Art. 338a. Wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego bez postępowania dowodowego
Kodeks postępowania karnego
Oskarżony, któremu zarzucono przestępstwo zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności, może przed doręczeniem mu zawiadomienia o terminie rozprawy złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego. Wniosek może również dotyczyć wydania określonego rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu.
Komentarz redakcyjny
Dobrowolne poddanie się karze zmierza do skrócenia trwania postępowania sądowego. Od oskarżonego pochodzi inicjatywa dotycząca wysokości kary, jaką godzi się dobrowolnie ponieść za czyn, o popełnienie którego jest oskarżony.
Oskarżony, któremu zarzucono przestępstwo zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, a także wydanie określonego rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu.
O prawie do złożenia wniosku podejrzany jest pouczany przed pierwszym przesłuchaniem (art. 300 § 1 k.p.k.).. Oskarżonego poucza się o tym uprawnieniu w momencie doręczenia mu aktu oskarżenia (art. 338 § 1 k.p.k.).
Ustawa nie określa początkowego okresu, w którym wniosek ten można złożyć, jednakże przyjmuje się, że oskarżony może go złożyć od momentu wpłynięcia do sądu aktu oskarżenia, albowiem z tą chwilą nabywa status oskarżonego (art. 71 § 2 k.p.k.).
Do wniosku o wydanie wyroku skazującego na posiedzeniu oskarżony powinien dołączyć jego odpisy oskarżycielowi publicznemu i pokrzywdzonemu (art. 343a § 1 k.p.k.). Brak odpisu wniosku stanowi brak formalny, który nie uniemożliwiał by nadanie biegu procesowego wnioskowi o wydanie wyroku skazującego. Gdy oskarżony nie złoży odpowiedniej liczby wniosków, należy wezwać go do złożenia odpowiedniej ilości odpisów w terminie 7 dni, jednakże bez konsekwencji wynikających z art. 120 § 2 k.p.k.zdanie drugie.
Wniosek może zostać rozpoznany zarówno na rozprawie, jak i na posiedzeniu. Prezes sądu może skierować wniosek, o którym mowa w komentowanym przepisie, do rozpoznania na posiedzeniu, jeżeli uzna, że cele postępowania nie sprzeciwiają się rozpoznaniu sprawy na posiedzeniu (art. 339 § 3a k.p.k.). O terminie posiedzenia zawiadamia się strony i pokrzywdzonego, przesyłając im odpis wniosku (art. 343a § 1 k.p.k.). Wniosek w trybie art. 338a k.p.k. powinien być złożony z zachowaniem formy pisemnej. Strony należy powiadomić o terminie posiedzenia.