Prawo bez barier technicznych, finansowych, kompetencyjnych

Wyrok z dnia 2014-08-20 sygn. II KK 212/14

Numer BOS: 135330
Data orzeczenia: 2014-08-20
Rodzaj organu orzekającego: Sąd Najwyższy
Sędziowie: Andrzej Ryński SSN, Jarosław Matras SSN (autor uzasadnienia, sprawozdawca), Rafał Malarski SSN (przewodniczący)

Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:

Sygn. akt II KK 212/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Rafał Malarski (przewodniczący)

SSN Andrzej Ryński

SSN Jarosław Matras (sprawozdawca)

Protokolant Ewa Oziębła

w sprawie B. C.

ukaranej z art. 121 § 1 k.w.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 kpk w dniu 20 sierpnia 2014 r.,

kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść od wyroku Sądu Rejonowego w W.

z dnia 12 lutego 2014 r.

uchyla zaskarżony wyrok w zakresie orzeczenia o karze i sprawę w tej części przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w W. po rozpoznaniu sprawy w postępowaniu nakazowym, wyrokiem z dnia 12 lutego 2014 r. sygn. akt … 1414/13, uznał B. C. winną tego, że: I. w dniu 27 grudnia 2012 r. w W. na stacji PKP W. T., pomimo nieuiszczenia dwukrotnie nałożonej na nią kary pieniężnej określonej w taryfie, po raz trzeci w ciągu roku, bez zamiaru uiszczenia należności wyłudziła przejazd koleją PKP, jadąc pociągiem nr […] na trasie W. – L., na łączną kwotę 541,60 zł, na szkodę Koleje […] Sp. z. o.o.,

tj. o czyn z art. 121 § 1 k.w.;

II. w dniu 13 lutego 2013 r. w W. na stacji PKP W. W., pomimo nieuiszczenia dwukrotnie nałożonej na nią kary pieniężnej określonej w taryfie, po raz trzeci w ciągu roku, bez zamiaru uiszczenia należności wyłudziła przejazd koleją PKP, jadąc pociągiem nr […] na trasie W. – S., na łączną kwotę 549,96 zł, na szkodę Koleje […] Sp. z. o.o.,

tj. o czyn z art. 121 § 1 k.w.

i za to, na podstawie art. 121 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. skazał ją na karę 2 miesięcy ograniczenia wolności polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Wyrok, niezaskarżony przez strony, uprawomocnił się bez postępowania odwoławczego w dniu 28 lutego 2014 r.

Kasację od tego wyroku na korzyść obwinionej w zakresie orzeczenia o karze wniósł Prokurator Generalny. Zarzucając wyrokowi rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie prawa materialnego, to jest art. 20 § 1 k.w., oraz art. 9 § 2 k.w. polegające na wymierzeniu obwinionej B. C. za popełnienie 2 wykroczeń z art. 121 § 1 k.w. na podstawie art. 9 § 2 k.w. kary 2 miesięcy ograniczenia wolności w postaci obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie, pomimo tego, że w świetle art. 20 § 1 k.w. kara ograniczenia wolności wymierzona za wykroczenie trwa 1 miesiąc, wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w W.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Kasacja jako oczywiście zasadna podlegała uwzględnieniu w trybie określonym w art. 535 § 5 k.p.k. Kodeks wykroczeń w art. 20 § 1 k.w. przewiduje możliwość orzeczenia za wykroczenie kary ograniczenia wolności w wymiarze 1 miesiąca. Tak więc wydając wyrok nakazowy za dwa wykroczenia z art. 121 § 1 k.w. sąd nie miał prawnej możliwości, także stosując art. 9 § 2 k.w., orzec kary dwóch miesięcy ograniczenia wolności. Przepis art. 9 § 2 k.w., który wskazuje, iż wymierza się za dwa lub więcej wykroczeń jedną karę w granicach zagrożenia przewidzianego w przepisie przewidującym najsurowszą karę, a więc w sposób autonomiczny określa sposób wymierzenia kary w przypadku zbiegu realnego wykroczeń, nie daje podstawy do orzeczenia kary ograniczenia w innym wymiarze niż 1 miesiąc. Wymierzając zatem karę dwóch miesięcy ograniczenia wolności Sąd Rejonowy w W. rażąco naruszył przepis art. 20 § 1 k.w., co miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, albowiem doprowadziło do orzeczenia kary, która w takim wymiarze nie mogła zostać orzeczona.

Z tych powodów konieczne było uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w zakresie orzeczonej kary. Orzekając karę sąd I instancji powinien mieć na uwadze, aby kara orzeczona za dwa wykroczenia uwzględniała to, iż uchylenie wyroku w tej części nastąpiło na skutek uwzględnienia kasacji na korzyść obwinionej.

Treść orzeczenia pochodzi z bazy orzeczeń SN.

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.