Art. 153. Tryb sprostowania
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Przewodniczący po wysłuchaniu protokolanta lub osoby, która sporządziła przekład zapisu dźwięku, oraz po odtworzeniu zapisu dźwięku albo obrazu i dźwięku może przychylić się do wniosku i wydać zarządzenie o sprostowaniu protokołu lub przekładu zapisu dźwięku; w przeciwnym razie w przedmiocie sprostowania orzeka, po wysłuchaniu protokolanta lub osoby, która sporządziła przekład zapisu dźwięku, sąd w składzie, który rozpoznawał sprawę.
§ 2. Jeżeli nie można utworzyć tego samego składu, postanowienie nie zapada, a poszczególni jego członkowie oraz protokolant lub osoba, która sporządziła przekład zapisu dźwięku, składają do akt sprawy oświadczenie co do zasadności wniosku.
§ 3. W razie uwzględnienia wniosku należy w sprostowanym protokole i przekładzie zapisu dźwięku umieścić odpowiednią wzmiankę, którą podpisują przewodniczący i protokolant lub osoba, która sporządziła przekład zapisu dźwięku.
§ 4. Jeżeli nieścisłość lub opuszczenie w przekładzie zapisu dźwięku wynika z niedającego się usunąć zniekształcenia lub braku zapisu dźwięku, stosowną wzmiankę należy zamieścić w protokole i przekładzie zapisu dźwięku.
§ 5. Wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy i posiedzenia lub przekładu zapisu dźwięku pozostawia się bez rozpoznania, jeżeli został złożony po wysłaniu akt sprawy do wyższej instancji.
Komentarz redakcyjny
Odtworzenie dźwięku albo obrazu i dźwięku, jak również wysłuchanie protokolanta wymaga spisania co najmniej notatki urzędowej, choć czynność ta może zostać utrwalona w formie protokołu.
Jeśli nie można wysłuchać protokolanta z przyczyn obiektywnych, odtworzyć zapisów dźwięku lub obrazu i dźwięku wniosek powinien zostać rozpoznany przez cały skład.
W sytuacji gdy nie dojdzie do sprostowania w drodze zarządzenia przewodniczącego, w przedmiocie sprostowania orzeka ten sam skład sądu. Sąd podejmuje decyzję po wysłuchaniu protokolanta lub osoby, która dokonała przekładu dźwięku, bez konieczności odtworzenia zapisu dźwięku. Sąd może orzekać jedynie w takim samym składzie, jak w przypadku czynności, której dotyczy protokół.
W sytuacji niemożności dokonania oceny zasadności wniosku w takim samym składzie postanowienie nie zapada. Nie jest konieczne wydawanie w tym przedmiocie jakiejkolwiek decyzji, należy jedynie załączyć do protokołu oświadczenia pozostałych członków składu, co do zasadności wniosku. Oświadczenia te mają znaczenie dla oceny czynności w dalszym toku postępowania w instancji odwoławczej.
Złożenie go po przekazaniu sprawy do wyższej instancji powoduje pozostawienie go bez rozpoznania (art. 153 § 5 k.p.c.). Wówczas strony mogą kwestionować prawidłowość zapisów protokołu w środku odwoławczym.
Art. 153 k.p.k. wskazuje na możliwość sprostowania protokołów sporządzonych przez sąd pierwszej instancji lub tych, które co prawda sporządzono w trakcie trwania postępowania odwoławczego, lecz wniosek o sprostowanie protokołu został złożony przed prawomocnym zakończeniem procesu. Natomiast przepisy regulujące przebieg postępowania karnego nie przewidują procedury sprostowania nieścisłości oraz opuszczeń w protokołach rozprawy lub posiedzenia po prawomocnym zakończeniu procesu (Postanowienie SN z dnia 9 czerwca 2009 r., II KZ 32/09).
Wniosek powinien zostać złożony na piśmie i załączony do protokołu, którego dotyczy, niezależnie od sposobu jego załatwienia (art. 155 § 2 k.p.k.).