszelkich działań mających na celu ochronę dobra dziecka rozumianego jako stworzenie małoletniemu warunków prawidłowego rozwoju, zarówno fizycznego, jak i psychicznego. Podobnym celom winny służyć kontakty rodziców z dziećmi, przy czym, jak już wskazano, warunkiem ich spełnienia jest prawidłowy przebieg kontaktów i ich zgodność z dobrem dziecka.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie i na obecnym etapie postępowania wnioskodawczyni uprawdopodobniła, że uczestnik nie gwarantuje bezpieczeństwa dzieci podczas kontaktów. Dodatkowo zwrócić należy uwagę, że także podczas informacyjnego wysłuchania (…) nie wyraził krytycznego stosunku do swojego zachowania. Wręcz przeciwnie, tłumaczył je prowokacyjnym zachowaniem syna i bagatelizował nazywając je „ incydentem”, co jest określeniem o tyle nietrafnym, że podobne zdarzenia miało miejsce dwukrotnie w ciągu niespełna miesiąca.          

Z powyższych względów Sąd na podstawie powołanych już wyżej przepisów, mając na względzie dobro małoletnich,  orzekł jak w postanowieniu.

Podkreślić również należy, że rozstrzygnięcie to nie ma charakteru ostatecznego i reguluje prawa uczestników wyłącznie na czas trwania postępowania. Nie przesądza natomiast o jego ostatecznym wyniku.