Wyrok z dnia 2013-04-11 sygn. I SA/Sz 785/12

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Maczewski, Sędziowie Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka (spr.), Sędzia WSA Joanna Wojciechowska, Protokolant Łukasz Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi D. Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 19 lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie podziału kwoty uzyskanej w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] . nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w S. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika T. Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie podziału kwoty [...] zł uzyskanej ze sprzedaży licytacyjnej lokalu mieszkalnego, w postępowaniu egzekucyjnym.

Z uzasadnienia ww. postanowienia wynika następujący stan faktyczny sprawy:

Naczelnik T. Urzędu Skarbowego w S. prowadził egzekucję z nieruchomości zobowiązanego Z. C. na podstawie tytułów wykonawczych wystawionych przez siebie, a także w wyniku zbiegu egzekucji administracyjnej z sądową, na podstawie Bankowych tytułów wykonawczych wystawionych na rzecz D. B. PBC S.A. oraz [...] B. Ś. S.A.

W dniu 2 czerwca 2011 r. Naczelnik T. Urzędu Skarbowego w S. przeprowadził drugą publiczną licytację nieruchomości składającej się z lokalu mieszkalnego wraz z przynależną piwnicą oraz udziału w [...] wspólnej części budynku i w prawie wieczystego użytkowania gruntu. W wyniku tej licytacji uzyskano cenę [...] zł. Nabywca uiścił podaną kwotę w dniach 2 czerwca 2011 r. w kwocie [...] zł oraz 9 grudnia 2011 r. w kwocie [...] zł.

Następnie, Naczelnik T. Urzędu Skarbowego w S. na podstawie art. 115, art. 115a, art. 115b ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) dalej w skrócie: "u.p.e.a." wydał postanowienie w sprawie planu podziału kwoty [...] zł uzyskanej z egzekucji z nieruchomości, przyznając:

1. Naczelnikowi T. Urzędu Skarbowego w S.:

- tytułem kosztów egzekucyjnych - kwotę [...] zł (w tym [...] zł tytułem kosztów egzekucyjnych i [...] zł tytułem kosztów upomnienia),

- na pokrycie należności objętych tytułem wykonawczym nr [...] kwotę [...] zł,

- na pokrycie należności objętych tytułem wykonawczym nr [...] kwotę [...] zł,

- na pokrycie należności objętych tytułem wykonawczym nr [...] kwotę

[..] zł

2. D. B. PBC S.A.:

- tytułem kosztów egzekucyjnych - kwotę [...] zł (w tym [...] zł tytułem zaliczki;

[...] zł tytułem kosztów postępowania (klauzula); [...] zł tytułem kosztów zastępstwa

w egzekucji, [...] zł tytułem zwrotu zaliczki na sfinansowanie wydatków komornika sądowego),

- na pokrycie należności objętych tytułem wykonawczym [...] kwotę [...] zł,

- na pokrycie należności objętych tytułem wykonawczym [...] kwotę [...] zł,

3. [...] B. Ś. S.A.:

- tytułem kosztów egzekucyjnych kwotę [...] zł (w tym [...] zł tytułem zaliczki, [...] zł tytułem kosztów postępowania (klauzula); [...] zł tytułem zwrotu zaliczki na sfinansowanie wydatków komornika sądowego,

- na pokrycie należności objętych tytułem wykonawczym [...] kwotę [...] zł.

W uzasadnieniu postanowienia organ egzekucyjny podał, że podział kwoty uzyskanej z egzekucji z nieruchomości został dokonany na podstawie art. 115 § 1 u.p.e.a. w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, wprowadzoną na mocy art. 13 ust. 1 ustawy z dnia

26 czerwca 2009 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych, hipotece oraz niektórych innych ustaw. Przepis art. 13 ust. 1 stanowi bowiem, że jeżeli postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy tj. 20 lutego 2011 r., do podziału sumy uzyskanej z egzekucji z przedmiotu obciążonego hipoteką, hipoteką morską, zastawem, zastawem rejestrowym albo zastawem skarbowym stosuje się przepisy dotychczasowe. Ponieważ w przedmiotowym postępowaniu, w odniesieniu do wszystkich wierzycieli, postępowanie egzekucyjne wszczęte zostało przed 20 lutego 2011 r., organ egzekucyjny uzasadnił dokonanie podziału kwoty uzyskanej z egzekucji zgodnie z zasadą przewidzianą w art. 13 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz niektórych innych ustaw.

Następnie wskazując na kolejność zaspakajania należności, przewidzianą w art. 115 § 1 do § 6 u.p.e.a. podał, że w pierwszej kolejności z kwoty uzyskanej z egzekucji zaspakaja się koszty egzekucyjne i koszty upomnienia.

Uwzględniając powyższe, organ egzekucyjny na podstawie przedłożonych przez wierzycieli tytułów wykonawczych, a także otrzymanych akt postępowania egzekucyjnego uznał, że w podziale sumy uzyskanej z egzekucji uczestniczą: Naczelnik T. Urzędu Skarbowego w S. na podstawie tytułów wykonawczych o numerach: [...] D. B. PBC S.A. na podstawie tytułów wykonawczych o numerach: [...] oraz [...] B. Ś. S.A. na podstawie nakazu zapłaty sygn. akt [....]

Organ egzekucyjny podał wysokość wpłaconych przez poszczególnych wierzycieli zaliczek na pokrycie przewidywanych wydatków związanych z egzekucją z nieruchomości oraz na rzeczoznawcę majątkowego wyznaczonego do wyceny lokalu mieszkalnego, z których w stosunku do wierzyciela - D. B. PBC S.A. zaliczył kwotę [...] zł (wpłacono [...] zł). Kolejną zaliczkę wpłaconą przez D. B. PBC S.A. w wysokości [...] zł na pokrycie wydatków związanych z korespondencją i zamieszczeniem obwieszczeń w prasie

o I i II licytacji nieruchomości, zaliczył kwotę [...] zł. Ponieważ łącznie wydatki wyniosły [...] zł i zgodnie z art. 64b pkt 4 i 5 oraz art. 64c §1 u.p.e.a., stanowiły koszty egzekucyjne, zwrot zaliczek wierzycielom został dokonany na zasadach i do wysokości przewidzianej

w art. 110 § 6 u.p.e.a., tzn. do wysokości wyegzekwowanych kwot na pokrycie wydatków egzekucyjnych.

Odnośnie naliczonych w toku postępowania opłat organ egzekucyjny wyjaśnił,

że stanowią je: opłata manipulacyjna z tytułu zwrotu za wszystkie czynności manipulacyjne związane ze stosowaniem środków egzekucyjnych (1% od kwoty egzekwowanych należności objętych każdym tytułem wykonawczym - art. 64 § 6 u.p.e.a., tj. [...] zł x 1 = [...] zł), opłata za zajęcie nieruchomości (8 kwoty egzekwowanej należności - art. 64 § 1 pkt 6 u.p.e.a., tj. [...] zł x 8 % = [...] zł), opłata za ogłoszenie sprzedaży zajętej nieruchomości

(art. 64 § 1 pkt 10 u.p.e.a.), co nastąpiło dwukrotnie (I i II licytacja) i wyniosła: [...] zł, opłata za przeprowadzenie licytacji (5 % kwoty uzyskanej ze sprzedaży - art. 64 § 1 pkt 11 u.p.e.a., tj. [....] zł x 5 % = [...] zł), która wyniosła [...] zł. Łączna wysokość opłat stanowiła kwotę [....] zł. Organ egzekucyjny wyjaśnił, że stosownie do art. 64c §1 u.p.e.a. opłaty te stanowią koszty egzekucyjne i obciążają zobowiązanego.

Do kosztów egzekucyjnych, organ zaliczył także koszty egzekucyjne powstałe w egzekucji prowadzonej na podstawie Bankowych tytułów wykonawczych wystawionych przez D. B. PBC S.A. o numerach:

- nr [...] w kwocie [...] zł (klauzula), koszty zastępstwa w egzekucji w kwocie [...] zł, koszty egzekucyjne ustalone przez Komornika Sądowego w kwocie [...] zł oraz

- nr[....] , tj. w kwocie [...] zł (klauzula), koszty zastępstwa w egzekucji w kwocie [...] zł, koszty egzekucyjne ustalone przez Komornika Sądowego w kwocie [...] zł.

Jak podał dalej organ egzekucyjny, z tytułu kosztów egzekucyjnych i kosztów upomnienia, poszczególnym wierzycielom na wierzyciela D. B. PBC S.A. przypadła kwota [....] zł. Organ egzekucyjny wskazał również w uzasadnieniu postanowienia wysokość kosztów egzekucyjnych, jakie przypadły na pozostałych wierzyciel, tj. Naczelnika T. Urzędu Skarbowego w S. ([...] zł oraz [...] B. Ś. S.A. w kwocie [...] zł).

W dalszej części uzasadnienia organ egzekucyjny wyjaśnił, że ustalając kolejność wpisów hipotek na rzecz poszczególnych wierzycieli, w oparciu o księgę wieczystą nieruchomości sprzedanej w drodze licytacji, w pierwszej kolejności uwzględnił należności Skarbu Państwa (wierzyciel - Naczelnika T. Urzędu Skarbowego w S. na podstawie tytułu wykonawczego [...] ), potem należności przypadające na rzecz D. B. PBC S.A., w części zabezpieczonej hipotecznie tj. w kwocie [....] euro, która na dzień 9 grudnia 2011 r. po przeliczeniu według średniego kursu euro w NBP dla Bankowego tytułu egzekucyjnego nr [...] wyniosła [...] zł. W dalszej kolejności podlegały zaspokojeniu należności Skarbu Państwa na podstawie tytułu wykonawczego [...] w kwocie [...] zł i D. B. PBC S.A. oraz [...] B. Ś. S.A., proporcjonalnie do ich wysokości z uwagi na to, że pozostała do podziału kwota, nie umożliwiła całkowitego zaspokojenia wierzycieli. Organ egzekucyjny nie uwzględnił bowiem hipotecznego zabezpieczenia należności D. B. PBC S.A. w wysokości [...] euro, tytułem zabezpieczenia odsetek umownych podwyższonych, gdyż zabezpieczenie to zostało uzyskane na skutek wpisu hipoteki w dniu 12 maja 2010 r., a więc po skierowaniu egzekucji do nieruchomości zarówno przez [...] B. Ś. S.A. jak i D. B. PBC S.A., co nastąpiło w 2007 roku.

Obliczając zatem wysokość należności D. B. PBC S.A. na dzień 9 grudnia 2011 r. na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] łącznie z odsetkami za zwłokę, organ podał kwotę [...] zł. Z kolei na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] do egzekucji przypadła kwota [...] zł. W związku z powyższym z pozostałej z podziału sumy uzyskanej z egzekucji kwoty [....] zł przypadło na rzecz D. B. PBC S.A. [...] zł, z tego na tytuł nr [...] kwota [...] zł, a na tytuł nr [...] kwota [...] zł, proporcjonalnie do wysokości egzekwowanych kwot. W związku z powyższym, z uwagi na wyczerpanie kwoty uzyskanej z egzekucji z nieruchomości nie zaspokojono pozostałych należności.

W konkluzji postanowienia organ egzekucyjny wskazał, że z łącznych kwot przyznanych wierzycielom potrącona została opłata komornicza w wysokości 5% ogółu należności, tj. w przypadku D. B. PBC S.A. kwota [....] zł.

Pismem z dnia 10 maja 2012 r. wierzyciel - D. B. PBC S.A. w W., wniósł zażalenie na ww. postanowienie organu egzekucyjnego. W jego uzasadnieniu wskazał, iż postanowienie jest nieprawidłowe w części, w której nie przyznaje skarżącemu kwoty [....]zł z następujących powodów:

- organ egzekucyjny naruszył przepis art. 115c u.p.e.a. uwzględniając w planie podziału [...] B. Ś. S.A. Skarżący B. twierdzi, iż skuteczność zajęcia egzekucyjnego

w odniesieniu do D. B. PBC S.A. i [...] B. Ś. S.A. należy oceniać na gruncie art. 925 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, co oznacza, że zajęcie uważa się za dokonane z chwilą dokonania wpisu w księdze wieczystej, który to wpis, odnosi się także do przyłączenia się do egzekucji kolejnego wierzyciela. Wskazuje, iż w księdze wieczystej nie było i nie ma ostrzeżenia o przyłączeniu się do egzekucji [...] B. Ś. S.A., stąd organ egzekucyjny nie mógł powoływać się na tę okoliczność wobec wszystkich osób, a w konsekwencji B. ten nie mógł brać udziału w sprawie jako wierzyciel egzekwujący,

- organ egzekucyjny zwrot pobranych zaliczek ograniczył do kwoty rzeczywiście wykorzystanej, pozostawiając w swej dyspozycji różnicę w wysokości [...] zł, co jest nie do pogodzenia z istotą zaliczek jako narzędzia służącego sfinansowaniu działań organu egzekucyjnego. Powołana przez organ podstawa prawna tj. art. 110 § 6 u.p.e.a. nie może prowadzić do wniosku, iż niewykorzystanie przez organ uiszczonej przez wierzyciela zaliczki pozbawia go możliwości jej zwrotu w ramach podziału sumy uzyskanej z egzekucji,

- organ egzekucyjny ustalając wysokość kosztów egzekucyjnych podlegających zaspokojeniu w I kategorii za podstawę dla obliczenia opłaty manipulacyjnej przyjął egzekwowaną należność w kwocie [...] zł. Z kolei dla opłaty za zajęcie nieruchomości podstawę w kwocie [...] zł. Skarżący B. podał, iż obowiązek zapłaty opłaty manipulacyjnej wystąpił nie wcześniej niż w 2000 r., tj. z chwilą wystawienia tytułów wykonawczych [...] . Ponieważ zajęcie nieruchomości na ich podstawie nastąpiło w roku 2002 r., oznacza to, że w międzyczasie nie było możliwości zmiany należności w szczególności odsetek za zwłokę. Zdaniem skarżącego B. zakładając jednoczesność powstania obowiązku uiszczenia obu opłat i prawidłowość kwoty [..] zł, jako podstawy ich ustalenia, przypadająca na rzecz organu egzekucyjnego kwota kosztów uległaby zmniejszeniu o [...] zł na rzecz D. B. PBC S.A. Skarżący B. twierdzi dalej, że przypadająca na jego rzecz suma wynosi [....] zł. Od tej kwoty, po odjęciu niewykorzystanej zaliczki, która podlega zwrotowi w całości, należałoby liczyć opłatę komorniczą, przy czym powinno to nastąpić w taki sposób by opłata komornicza wyniosła 5 % kwoty przekazanej wierzycielowi zgodnie z art. 1a pkt 6 u.p.e.a., a więc [...] zł, tj. [...] zł (nadpłata zaliczek) + [....] zł ([...] - 5% z kwoty [....] zł), która różni się od sumy przyznanej o [....] zł.

W następstwie złożonego zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w S. wydał wskazane na wstępie postanowienie, którym utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika T. Urzędu Skarbowego w S..

Podobnie jak organ I instancji, Dyrektor Izby Skarbowej w S. powołał się na treść art. 115 § 1 do § 6 u.p.e.a. wskazując, że w podziale sumy uzyskanej z egzekucji z przedmiotowej nieruchomości uczestniczyło trzech wierzycieli, z czego przypadające na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Naczelnika T. Urzędu Skarbowego w S. należności podlegały zaspokojeniu w V kategorii, D. B. PBC S.A. na podstawie Bankowego tytułu wykonawczego nr [....] kwalifikowały się do V kategorii, a należności objęte tytułami wykonawczymi nr [...] i [...] do kategorii IX, podobnie jak należności [...] B. Śląski S.A.

Do wszczętej wobec zobowiązanego Z. C. egzekucji przystępowali kolejno: w dniu 18 lipca 2002 r. - Naczelnik T. Urzędu Skarbowego w S., w dniu 20 lipca 2007 r. - Komornik Sądowy Rewiru [...] przy Sądzie Rejonowym w S., w dniu 20 września 2007 r. - Komornik Sądowy Rewiru [....] przy Sądzie Rejonowym w S., w dniu 29 kwietnia 2010 r. - Naczelnik T. Urzędu Skarbowego w S., w dniu 8 czerwca 2010 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym S. P. i Z. Jednocześnie wskazał, że dla ustalenia kolejności zaspokojenia zajęcie z dnia 18 lipca 2002 r. nie jest brane pod uwagę z tego względu, że egzekucja wskazanych w nim należności została zakończona przez wyegzekwowanie przed dniem sporządzenia planu podziału.

Organ odwoławczy przyjął, że z uwagi na zmianę linii orzecznictwa sądów powszechnych, skierowane przez komornika sądowego pierwsze zawiadomienie z dnia 23 lipca 2007 r. o wpis do księgi wieczystej ostrzeżenia, było skuteczne, tym bardziej, że kolejne z dnia 5 grudnia 2007 r. i z dnia 22 czerwca 2010 r. zostały wpisane, a zatem [...] B. Ś. uczestniczył jako wierzyciel w podziale kwoty uzyskanej z egzekucji, co skutkuje uznaniem zarzutu skarżącego B., za bezzasadny. Organ odwoławczy powołał się w tym zakresie na art. 110c § 4 u.p.e.a. i będący jego odpowiednikiem art. 925 K.p.c.

Kwestii kolejności zaspakajania wierzycieli hipotecznych organ odwoławczy podał,

że regulują ją przepisy ustawy o księgach wieczystych i hipotece, zwanej dalej u.k.w.h. Powołując się na przepis art. 12 i art. 29 u.k.w.h. wskazał, że o kolejności zaspokojenia wierzytelności zabezpieczonych hipotecznie decyduje kolejność złożenia przez wierzycieli hipotecznych wniosku o dokonanie wpisu. Wierzyciel, który jako pierwszy złożył wniosek

o dokonanie wpisu ma pierwszeństwo przed wierzycielem, który taki wniosek złożył później. Na tej podstawie w ocenie organu odwoławczego w następującej kolejności zaspokojeniu podlegały:

a) tytuły wykonawcze Naczelnika T. Urzędu Skarbowego w S. [....] z uwagi na złożenie wniosku o wpis hipoteki w dniu 25 marca 2002 r.,

b) Bankowy tytuł wykonawczy:[...] , z uwagi na złożenie wniosku w dniu 6 lutego 2006 r.,

c) tytuł wykonawczy Naczelnika T. Urzędu Skarbowego w S.[....] , z uwagi na złożenie wniosku w dniu 25 października 2006 r.

Następnie, organ odwoławczy w odniesieniu do należności D. B. PBC S.A. na podstawie tytułu [...] zajął stanowisko, że jakkolwiek uzyskano zabezpieczenie hipoteczne (co zostało odnotowane w księdze wieczystej), to należności te nie korzystały

z uprzywilejowanej pozycji z tego powodu, że wniosek o wpis hipoteki został złożony dopiero

15 marca 2010 r., a zatem po zajęciu nieruchomości zajęciem z dniem 20 lipca 2007 r.

i kolejnym w dniu 20 września 2007 r. Wyjaśnił, że należności zabezpieczone hipoteką przymusową ustanowioną po zajęciu nieruchomości, nie mogą korzystać z przywileju zaspokojenia przewidzianego dla wierzytelności hipotecznych. Powołując się na liczne orzecznictwo sądów powszechnych w tym zakresie, organ odwoławczy dodał, że istniejące

w doktrynie i orzecznictwie wątpliwości co do charakteru prawnego hipoteki ustanowionej po zajęciu nieruchomości, zostały przez ustawodawcę dostrzeżone i wyeliminowane przy okazji nowelizacji ustawy o księgach wieczystych i hipotece, poprzez dodanie stosownego zapisu zarówno w art. 930 § 3 K.p.c. jak i 110 f § 3 u.p.e.a.

W dalszej części uzasadnienia organ odwoławczy zdefiniował pojęcie kosztów egzekucyjnych wskazując, że są to opłaty i wydatki poniesione przez organ egzekucyjny. Następnie z uwagi na podniesione w tym zakresie w zażaleniu zarzuty wskazał,

że postanowienie w tej sprawie zapada w odrębnym trybie, na podstawie art. 64c § 7 u.p.e.a. Wydanie takiego postanowienia jest uzależnione od złożenia stosownego żądania przez zobowiązanego albo z urzędu jedynie w przypadku gdy koszty obciążają wierzyciela. Poprzez to żądanie zobowiązany może uzyskać najpierw rozstrzygnięcie o wysokości i podstawie naliczenia kosztów a następnie kwestionować zasadność tego naliczenia. Jednocześnie istotne jest, że zobowiązany może takie żądanie wnosić dopiero po zakończeniu postępowania egzekucyjnego i nie później niż w terminie 14 dni od doręczenia mu postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego a w przypadku zakończenia postępowania wskutek wyegzekwowania należności - od powiadomienia zobowiązanego o wysokości pobranych kosztów egzekucyjnych (art. 64c § 8 u.p.e.a.). Mając na uwadze powyższe organ odwoławczy uznał, że skarżący B. nie jest podmiotem legitymowanym do kwestionowania wysokości kosztów egzekucyjnych, które obciążają zobowiązanego i uczestniczą w podziale kwoty uzyskanej z egzekucji z nieruchomości w wysokościach przypisanych do tytułów wykonawczych, w oparciu o które egzekucja z przedmiotowej nieruchomości jest prowadzona.

W kwestii obowiązku naliczenia opłaty za zajęcie nieruchomości wyjaśnił, że zgodnie z art. 64 § 9 pkt 5 u.p.e.a. powstaje on z chwilą doręczenia zobowiązanemu wezwania do zapłaty, o którym mowa w § 2 u.p.e.a. W odniesieniu do administracyjnych tytułów wykonawczych uczestniczących w podziale, zajęcie nieruchomości jak wskazano wcześniej nastąpiło na podstawie wezwania z dnia 29 kwietnia 2010 r., a nie jak przyjął w zażaleniu skarżący B. w 2002 r., co spowodowało tak znaczny wzrost podstawy naliczenia opłaty za zajęcie nieruchomości.

Odnośnie rozliczenia przez organ egzekucyjny zaliczki na pokrycie wydatków egzekucyjnych, organ odwoławczy stwierdził, że kwota zaliczki wpłaconej przez skarżący B. nie jest częścią kwoty uzyskanej z egzekucji, ponieważ nie pochodzi ze sprzedaży nieruchomości. Nie należy więc jej doliczać do sumy podlegającej podziałowi. Z tego względu w zaskarżonym postanowieniu organ egzekucyjny zasadnie rozliczył tę część zaliczki, z której sfinansowane zostały wydatki egzekucyjne. Zgodnie bowiem z art. 110 § 6 u.p.e.a., organ egzekucyjny zwraca zaliczkę wierzycielowi przy podziale kwot uzyskanych z egzekucji do wysokości wyegzekwowanych kwot na pokrycie wydatków egzekucyjnych. Oznacza to, że organ egzekucyjny nie może zwrócić wierzycielowi tytułem wpłaconej zaliczki kwoty wyższej niż wyegzekwował, a w podziale kwoty uzyskanej z egzekucji uwzględnić kwoty wyższej niż poniesione wydatki. Stąd wniosek, że jeżeli wpłacona zaliczka przez wierzyciela przewyższała poniesione wydatki, różnica jest zwracana wierzycielowi na zasadzie rozliczenia zaliczki. Organ odwoławczy uznał, że zasadny jest zwrot wierzycielowi niewykorzystanej części zaliczki, jednakże podał, że zwrot ten nie odbywa się w ramach planu podziału, o którym mowa w art. 115b u.p.e.a., stąd nie może mieć wpływu na prawidłowość postanowienia wydanego w sprawie podziału kwoty uzyskanej ze sprzedaży z nieruchomości.

W konkluzji postanowienia organ odwoławczy zajął stanowisko odnośnie opłaty komorniczej stwierdzając, że w zaskarżonym postanowieniu organ egzekucyjny poinformował zarówno D. B. PBC S.A. jak i [...] B. Ś. S.A. o wysokości tej opłaty. Prawidłowe wyliczenie opłaty komorniczej może jednak zostać dokonane dopiero w oparciu o ostateczne postanowienie w sprawie podziału kwoty uzyskanej z egzekucji. Dokonanie takich wyliczeń w postanowieniu, dotyczącym planu podziału uznać należy za przedwczesne, a ponadto wykracza poza przedmiot rozpoznania w niniejszej sprawie, która dotyczy podziału kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości.

Poza rozstrzygnięciem organ odwoławczy podał, że wskazany przez skarżący B. sposób wyliczenia opłaty komorniczej zawiera w sobie ten mankament, że prowadzi do wyliczenia różnej wysokości opłaty komorniczej za dokonanie takich samych czynności egzekucyjnych, w wyniku których nastąpiło ściągnięcie lub wpłata - w zależności od sposobu jej pobrania, tj. niższą wysokość w przypadku potrącenia przez organ egzekucyjny z wyegzekwowanych kwot, a wyższą w przypadku dokonania wpłaty przez zobowiązanego bezpośrednio wierzycielowi. W ocenie organu odwoławczego takie różnicowanie wysokości opłaty komorniczej nie znajduje uzasadnienia.

Na rozstrzygnięcie organu odwoławczego D. B. PBC S.A. wniósł skargę do tutejszego Sądu. W skardze zarzucono:

- naruszenie art. 115 § 1 pkt 3 u.p.e.a., art. 930 § 1 i art. 925 § 1 K.p.c., poprzez błędne uznanie, że wierzytelność skarżącego B. objęta tytułem wykonawczym nr [....] nie korzysta z określonego w nim pierwszeństwa zaspokajania wierzytelności zabezpieczonych hipotecznie w stosunku do wierzytelności [...] B. Ś. S.A., wynikającej z nakazu zapłaty nr [....]

- naruszenie art. 105 § 1 K.p.a. w związku z art. 18 u.p.e.a., poprzez brak uchylenia postanowienia i umorzenia postępowania w sprawie w zakresie, w którym organ uznał,

że wyliczenie opłaty komorniczej na etapie planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji jest niezasadne.

W odniesieniu do pierwszego zarzutu w uzasadnieniu skargi skarżący B. odwołuje się do art. 930 § 1 K.p.c. i uchwały Sądu Najwyższego sygn. akt III CZP 108/06 i rozwija kwestię sankcji bezskuteczności względnej. Wskazuje, iż charakteryzuje ją to, że czynność prawna jest ważna, nie wywołuje jedynie skutków względem określonego kręgu osób w przeciwieństwie do nieważności przewidzianej dla czynności rozporządzania przedmiotami podlegającymi zajęciu wraz nieruchomością oraz obciążenia nieruchomości przez dłużnika (vide wyrok WSA w G. z 15 grudnia 2009 r. sygn. akt II SA/Gd 385/09). Skarżący B. wskazuje, że w tym przypadku bezskuteczność będzie polegała na niestosowaniu do wierzytelności zabezpieczonej hipoteką przepisu art. 1025 § 1 pkt 5 K.p.c., o czym przesądzą ostatnia nowelizacja art. 930 § 3 K.p.c., formułując wprost w zdaniu drugim warunek bezskuteczności względnej, co jak wskazuje potwierdza również sama uchwała. Dalej podaje, że bezskuteczność względna może mieć miejsce jedynie w relacji pomiędzy odrębnymi podmiotami, stąd niesłuszne jest wywodzenie skutków prawnych co do bezskuteczności ustanowienia hipoteki z zajęcia nieruchomości z dnia 20 września 2007 r. na rzecz samego skarżącego. Przywołuje, że zajęcie na rzecz skarżącego z dnia 20 września 2007 r. dotyczy wierzytelności wynikającej z tytułu wykonawczego nr[...] , a zatem innej, niż ta której dotyczy sporna hipoteka. W dalszej części skargi zarzut nieuwzględnienia uprzywilejowania wierzytelności objętej tytułem wykonawczym nr [....] uzasadnia brakiem w księdze wieczystej wzmianki o wszczęciu egzekucji na rzecz [...] B. Ś.. W tym zakresie odwołuje się do przepisu art. 925 § 1 K.p.c. i przywołuje związane z tą regulacją orzecznictwo sądowe. Twierdzi, że dla ustalenia momentu zajęcia nieruchomości ze skutkiem dla wierzyciela hipotecznego należy stosować regulację z art. 925 § 1 K.p.c. Kwestionuje stanowisko organu odwoławczego w części w jakiej powołano się na zmianę linii orzeczniczej w zakresie wpisu wzmianki o wszczęciu egzekucji. Wskazuje, że w księdze wieczystej wszczęcie egzekucji do jego wierzytelności zostało odnotowane, co jest postrzegane jako zastrzeżenie o wszczęciu egzekucji, a nie o przyłączeniu się do kolejnego wierzyciela do egzekucji już wszczętej i miało to miejsce przed rozpatrzeniem wniosku [...] B. Ś.. Sugeruje, że należy domniemywać wadliwości wniosku, gdyż kolejny wierzyciel miał możliwość skierowania wniosku o wpis wzmianki o przyłączeniu się do egzekucji, a tego nie zrobił. Zaniechanie takie nie może powodować uszczuplenia interesu skarżącego B., który do dnia otrzymania planu podziału, pozostawał w przekonaniu o realizacji uprawnienia z przysługującej mu hipoteki. Wskazuje, że również Naczelnik T. Urzędu Skarbowego w S. nie dopełnił wymogu wpisu w księdze wieczystej ostrzeżenia o przyłączeniu się do egzekucji jakkolwiek dostrzega, że jego sytuacja jest inna od statusu [...] B. Ś. S.A. z uwagi na zabezpieczenie dochodzonych roszczeń hipoteką.

Pismem procesowym z dnia 12 listopada 2012 r. skarżący B. w uzupełnieniu uzasadnienia skargi, podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie, przedstawiając dodatkową argumentację.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w S. wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny u z n a ł, co następuje:

Skarga jest nieuzasadniona.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 art. 1 tej ustawy).

Stosownie zaś do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Badając legalność zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia organu I instancji, Sąd stwierdził, że ze strony organów administracji nie doszło do naruszenia przepisów prawa w stopniu uzasadniającym ich uchylenie.

Stosownie do art. 115 § 1 u.p.e.a. w brzmieniu obowiązującym do 19 lutego 2011 r., który znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie (art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca

2009 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece - Dz. U. z 2009 r. nr 131, poz. 1075), z kwoty uzyskanej z egzekucji z nieruchomości zaspokaja się w następującej kolejności:

1) koszty egzekucyjne i koszty upomnienia;

2) należności zabezpieczone hipotecznie wynikające z wierzytelności B. hipotecznego wpisanych do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych prowadzonego zgodnie

z przepisami o listach zastawnych i B. hipotecznych;

3) należności zabezpieczone hipotecznie lub zastawem rejestrowym albo zabezpieczone przez wpisanie do innego rejestru;

4) należności, do których stosuje się przepisy działu III Ordynacji podatkowej, oraz należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, o ile nie zostały zaspokojone w trzeciej kolejności;

5) należności zabezpieczone prawem zastawu lub które korzystały z ustawowego pierwszeństwa, niewymienionego w pkt 2-4,

6) inne należności i odsetki, z wyłączeniem odsetek za zwłokę od należności pieniężnych do których mają zastosowanie przepisy działu III Ordynacji podatkowej, które zaspokaja się w kolejności określonej dla tych należności.

W myśl art. 115 § 2 u.p.e.a. przy podziale kwoty uzyskanej z egzekucji z nieruchomości lub egzekucji przejętej po wystąpieniu zbiegu egzekucji administracyjnej z sądową, po kosztach egzekucyjnych i kosztach upomnienia zaspokaja się należności alimentacyjne, a następnie należności za pracę za okres 3 miesięcy, do wysokości [....] zł za miesiąc, oraz renty z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci i koszty zwykłego pogrzebu zobowiązanego, a po należnościach zabezpieczonych hipotecznie lub zastawem rejestrowym albo zabezpieczonych przez wpisanie do innego rejestru prowadzonego na podstawie odrębnych przepisów - należności za pracę niezaspokojone w kolejności wcześniejszej.

Stosownie do art. 115 § 5 u.p.e.a. należności wymienione w § 1 pkt 2, 3 i 5 zaspokaja się do wysokości kwoty uzyskanej ze sprzedaży rzeczy obciążonej hipoteką lub zastawem albo z realizacji prawa zbywalnego obciążonego. Jeżeli kwota uzyskana ze sprzedaży nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich zabezpieczonych należności, należności te zaspokaja się w kolejności odpowiadającej przysługującemu im pierwszeństwu, a jeżeli mają równe pierwszeństwo albo nie stosuje się do nich zasady pierwszeństwa - proporcjonalnie w stosunku, w jakim pozostają do siebie.

Art. 115 §6 u.p.e.a. stanowi dalej, że jeżeli kwota przeznaczona do podziału nie wystarcza na zaspokojenie w całości wszystkich należności, należności dalszej kolejności zaspokaja się dopiero po zupełnym zaspokojeniu należności wcześniejszej kolejności, a gdy kwota nie wystarcza na pokrycie w całości wszystkich należności tej samej kolejności, należności te zaspokaja się proporcjonalnie do wysokości każdej z nich.

Przenosząc powyższe regulacje na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, że prawidłowo przyjęły organy obu instancji, że w podziale sumy uzyskanej z egzekucji w wyniku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości uczestniczyło trzech wierzycieli, tj. Naczelnik T. Urzędu Skarbowego w S., D. B. PBC S.A. i [...] B. Ś. S.A., gdyż do wszczęcia egzekucji z przedmiotowej nieruchomości przystępowali kolejno: Komornik Sądowy Rewiru [....] przy Sądzie Rejonowym w S. w wyniku zajęcia z dnia 20 lipca 2007 r. na podstawie nakazu zapłaty z dnia 20 lutego 2002 r., sygn. akt I[....] , wystawionego na rzecz B. Ś. S.A., Komornik Sądowy Rewiru [....]przy Sądzie Rejonowym w S. w wyniku zajęcia z dnia 20 września 2007 r. na podstawie B. tytułu wykonawczego [....] wystawionego przez D. B. PBC S.A., następnie Naczelnik T. Urzędu Skarbowego w S. w wyniku zajęcia z dnia 29 kwietnia 2010 r. i Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym S. P. i Z. w wyniku zajęcia z dnia

8 czerwca 2010 r. na podstawie Bankowego tytułu wykonawczego nr[....] , wystawionego przez D. B. PBC S.A.

Bez wątpienia w stosunku do wskazanych wierzycieli o kolejności zaspakajania decydowała, poza kosztami egzekucyjnymi i kosztami upomnienia (art. 115 § 1 pkt 1 u.p.e.a.), kolejność wpisania w księdze wieczystej przez danego wierzyciela hipoteki obciążającej przedmiot egzekucji. W rozpoznawanej sprawie dla skarżącego B. sporna jest kwestia uznania przez organy egzekucyjne uprzywilejowanego prawa [...] B. Ś. S.A. do zabezpieczenia hipotecznego w stosunku do skarżącego B. z uwagi na brak w księdze wieczystej wzmianki o wszczęciu egzekucji na rzecz [...] B. Ś. S.A. Jednocześnie skarżący B. dostrzega także, że Naczelnik T. Urzędu Skarbowego w S. nie dopełnił wymogu wpisu w księdze wieczystej ostrzeżenia o przyłączeniu się do egzekucji, ale uznaje, że jego sytuacja jest inna od statusu [...] B. Ś. S.A., z uwagi na zabezpieczenie dochodzonych hipoteką roszczeń.

W ocenie Sadu, powyższe spostrzeżenia skarżącego B. są tylko częściowo trafne. Istotnie, treść dołączonego do akt administracyjnych odpisu z księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości wskazuje, że nie wpisano ostrzeżenia o wszczęciu egzekucji na rzecz [...] B. Ś. S.A., natomiast wpisano hipotekę na rzecz Skarbu Państwa tytułem należności podatkowych. Jednocześnie, z odpisu tego wynika, że ostrzeżenie o wszczęciu egzekucji administracyjnej zostało wpisane w księdze wieczystej w dniu 12 maja 2003 r. Z akt tych wynika także, że Komornik Sądowy Rewiru [...] przy Sądzie Rejonowym w S. w dniu 20 lipca 2007 r., skierował do sądu wieczystoksięgowego, na podstawie art. 924 K.p.c., wniosek o wpisanie wzmianki o toczącej się egzekucji z nieruchomości, do którego dołączył zawiadomienie w dniu 23 lipca 2007 r. o wszczęciu egzekucji z nieruchomości. Zajęcie to spowodowało zbieg egzekucji administracyjnej z sądową. Dalsza analiza akt wskazuje, że wniosek komornika sądowego został oddalony przez Sąd Rejonowy XII Wydział Ksiąg Wieczystych w dniu 2 października 2007 r., w którym jako podstawę odmowy wskazano przepis art. 773 § 1 K.p.c., dotyczący zbiegu egzekucji administracyjnej z sądową oraz art. 924 i art. 927 K.p.c. stanowiące o tym, że nie jest możliwe powtórzenie czynności już dokonanych na wcześniejszy wniosek innego wierzyciela, tzn. ponowne wpisanie wzmianki o wszczęciu egzekucji z nieruchomości. Sąd dostrzegł jednocześnie, że dopiero postanowieniem z dnia 22 listopada 2007 r., sygn. akt XV Co 8750/07, Sąd Rejonowy w S. Wydział XV Egzekucyjny, orzekł o zbiegu egzekucji administracyjnej z sądową w wyniku czynności dokonanych w dniu 23 lipca 2007 r. przez Komornika Sądowego Rewiru [...] przy Sądzie Rejonowym w S. i orzekł o jej łącznym prowadzeniu przez Naczelnika T. Urzędu Skarbowego w S.. W tych okolicznościach sprawy, w ocenie Sądu, nie sposób mówić o zaniechaniu przez komornika sądowego skierowania do sądu stosownego zawiadomienia, gdyż obiektywne przesłanki (brak wiedzy o zbiegu egzekucji) zadecydowały o takiej, a nie innej treści wniosku.

Rację również należy przyznać rację organom orzekającym w sprawie, które uznały, że odmowa sądu wieczystoksięgowego o wpisaniu ostrzeżenia o wszczęciu egzekucji administracyjnej na wniosek komornika sądowego, nie była zasadna. Na skutek zmiany w orzecznictwie sądów powszechnych i w doktrynie stanowiska w tym zakresie (wcześniejsze, o zróżnicowanych stanowiskach, uchwały Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 2003 r., III CZP 31/03 i z dnia 30 marca 2006 r. III CZP 16/06), wywołanych uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2007 r., III CZP 93/07, przyjęto bowiem, że "wpis wierzyciela do księgi wieczystej ujawnia ze skutkiem erga omnes nie tylko wszczęcie postępowania egzekucyjnego z nieruchomości, lecz także zakres podmiotowy i przedmiotowy egzekucji. Wpis ujawniający wszczęcie postępowania egzekucyjnego zmienia więc w sposób istotny zakres egzekucji z nieruchomości łącznie prowadzonej pod względem podmiotowym i przedmiotowym; dopiero wtedy księga wieczysta odzwierciedla faktyczny obraz zajęcia (sumy zajęć). Teza ta pozostaje w ścisłym związku z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (jedn. tekst: Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm. - dalej: "u.k.w.h."), zatem komornik, zważywszy na art. 927 k.p.c. w związku z art. 2 u.k.w.h., powinien we wniosku wyraźnie zaznaczyć, że występuje z żądaniem wpisu na skutek wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przez kolejnego wierzyciela. Poza tym, pierwsze zajęcie nieruchomości nie wyklucza dokonania kolejnego w interesie i na rzecz innego wierzyciela. Nie jest to powtórzenie pierwszego zajęcia; ma ono zagwarantować każdemu wierzycielowi udaremnienie usunięcia rzeczy spod egzekucji. Żaden przepis nie rozciąga pierwszego zajęcia na pozostałe, w szczególności nie czyni tego art. 927 k.p.c.".

Wskazana uchwała z dnia 6 listopada 2007 r. zapadła m.in. z uwagi na praktykę sądów powszechnych odmawiających dokonania wpisów. Sądy uznawały bowiem, że skutki wpisu o wszczęciu egzekucji, będące konsekwencją wniosku złożonego przez pierwszego wierzyciela, obejmują także każdego wierzyciela przyłączającego się do egzekucji, nie ma zatem podstawy i potrzeby powielania wpisów. Z kolei, argument, że brak kolejnego wpisu zagraża ochronie interesów przyłączającego się wierzyciela w razie umorzenia egzekucji wszczętej przez pierwszego wierzyciela, negowały wskazując, że skuteczność wcześniej dokonanych czynności obejmuje przyłączających się wierzycieli z mocy prawa, niezależnie od zmian statusu pierwszego wierzyciela.

W tym miejscu dodać należy, że w konsekwencji zmiany praktyki sądów i wydania ww. uchwały, w rozpoznawanej sprawie kolejne ostrzeżenia wierzycieli skierowane do sądu wieczystoksięgowego, ale już przez innego wierzyciela - skarżący B. - z dnia 20 lutego 2008 r. i 8 kwietnia 2010 r., zostały wpisane do księgi wieczystej.

W ocenie Sądu rozpoznającego sprawę, zmiana praktyki sądów w tym zakresie, nie powinna zatem odbyć się z pokrzywdzeniem tych wierzycieli, którym bezzasadnie odmówiono wpisu, gdyż stałoby to w sprzeczności z zasadą praworządności i prawa przewidzianymi w art. 2 i 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Sądu, dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie pozostawiały wątpliwości, że [...] B. Śląski S.A. jako wierzyciel, zasadnie uczestniczy w podziale kwoty uzyskanej w egzekucji z nieruchomości i jego należności kwalifikowały się do kategorii IX.

W związku z powyższym, w ocenie Sądu, przyjęta przez organ egzekucyjny i następnie organ odwoławczy kolejność zaspokojenia wierzycieli hipotecznych, była prawidłowa. Kolejność zaspokojenia wierzytelności zabezpieczonych hipotecznie regulują przepisy ustawy o księgach wieczystych i hipotece zwanej dalej u.k.w.h. Zgodnie z treścią art. 12 u.k.w.h. o pierwszeństwie ograniczonych praw rzeczowych wpisanych do księgi wieczystej rozstrzyga chwila, od której liczy się skutki dokonanego wpisu. W myśl zaś art.29 u.k.w.h. wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu - od chwili wszczęcia tego postępowania. Z wymienionych przepisów wynika, że o kolejności zaspokojenia wierzytelności zabezpieczonych hipotecznie decyduje kolejność złożenia przez wierzycieli hipotecznych wniosku o dokonanie wpisu. Wierzyciel, który jako pierwszy złożył wniosek o dokonanie wpisu ma pierwszeństwo przed wierzycielem, który taki wniosek złożył później.

W przedmiotowej sprawie przyjęto, że w pierwszej kolejności zaspokojeniu podlegają należności zabezpieczone hipotecznie na wniosek Naczelnika T. Urzędu Skarbowego

w S. z dnia 25 marca 2002 r., następnie skarżącego B. na podstawie wniosku

z dnia 6 lutego 2006 r., Naczelnika T. Urzędu Skarbowego w S. na podstawie wniosku z dnia 25 października 2006 r. Jakkolwiek w odniesieniu do należności skarżącego B. na podstawie tytułu [....] również uzyskano zabezpieczenie hipoteczne (co zostało odnotowane w księdze wieczystej), to zdaniem Sądu należności te nie korzystają z uprzywilejowanej pozycji z tego powodu, że wniosek o wpis hipoteki został złożony dopiero

15 marca 2010 r., a zatem po zajęciu nieruchomości zajęciem z dnia 20 lipca 2007 r. i kolejnym z dnia 20 września 2007 r.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się na tyle szerokie rozumienie pojęcia rozporządzanie nieruchomością, że w jego zakres włącza się obciążenie nieruchomości hipoteką przymusową, co jednocześnie powoduje, że należności zabezpieczone hipoteką przymusową ustanowioną po zajęciu nieruchomości nie mogą korzystać z przywileju zaspokojenia przewidzianego dla wierzytelności hipotecznych. W uchwale z 7 grudnia 2006 r. sygn. akt III CZP 108/06 Sąd Najwyższy stwierdził wprost, że hipoteki przymusowe wpisane do księgi wieczystej po zajęciu nieruchomości, nie korzystają z przysługującego im pierwszeństwa zaspokojenia i przy podziale sumy uzyskanej z egzekucji, mogą zostać uwzględnione dopiero po zaspokojeniu wszystkich innych należności. Sąd również przychyla się do takiego stanowiska i argumentacji organu odwoławczego, że nowelizacja ustawy o księgach wieczystych i hipotece, poprzez dodanie stosownego zapisu zarówno w art. 930 § 3 K.p.c., jak i 110f § 3 u.p.e.a., ujednoliciła w tym zakresie praktykę postępowań egzekucyjnych (administracyjnych i sądowych).

Odnosząc się do przedstawianej w skardze argumentacji skarżącego B. odnośnie zapisów art. 1025 § 1 K.p.c., Sąd uznaje, że przepis nie miał zastosowania w sprawie z uwagi na to, że właściwym organem wyznaczonym do łącznego prowadzenia egzekucji był administracyjny organ egzekucyjny, który rozstrzyga na podstawie przepisów ustawy

o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Na marginesie należy wskazać,

że odpowiednikiem art. 1025 § 1 K.p.c., stanowiącym o kolejności podziału sumy uzyskanej

z egzekucji, jest art. 115 § 1 u.p.e.a. Podobne stanowisko należało zająć w kwestii powołanego przez skarżący B. przepisu art. 925 K.p.c., gdyż wskazany przez organ egzekucyjny art. 110c § 4 u.p.e.a., w identyczny sposób rozstrzyga o skuteczności zajęcia nieruchomości. Nie mniej jednak w rozpoznawanej sprawie, skuteczność dokonanych w postępowaniu egzekucyjnym czynności nie była przedmiotem zaskarżonego rozstrzygnięcia, gdyż dla takiej oceny przewidziano inny tryb postępowania (skarga na czynności, zażalenie na postanowienie w przedmiocie kosztów egzekucyjnych), stąd powoływanie się w skardze na wymienione wyżej przepisy i argumentację, Sądu uznał za nietrafne.

Sąd podziela stanowisko organu odwoławczego w kwestii rozliczenia zaliczki na pokrycie wydatków egzekucyjnych i uznaje, że przedstawione w tym zakresie uzasadnienie faktyczne i prawne jest w pełni prawidłowe, tym bardziej, że skarżący B., jak wynika z treści skargi, zarzutu w tym zakresie nie podnosił.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w skardze w kwestii wysokości opłaty komorniczej, Sąd stwierdza, że w postanowieniu z dnia 23 kwietnia 2012 r. organ egzekucyjny poinformował zarówno D. B. PBC S.A. jak i [...] B. Ś. S.A. o wysokości tej opłaty. Zgodnie z przepisem art. 66 § 6 w związku z art. 64c § 11 i § 12 u.p.e.a., organ egzekucyjny, ustalając wysokość opłaty komorniczej, powinien wydać postanowienie, zwierające podstawę prawną dokonanej czynności oraz uzasadnienie faktyczne, w tym podanie kwot ściągniętych egzekucyjnie oraz wpłaconych w wyniku zastosowanych środków egzekucyjnych. Na takie postanowienie przysługuje, zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami, zażalenie, a w konsekwencji także skarga do sądu administracyjnego. Wobec tego zarzuty podniesione w skardze w tym zakresie należało uznać za przedwczesne.

Mając na uwadze powyższe Sąd stwierdza, że żaden ze sformułowanych

w skardze zarzutów nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd uznał, że przedstawiony plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji poszczególnym wierzycielom jest poprawny a obliczenia w tym zakresie nie zawierają błędów skutkujących uchyleniem zaskarżonego postanowienia i poprzedzającego je postanowienia organu I instancji.

W tych okolicznościach sprawy, Sąd, na podstawie art.151 p.p.s.a., skargę oddalił.