Postanowienie z dnia 1967-01-20 sygn. I CZ 149/66

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CZ 149/66

Postanowienie z dnia 20 stycznia 1967 r.

1. Niedołączenie do pozwu w sprawie o zaprzeczenie ojcostwa lub o unieważnienie uznania dziecka odpisu pozwu dla prokuratora stanowi brak formalny, który uzasadnia zastosowanie art. 130 k.p.c.
2. Termin tygodniowy przewidziany w art. 130 k.p.c. może ulec przywróceniu (art. 168 § 1 k.p.c.).

Przewodniczący: sędzia J. Ignatowicz (sprawozdawca). Sędziowie: R. Czarnecki, F. Wesely.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Dominika B. przeciwko Katarzynie B. i Barbarze B. o zaprzeczenie ojcostwa, na skutek zażalenia powoda na zarządzenie Sądu Wojewódzkiego dla Województwa Warszawskiego z dnia 8 listopada 1966 r.

zażalenie oddalił i zwrócił akta Sądowi Wojewódzkiemu dla Województwa Warszawskiego w celu rozpoznania pisma, w którym zawarte jest to zażalenie, jako wniosku o przywrócenie terminu do złożenia brakującego odpisu pozwu.

Uzasadnienie

Zarządzeniem z dnia 14 października 1966 r. przewodniczący Wydziału Sądu Wojewódzkiego dla Województwa Warszawskiego postanowił zażądać od powoda w trybie art. 130 § 1 k.p.c. złożenia m.in. dwóch brakujących odpisów pozwu o zaprzeczenie ojcostwa: jednego dla kuratora, drugiego dla prokuratora. Wobec tego że powód złożył w zakreślonym mu terminie tygodniowym tylko jeden odpis pozwu, przewodniczący Wydziału zarządzeniem z dnia 8 listopada 1966 r. nakazał zwrot pozwu, wyjaśniając, że przyczyną takiego zarządzenia jest niewykonanie zarządzenia co do złożenia odpisu pozwu dla prokuratora.

To ostatnie zarządzenie zaskarżył powód.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

W myśl art. 457 k.p.c. w sprawach o zaprzeczenie ojcostwa lub o unieważnienie uznania dziecka odpis pozwu doręcza się prokuratorowi i zawiadamia się go o terminach rozprawy. Z przepisu tego, a zwłaszcza z zawartego w nim postanowienia, że prokurator w wymienionych sprawach powinien być zawiadamiany o każdym terminie rozprawy, wynika, że nie chodzi w nim tylko o poinformowanie prokuratora o toczącej się ważnej - z punktu widzenia interesu społecznego - sprawie, lecz że przewiduje on też obowiązkowy udział prokuratora w wymienionych sprawach. Jeżeli zaś tak, to prokurator jest jednym z uczestników postępowania w każdej sprawie o zaprzeczenie ojcostwa oraz o unieważnienie uznania dziecka. Z tego zaś z kolei wynika, że powód, wszczynając taką sprawę, obowiązany jest dołączyć odpis pozwu także dla prokuratora (art. 128 k.p.c.). Niedołączenie więc do pozwu tego odpisu stanowi brak formalny, który uzasadnia zastosowanie art. 130 k.p.c.

W tych warunkach zażalenie powoda, który nie dostosował się do wezwania przewodniczącego Wydziału, jest nieuzasadnione.

Sąd Najwyższy nie podziela natomiast poglądu wypowiedzianego w orzeczeniu SN z dnia 12 lipca 1957 r. I CZ 131/57 (OSPiKA 1958 r., poz. 103), że termin tygodniowy przewidziany w art. 130 k.p.c. (art. 137 d.k.p.c.) nie może ulec przywróceniu. Jest to bowiem termin procesowy, żaden zaś przepis nie przewiduje co do niego wyjątku od zasady wyrażonej w art. 168 § 1 k.p.c. Dlatego Sąd Najwyższy zlecił Sądowi Wojewódzkiemu rozpoznanie zawartego w zażaleniu wniosku powoda o przywrócenie mu terminu.

Należy jednak dodać, że obecnie zwrot pozwu nie jest już - jak to trafnie wyjaśnił Sąd Najwyższy w przytoczonym wyżej orzeczeniu - dopuszczalny. Skoro bowiem powód złożył już brakujący odpis pozwu, to zwracanie pozwu po to tylko, aby powód złożył go ponownie, byłoby bezprzedmiotowe. Okoliczność natomiast, że powód złożył odpis pozwu po terminie może mieć - jeżeli powód nie uzyska przywrócenia terminu - tylko takie znaczenie, że pozew będzie traktowany jak wniesiony w dacie uzupełnienia braku.

Z zasad powyższych Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.

OSNC 1967 r., Nr 9, poz. 158