Art. 1211. Przysposobienie pasierba
Kodeks rodzinny i opiekuńczy
§ 1. Przepisu art. 121 § 3 nie stosuje się względem małżonka, którego dziecko zostało przysposobione przez drugiego małżonka, ani względem krewnych tego małżonka, także w razie przysposobienia po ustaniu małżeństwa przez śmierć tego małżonka.
§ 2. W wypadku gdy małżonek przysposobił dziecko swego małżonka po śmierci drugiego z rodziców przysposobionego, przepisu art. 121 § 3 nie stosuje się względem krewnych zmarłego, jeżeli w orzeczeniu o przysposobieniu sąd opiekuńczy tak postanowił.
Komentarz redakcyjny
Przepis art. 121[1] k.r.o. przewiduje racjonalny i uzasadniony wyjątek od zasady wyrażonej w art. 123 § 3 k.r.o., a mianowicie, że skutkiem przysposobienia pełnego jest ustanie praw i obowiązków przysposobionego wynikających z pokrewieństwa względem jego krewnych, jak również praw i obowiązków tych krewnych względem niego. Reguła ta nie ma zastosowania:
- względem małżonka, którego dziecko zostało przysposobione przez drugiego z małżonków, ani względem krewnych tego małżonka, także w razie przysposobienia po ustaniu małżeństwa przez śmierć małżonka (§ 1),
- względem krewnych zmarłego małżonka, jeżeli małżonek przysposobił pasierba po śmierci drugiego z rodziców przysposobionego, ale tylko wówczas, gdy sąd opiekuńczy w orzeczeniu tak pozytywnie postanowi; do tego niezbędne jest wysłuchanie bliskich przysposabianego na podstawie art. 576 k.p.c..
