Art. 139. Osobisty charakter zobowiązania alimentacyjnego
Kodeks rodzinny i opiekuńczy
Obowiązek alimentacyjny nie przechodzi na spadkobierców zobowiązanego.
Komentarz redakcyjny
Zagadnienie, czy roszczenie alimentacyjne wchodzi w skład spadku, było wielokrotnie rozważane przez Sąd Najwyższy, który w orzeczeniach z dnia 1 marca 1954 r. III CO 1/54 i z dnia 24 września 1960 r. 1 CR 447/60 wyraził pogląd, że roszczenie i obowiązek alimentacyjny - ze względu na swój charakter czysto osobisty - nie wchodzi w skład spadku "poza należnościami, które stały się wymagalne przed śmiercią spadkodawcy". Wprawdzie pogląd ten, został wyrażony jeszcze na tle przepisu art. 1 § 2 Pr. Spadk, to jednak jego dosłownym odpowiednikiem jest art. 922 § 2 k.c.. W konsekwencji w uchwale z dnia 15 lipca 1965 r. (III CO 36/65) SN ugruntował przytoczone powyżej stanowisko na tle obowiązującego KRO, stwierdzając, że raty alimentacyjne, które stały się wymagalne za życia uprawnionego i które zostały prawomocnie zasądzone, należą do spadku po uprawnionym.
