Wyrok z dnia 1967-06-07 sygn. III CR 81/67

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CR 81/67

Wyrok z dnia 7 czerwca 1967 r.

Jeżeli sąd, rozstrzygając o kilku żądaniach pozwu, część z nich wylicza w sentencji wyroku jako uwzględnione, a w pozostałej części powództwo oddala, przy czym w wyliczeniu uwzględnionych żądań jedno przez przeoczenie opuścił, to takie przeoczenie może stać się podstawą środka odwoławczego, nie może zaś być sprostowane w trybie art. 350 k.p.c.

Przewodniczący: sędzia S. Gross. Sędziowie: Z. Wasilkowska (sprawozdawca), F. Wesely.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Heleny A. oraz Leokadii A., działającej w imieniu Elżbiety, Hanny, Aliny i Krystyny A., przeciwko Wacławowi A. o alimenty, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Powiatowego w Garwolinie z dnia 27 sierpnia 1966 r.,

uchylił zaskarżony wyrok w części oddalającej powództwo i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Powiatowemu w Garwolinie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Powódka Leokadia A., działając w imieniu czterech małoletnich córek: Elżbiety, Hanny, Aliny i Krystyny A., oraz Helena A. domagały się zasądzenia od pozwanego Wacława A., jako ojca małoletnich powódek i pełnoletniej Heleny A., alimentów w wysokości 540 zł miesięcznie na rzecz każdej z córek.

Pozwany uznał powództwo do wysokości łącznej kwoty 600 zł dla wszystkich dzieci.

Wyrokiem z dnia 27.VIII.1966 r. Sąd Powiatowy w Garwolinie zasądził od Wacława A. na rzecz córek: Elżbiety, Hanny i Aliny po 225 zł tytułem alimentów na każdą z nich, a w pozostałej części powództwo oddalił.

Od powyższego prawomocnego wyroku wniósł rewizję nadzwyczajną - na skutek podania powódki - Minister Sprawiedliwości z wnioskiem o jego uchylenie w części oddalającej powództwo i o przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Powiatowemu w Garwolinie do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Skarżący trafnie zarzuca, że Sąd Powiatowy bezpodstawnie pominął w sentencji wyroku małoletnią córkę stron, Krystynę A., ur. 13.III.1950 r., co do której oddalenie powództwa niczym nie było uzasadnione.

Bez znaczenia jest przy tym okoliczność, że w uzasadnieniu wyroku Sąd Powiatowy określił udział pozwanego w kosztach utrzymania "czterech nieletnich córek" na kwotę 900 zł. Jeśli bowiem uzasadnienie wyroku pozostaje w sprzeczności z jego sentencją, to nie może być mowy o sprostowaniu "oczywistej omyłki". Sprostowanie takie stanowiłoby bowiem w rzeczywistości niedopuszczalną zmianę wyroku.

Gdy więc Sąd, rozstrzygając o kilku żądaniach pozwu, część z nich wylicza jako uwzględnione, a w pozostałej części powództwo oddala, przy czym w wyliczeniu uwzględnionych żądań przez przeoczenie jedno opuścił, to takie przeoczenie może się stać podstawą środka odwoławczego, ale nie może być sprostowane w trybie art. 350 k.p.c.

Niezależnie od powyższego uzasadniony jest zarzut, że Sąd Powiatowy nie dość wnikliwie wyjaśnił zakres potrzeb wszystkich córek pozwanego oraz możliwości zarobkowe ich rodziców, co mogło doprowadzić do wadliwych ustaleń i wniosków w kwestii wysokości zasądzonych kwot bądź oddalenia powództwa Heleny A. Z zeznań Leokadii A. wynika bowiem jedynie, że jej pełnoletnia córka Helena "poszła do pracy do bawienia dziecka", nie wyjaśnił natomiast Sąd ani wysokości jej zarobków, ani nie porównał ich z usprawiedliwionymi potrzebami powódki, a zatem nie wyjaśnił, czy jest ona w stanie utrzymać się samodzielnie.

Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy Sąd Powiatowy będzie musiał w sposób bardziej wnikliwy niż dotychczas ocenić sytuację majątkową pozwanego, jego możliwości zarobkowe oraz usprawiedliwione potrzeby powódek i w zależności od wyników postępowania dowodowego orzec o żądaniu pozwu, uwzględniając uzasadnione interesy obu stron.

W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy uznał rewizję nadzwyczajną za uzasadnioną i orzekł na podstawie art. 422 § 2 k.p.c.

OSNC 1968 r. Nr 3 poz. 43