Wyrok z dnia 2008-03-19 sygn. III SA/Gd 437/07

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Gorski, Sędziowie Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.), Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2008 r. sprawy ze skargi A. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 17 września 2007 r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badania lekarskie 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokatowi A. T. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku kwotę 292,80 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) zawierającą należny podatek od towarów i usług - tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną skarżącemu z urzędu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 30 maja 2007 r. Starosta [...] skierował A. T., posiadającego uprawnienia do kierowania w zakresie prawa jazdy kategorii: A, B, B+E, C, C+E, D, D+E, T, na badania lekarskie do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. celem stwierdzenia przeciwwskazań lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami mechanicznymi z powodu informacji o zastrzeżeniach w stanie zdrowia mogących powodować jego niezdolność do prowadzenia pojazdów.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że otrzymał informację o zastrzeżeniach w stanie zdrowia A. T. mogących powodować niezdolność do prowadzenia pojazdu. W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, że w dokumentach znajdujących się w Sądzie Rejonowym II Wydziale Karnym w K. znajdują się dowody potwierdzające w/w informację. W tym stanie rzeczy organ powołując się na art. 122 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm. ) podjął decyzję o skierowaniu A. T. na badania lekarskie.

A. T. wniósł od powyższej decyzji odwołanie wskazując w nim, że z uwagi na stan zdrowia wymaga stałej rehabilitacji i opieki, którą zapewnia mu rodzina w miejscu zamieszkania. Częściowo rehabilitacja musi się jednak odbywać w ośrodkach specjalistycznych np. w K. i tym samym chcąc dojeżdżać na te zabiegi musi on posiadać uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kat. B. Pozostałe kategorie prawa jazdy nie będą mu już potrzebne.

Po rozpoznaniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...], powołując się na art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz § 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 2, poz.15) oraz art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy .

W uzasadnieniu organ przedstawił przebieg postępowania w sprawie wskazując przy tym, że A. T. został zawiadomiony przez organ pierwszej instancji o wszczęciu postępowania w sprawie, jednocześnie organ ten wezwał go do złożenia wyjaśnień w sprawie. Strona z takiej możliwości nie skorzystała. W dalszej części decyzji organ odwoławczy wskazując na przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie t.j. art.122 ust.1 pkt 4 w/w ustawy a także § 2 ust. 4 i 5 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004r. stwierdził, że uzyskane przez organ pierwszej instancji informacje dotyczące stanu zdrowia A. T. należy uznać za wiarygodne w rozumieniu powołanych wyżej przepisów. Organ wskazał również, że z uwagi na fakt posiadania przez stronę uprawnień do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy różnych kategorii, organ pierwszej instancji miał obowiązek wskazać w swojej decyzji wszystkie posiadane przez stronę kategorie.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku A. T. zarzucił, że organ odwoławczy naruszył przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego tj. art. 73 – poprzez nie udostępnienie mu akt sprawy, art. 32 i 34 – poprzez nie ustanowienie dla niego pełnomocnika mimo jego choroby i braku możliwości osobistego udziału w czynnościach. Naruszono również art. 9, 10 i 16 § 2 K.p.a.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, powołując się na argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 19 marca 2008 r. pełnomocnik skarżącego popierając skargę wskazał nadto, że oba orzekające w sprawie organy dopuściły się naruszenia przepisów K.p.a. w tym w szczególności art. 81.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi prowadzone jest zaś na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

W myśl art. 134 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Wskazać należy, że jako materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia organy wskazały przepis art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze.zm.). W myśl w/w przepisu w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem podlega kierujący pojazdem skierowany decyzją starosty w przypadkach nasuwających się zastrzeżenia co do stanu zdrowia.

Stosownie do przepisu § 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz.U nr 2 poz.15), starosta może skierować na badanie lekarskie osobę, co do której powziął wiarygodną informację o zastrzeżeniach w stanie zdrowia tej osoby, mogących powodować niezdolność do prowadzenia pojazdów. Czy informacja przekazana w konkretnym przypadku, stanie się podstawą wydania decyzji, pozostawione jest ocenie organu uprawnionego do jej wydania. Przy czym w sytuacji, gdy zostaje wydana, jej uzasadnienie powinno spełniać przesłanki określone art.107 § 3 kodeksu postępowania administracyjnego. Chodzi o to, aby tzw. uznanie administracyjne pozbawione było cech dowolności. Sąd dokonując kontroli zaskarżonej decyzji podziela pogląd organu odwoławczego, iż Starosta [...] dokonując oceny informacji zawartej w piśmie Sądu Rejonowego II Wydział Karny w K. z dnia 30 kwietnia 2007 r., nie przekroczył granic uznania administracyjnego. Z treści tego pisma wynika, że skarżący choruje na chorobę, która upośledza narządy ruchu i powoduje stan zdrowia, który nasuwa zastrzeżenia co do możliwości prowadzenia pojazdów mechanicznych. Zatem prawidłowo oceniły organy, iż pismo to stanowi wystarczającą podstawę do skierowania skarżącego na badania. Należy też zauważyć, że sam skarżący nie zaprzecza, iż wymaga rehabilitacji, wskazując w odwołaniu na konieczność dojeżdżania na zbiegi rehabilitacyjne.

Należy w tym miejscu zauważyć, że fakt skierowania skarżącego na badania lekarskie nie przesądza o utracie przez niego uprawnień do kierowania pojazdami. Badania lekarskie wykażą natomiast istnienie bądź brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania przez skarżącego pojazdem.

Odnosząc się do zarzutów skargi sąd stwierdził, że nie zasługują one na uwzględnienie.

Sąd nie dopatrzył nie naruszenia w toku całego postępowania przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Skarżący wskazał w skardze na naruszenie zasad ogólnych postępowania administracyjnego zawartych w art. 9 k.p.a. ( zasada informowania stron postępowania o okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy) oraz w art. 10 k.p.a. ( zasada czynnego udziału strony w postępowaniu). W skierowanym do skarżącego zawiadomieniu o wszczęciu postępowania z dnia 15 maja 2007 r. organ pierwszej instancji poinformował skarżącego o treści pisma Sądu Rejonowego w K, jak również wskazał na podstawę prawną wydania decyzji o skierowaniu na badania lekarskie. Organ zakreślił przy tym skarżącemu termin do złożenia wyjaśnień, z czego skarżący nie skorzystał. Należy tym samym uznać, że organ udzielił skarżącemu informacji o okolicznościach faktycznych i prawnych, umożliwił mu też wzięcie czynnego udziału w postępowaniu. Odnosząc się z kolei do oceny przebiegu postępowania odwoławczego, z punktu widzenia zachowania w/w zasad postępowania, to wskazać trzeba, że składając odwołanie skarżący uruchomił bieg postępowania w toku którego organ odwoławczy nie prowadził żadnego dodatkowego postępowania wyjaśniającego wychodząc z założenia, że dokonane przez organ pierwszej instancji ustalenia są wyczerpujące. Również złożone przez skarżącego odwołanie nie wskazywało na konieczność przeprowadzenia uzupełniającego postępowania dowodowego. Uwzględniając powyższe należy też stwierdzić, że organy nie dopuściły się naruszenia art. 81 k.p.a.. który stanowi, że okoliczność faktyczna może być uznana za udowodnioną, jeżeli strona miała możność wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów. Z takiej możliwość skarżący mógł skorzystać w toku postępowania przed organem pierwszej instancji, jak również w odwołaniu oraz w toku postępowania odwoławczego. Należy przy tym wskazać, że organ odwoławczy ma obowiązek umożliwić stronie wypowiedzenie się co do zebranych dowodów wówczas, gdy zgromadził je w wyniku uzupełniającego postępowania dowodowego, a takiego, w przypadku niniejszej sprawy, organ nie przeprowadził.

Skarżący zarzucił nadto organom naruszenie art. 16 § 2 k.p.a. tj. zasadę sądowej weryfikacji decyzji ostatecznych, do naruszenia której nie doszło. Organ odwoławczy pouczył skarżącego o przysługującym mu prawie do złożenia skargi do sądu administracyjnego i trybie w jaki należy to uczynić.

W końcu w skardze wskazano na naruszenie art. 32 i 34 k.p.a. poprzez nie ustanowienie dla skarżącego pełnomocnika mimo jego choroby i braku możliwości osobistego udziału w czynnościach. Należy w tym miejscu zauważyć, że przepis art. 32 k.p.a. daje stronom możliwość działania w postępowaniu administracyjnym przez ustanowionego przez siebie pełnomocnika. Wskazać przy tym należy, że w postępowaniu administracyjnym nie ma instytucji prawa pomocy obejmującej ustanowienie przez organ pełnomocnika. Z kolei przepis art. 34 § 1 k.p.a. zobowiązuje organ do wystąpienia do sądu z wnioskiem o wyznaczenie przedstawiciela ( nie zaś pełnomocnika, o którym mowa w art. 32 k.p.a.) dla osoby nieobecnej lub niezdolnej do czynności prawnych. Osobą niezdolną do czynności prawnych w rozumieniu powołanego przepisu jest osoba nie mająca pełnej zdolności do czynności prawnych (art. 12 k.c.) i osoba mająca ograniczoną zdolność do czynności prawnych (art. 15 k.c.). Jak z powyższego wynika, zły stan zdrowia osoby będącej stroną postępowania nie stanowi przesłanki wystąpienia z wnioskiem o ustanowienie przedstawiciela.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oddalił skargę.