Uchwała z dnia 1988-05-05 sygn. III CZP 29/88

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CZP 29/88

Uchwała z dnia 5 maja 1988 r. 

Przewodniczący: sędzia SN A. Wypiórkiewicz. Sędziowie SN: C. Bieske (sprawozdawca), J. Szachułowicz.

 Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Mirosława P. z udziałem Andrzeja S. i Marianny S. o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Kielcach postanowieniem z dnia 24 lutego 1988 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

"Czy złożone przez dłużnika egzekwowanego przed terminem przewidzianym w art. 795 § 2 k.p.c. zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego nadające aktowi notarialnemu zgodnie z art. 777 pkt 4 k.p.c. klauzulę wykonalności podlega odrzuceniu lub oddaleniu albo załatwieniu w inny sposób?"

podjął następującą uchwałę:

Dopuszczalne jest zażalenie na postanowienie Sądu co do nadania klauzuli wykonalności wniesione przez dłużnika przed doręczeniem mu zawiadomienia o wszczęciu egzekucji.

Uzasadnienie 

Aktem notarialnym sporządzonym dnia 9 lutego 1987 r. w Państwowym Biurze Notarialnym w M. nr rep. (...) Andrzej S. i Marianna S. zobowiązali się do wydania Mirosławowi P. dzierżawionej nieruchomości - Andrzej S. w terminie do dnia 1 września 1987 r., a Marianna S. do dnia 1 października 1987 r. i dla zapewnienia wykonania tego obowiązku poddali się rygorowi egzekucji na podstawie art. 777 pkt 4 k.p.c.

Postanowieniem z dnia 19 listopada 1987 r. po rozpoznaniu w tymże dniu na rozprawie sprawy z wniosku Mirosława P. przeciwko Andrzejowi S. i Mariannie S. Sąd Rejonowy w Miechowie nadał klauzulę wykonalności powyższemu aktowi notarialnemu.

Przed doręczeniem dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji dłużnicy zaskarżyli to postanowienie zażaleniem nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 26 listopada 1987 r. z wnioskiem o jego uchylenie.

Rozpoznając zażalenie Sąd Wojewódzki w Kielcach uznał, że zachodzą poważne wątpliwości i przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia powyższe zagadnienie prawne.

Powód wniósł o udzielenie odpowiedzi umożliwiającej szybkie zakończenie postępowania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Konfrontując pytanie ze stanem faktycznym należy zauważyć, iż wątpliwości budzi, jakie są skutki złożenia przez dłużnika zażalenia na wydane postanowienie jeszcze przed rozpoczęciem biegu terminu z art. 795 § 2 k.p.c.

Trafny jest wyrażony w uzasadnieniu postanowienia pogląd Sądu Wojewódzkiego, że wniesione zażalenie nie podlega odrzuceniu z przyczyn niedopuszczalności wymienionej w art. 372 w związku z art. 397 § 2 k.p.c. Sąd Najwyższy bowiem podziela wyrażony w piśmiennictwie pogląd, że od chwili wydania orzeczenia istnieje możliwość jego zaskarżenia. Zaskarżenie zatem orzeczenia po jego wydaniu jest dopuszczalne.

Dopuszczalności zaskarżenia wyroku po jego wydaniu, ale jeszcze przed doręczeniem stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem, nie wyłącza art. 371 § 1 k.p.c. ustanawiający dwutygodniowy termin do wniesienia rewizji, licząc od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem, gdyż ani z tego przepisu ani z art. 372 k.p.c. nie wynika, że wniesienie rewizji przed doręczeniem stronie orzeczenia z uzasadnieniem uzasadnia jej odrzucenie.

Nie istnieje również możliwość odrzucenia rewizji w sytuacji przewidzianej w art. 371 § 2 k.p.c., gdyż w terminie tygodniowym od ogłoszenia sentencji wyroku rewizję wnosi strona, która w terminie tym nie żądała jego uzasadnienia, albowiem rewizja ta nie jest wniesiona po upływie przepisanego terminu (art. 372 k.p.c.).

Także przepisy k.p.c. o uchybieniu i przywróceniu terminu (art. 167 i nast. k.p.c.) wiążą bezskuteczność czynności procesowej jedynie z podjęciem jej po upływie terminu, nie przewidują natomiast negatywnych skutków w razie podjęcia czynności procesowej zanim jeszcze termin rozpoczął bieg.

Do takich samych wniosków prowadzi wykładnia gramatyczna mających zastosowanie w sprawie przepisów art. 394 § 2 i 795 § 2 k.p.c. Przepisy te stanowią, że tygodniowy termin do wniesienia zażalenia biegnie dla dłużnika od daty doręczenia mu zawiadomienia o wszczęciu egzekucji. Przepisy te wskazują tylko termin ad quem, po którego upływie dłużnik traci prawo do wniesienia zażalenia. Przepisy te nie ograniczają natomiast dłużnika w taki sposób, aby po wydaniu i ogłoszeniu postanowienia, a przed rozpoczęciem biegu terminu do jego zaskarżenia dłużnik nie mógł wnieść zażalenia.

Skoro zaskarżenie orzeczenia po jego wydaniu jest dopuszczalne i skoro powołane przepisy k.p.c. wiążą ujemne skutki co do możliwości zaskarżenia orzeczenia jedynie z upływem biegu terminu do jego zaskarżenia, nie wiążą natomiast ujemnych skutków co do możliwości zaskarżenia orzeczenia, gdy nie rozpoczął się jeszcze bieg terminu do jego zaskarżenia, udzielono odpowiedzi jak w sentencji uchwały.

OSNC 1989r., Nr 10, poz.151