Wniosek oskarżonego o dobrowolne poddanie się karze (art. 338a i 343a k.p.k.)

Zgodnie z treścią art. 338a k.p.k. oskarżony, któremu zarzucono przestępstwo zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności może wystąpić do sądu z wnioskiem o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego bez przeprowadzania postępowania dowodowego. W przypadku złożenia wniosku sprawę kieruje się na posiedzenie, w trakcie którego dokonywana jest kontrola merytoryczna wniosku (art. 343a k.p.k.).

Aby wniosek został uwzględniony muszą być, zgodnie z treścią art. 343 § 2 k.p.k., spełnione określone przesłanki pozytywne sprowadzające się do ustalenia, że okoliczności popełnienia przez oskarżonego przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, a jego postawa wskazuje, iż cele postępowania zostaną osiągnięte. Nadto, po myśli art. 343a § 2 k.p.k. w zw. z art. 343 § 2 k.p.k., nie mogą zaistnieć przesłanki negatywne w postaci sprzeciwu prokuratora, sprzeciwu pokrzywdzonego należycie powiadomionego o terminie posiedzenia.

Rozważania dotyczące braku zaistnienia przesłanki związanej ze sprzeciwem pokrzywdzonego mogą być prowadzone jedynie w warunkach zapoznania tej osoby z treścią wniosku oskarżonego, do czego zobowiązuje treść art. 343a § 1 k.p.k. in fine.

Wyrok SN z dnia 15 listopada 2017 r., IV KK 284/17

Standard: 25529 (pełna treść orzeczenia)