Postanowienie z dnia 1966-10-07 sygn. I CZ 105/66

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CZ 105/66

Postanowienie z dnia 7 października 1966 r.

Żądanie uznania spadkobiercy za niegodnego ma charakter roszczenia majątkowego.

Przewodniczący: sędzia Z. Masłowski (sprawozdawca). Sędziowie: H. Dąbrowski, J. Ignatowicz.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Stefana P. przeciwko Stanisławowi P. o uznanie za niegodnego dziedziczenia, na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy z dnia 4 czerwca 1966 r.,

zażalenie oddalił.

Uzasadnienie

W pozwie wniesionym do Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy powód domagał się uznania Stanisława Jana P., spadkobiercy Janiny P., zmarłej w dniu 6 czerwca 1965 r., za niegodnego dziedziczenia.

Postanowieniem z dnia 4 grudnia 1966 r. Sąd Wojewódzki uznał się za niewłaściwy do rozpoznania sprawy i przekazał ją miejscowo właściwemu Sądowi Powiatowemu.

W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wniósł o jego zmianę, przy czym wyraził pogląd, że żądanie uznania niegodności dziedziczenia nie jest z istoty swej roszczeniem majątkowym, wobec czego podlega rozpoznaniu w I instancji przez sąd wojewódzki (art. 17 pkt 1 k.p.c.).

Sąd Najwyższy uznał zażalenie za nieuzasadnione.

Stosownie do art. 928 § 2 k.c. spadkobierca uznany za niegodnego zostaje wyłączony od dziedziczenia. Skutkiem niegodności jest pozbawienie spadkobiercy prawa do spadku. Prawo do spadku jest z istoty swej zawsze prawem majątkowym, niezależnie od tego, czy i jaką przedstawia wartość materialną. O tym bowiem, czy roszczenie ma charakter majątkowy, decyduje nie okoliczność, że stanowi ono korzyść majątkową, lecz to, że stanowi ono pewną pozycję - obojętne, dodatnią czy ujemną - w sferze praw majątkowych podmiotu. Taką zaś cechę ma niewątpliwie prawo do spadku, wobec czego również żądanie uznania spadkobiercy za niegodnego ma charakter roszczenia majątkowego.

Jak wynika z powyższych rozważań, stanowisko zajęte w zaskarżonym postanowieniu jest prawidłowe, wobec czego zażalenie podlega oddaleniu.

OSNC 1967 r., Nr 7-8, poz. 128