Art. 225. Odpowiedzialność samoistnego posiadacza w złej wierze
Kodeks cywilny
Obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej gospodarki nie uzyskał, oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.
- Dobra wiara w zakresie roszczeń uzupełniających (art. 224 i 225 k.c.)
- Zła wiara od chwili dowiedzenia się o wytoczeniu powództwa o wydanie rzeczy (art. 224 § 2 k.c.)
- Status właściciela jako przesłanka roszczenia o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy przez jej posiadacza bez tytułu prawnego w złej wierze (art. 224 § 2 w związku z art. 225 k.c.)
- Odsetki za opóźnienie w zapłacie wynagrodzenia przewidzianego (art. 224 § 2 k.c. i art. 225)
- Wyłączenie art. 225 i 226 k.c. do rozliczeń z umowy o nieodpłatnym korzystaniu i zarządzaniu nieruchomością