Art. 108. Tajność narady i głosowania
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem jest tajny, a zwolnienie od zachowania w tym względzie tajemnicy nie jest dopuszczalne.
§ 2. Podczas narady i głosowania oprócz członków składu orzekającego może być obecny jedynie protokolant, chyba że przewodniczący uzna jego obecność za zbędną.
Komentarz redakcyjny
Narada nad orzeczeniem stanowi ważny etap orzekania i musi przebiegać w sposób uniemożliwiający ingerencję w sferę orzekania i niezawisłości sędziowskiej.
Narada i głosowanie obejmują kwestie dotyczące: winy i kwalifikacji prawnej czynu, kary, środków karnych, przepadku i środków kompensacyjnych oraz inne . Jej celem jest uporządkowanie materiału do głosowania i ustalenie kwestii, które należy poddać pod głosowanie. Tajność narady stanowi jedną z procesowych gwarancji niezawisłości sędziowskiej.
Tajemnica narady nie ma żadnych wyjątków. Przebieg narady i głosowania pozostaje w tajemnicy, także po wyrokowaniu i zwolnienie z obowiązku zachowania omawianej tajemnicy jest niedopuszczalne.
Stosownie do art. 108 § 2 k.p.k. podczas narady i głosowania, oprócz członków składu orzekającego może być obecny jedynie protokolant. Przewodniczący może uznać jego obecność za zbędną. Jeżeli protokolant jest obecny podczas narady, ma obowiązek zachowania w tajemnicy jej przebieg oraz sposób głosowania sędziów. Z tego obowiązku nie może być zwolniony, tak samo jak sędziowie.
Poza protokolantem niedopuszczalny jest udział w naradzie sędziowskiej jakichkolwiek innych osób, a zwłaszcza oskarżyciela (wyrok SN z dnia 26 sierpnia 1963 r., IV K 916/60).
Przebieg narady i głosowania nie podlega protokołowaniu oraz niedopuszczalne jest sporządzenie notatek służbowych. Stanowiłoby to naruszenie zasady tajności narady.