Art. 22. Zawieszenie postępowania
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca prowadzenie postępowania, a w szczególności jeżeli nie można ująć oskarżonego albo nie może on brać udziału w postępowaniu z powodu choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby, postępowanie zawiesza się na czas trwania przeszkody.
§ 2. Na postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania przysługuje zażalenie.
§ 3. W czasie zawieszenia postępowania należy jednak dokonać odpowiednich czynności w celu zabezpieczenia dowodów przed ich utratą lub zniekształceniem.
§ 4. W razie istnienia podstaw określonych w art. 45a § 2 Kodeksu karnego lub art. 43a Kodeksu karnego skarbowego po uprawomocnieniu się postanowienia o zawieszeniu postępowania sąd orzeka w przedmiocie przepadku z urzędu, a w postępowaniu przygotowawczym – na wniosek prokuratora. Jeżeli oskarżony nie ma obrońcy, do udziału w postępowaniu dotyczącym przepadku wyznacza się obrońcę z urzędu.
§ 5. Na postanowienie w przedmiocie przepadku przysługuje zażalenie.
- Samodzielność jurysdykcyjna sądu karnego (art. 8 k.p.k.)
- Zawieszenie postępowania karnego na podstawie art. 22 k.p.k.
- Zawieszenie postępowania karnego uregulowane w normach pozakodeksowych
- Zawieszenie postępowania w zw. poddaniem się leczeniu lub rehabilitacji przez osobę uzależnioną (art. 72 ust. 1 i art. 73 u.p.n.)
- Zawieszenie postępowania o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, aresztowanie lub zatrzymanie
- Zażalenie w przedmiocie zawieszenia postępowania (art. 22 § 2 k.p.k.)
- Czynności w czasie zawieszenia postępowania (art. 22 § 3 k.p.k.)
- Prowadzenie rozprawy od początku po podjęciu zawieszonego postępowania (art. 404 § 3 k.p.k.)
- Zawieszenie i umorzenie postępowania na podstawie art. 61 k.p.k.
- Zawieszenie postępowania wykonawczego na podstawie art. 15 § 2 k.k.w.