Art. 2. Definicje

1.  Na użytek niniejszego rozporządzenia:

1) „orzeczenie” oznacza orzeczenie wydane w sprawach dotyczących zobowiązań alimentacyjnych przez sąd państwa członkowskiego, niezależnie od nazwy takiego orzeczenia, takiej jak wyrok, nakaz, postanowienie czy nakaz egzekucyjny, jak również orzeczenie dotyczące określenia kosztów wydane przez urzędnika sądowego. Na użytek rozdziałów VII i VIII termin „orzeczenie” oznacza także orzeczenie w sprawach dotyczących zobowiązań alimentacyjnych wydane w państwie trzecim;
2) „ugoda sądowa” oznacza ugodę w sprawach dotyczących zobowiązań alimentacyjnych zatwierdzoną przez sąd lub zawartą przed sądem w toku postępowania;
3) „dokument urzędowy” oznacza:
a) dokument w sprawach dotyczących zobowiązań alimentacyjnych sporządzony lub zarejestrowany oficjalnie jako dokument urzędowy w państwie członkowskim pochodzenia, którego autentyczność:
(i) dotyczy podpisu i treści dokumentu urzędowego; oraz
(ii) została stwierdzona przez organ publiczny lub inny organ uprawniony do tego celu; lub
b) porozumienie w sprawach dotyczących zobowiązań alimentacyjnych zawarte z organami administracyjnymi państwa członkowskiego pochodzenia lub przez nie uwierzytelnione;
4) „państwo członkowskie pochodzenia” oznacza w zależności od przypadku państwo członkowskie, w którym wydano orzeczenie, zatwierdzono lub zawarto ugodę sądową oraz sporządzono dokument urzędowy;
5) „państwo członkowskie wykonania” oznacza państwo członkowskie, w którym wystąpiono o wykonanie orzeczenia, ugody sądowej lub dokumentu urzędowego;
6) „wzywające państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, którego organ centralny przekazuje wniosek zgodnie z rozdziałem VII;
7) „wezwane państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, którego organ centralny otrzymuje wniosek zgodnie z rozdziałem VII;
8) „państwo będące stroną Konwencji haskiej z 2007 roku” oznacza państwo będące stroną Konwencji haskiej z dnia 23 listopada 2007 r. o międzynarodowym dochodzeniu świadczeń na rzecz dzieci oraz innych form alimentów rodzinnych (dalej zwanej „Konwencją haską z 2007 roku”), jeżeli konwencja ta ma zastosowanie w stosunkach między Wspólnotą a tym państwem;
9) „sąd pochodzenia” oznacza sąd, który wydał orzeczenie podlegające wykonaniu;
10) „wierzyciel” oznacza każdą osobę fizyczną, której należne są świadczenia alimentacyjne lub która występuje z roszczeniem o świadczenia alimentacyjne;
11) „dłużnik” oznacza każdą osobę fizyczną, która ma zobowiązania alimentacyjne lub względem której wysunięto roszczenie o świadczenia alimentacyjne.

2.  Na użytek niniejszego rozporządzenia termin „sąd” oznacza również organy administracyjne państw członkowskich właściwe w sprawach dotyczących zobowiązań alimentacyjnych, pod warunkiem że organy te zapewniają gwarancje w zakresie bezstronności i prawa stron do bycia wysłuchanym oraz że ich decyzje na mocy prawa państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę:

(i) mogą być przedmiotem środka zaskarżenia do organu sądowego lub ponownego zbadania przez organ sądowy; oraz
(ii) mają równoważną moc i skutek co orzeczenie organu sądowego w tej samej sprawie.
Takie organy administracyjne wymienione zostały w załączniku X. Załącznik ten jest sporządzany i zmieniany zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 73 ust. 2, na wniosek państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę dany organ administracyjny.

3.  Na użytek art. 3, 4 i 6 termin „miejsce stałego zamieszkania” zastępuje termin „obywatelstwo” w tych państwach członkowskich, które stosują to pojęcie jako czynnik łączący w kwestiach rodzinnych.

Na użytek art. 6 strony, które mają „miejsce stałego zamieszkania” w różnych jednostkach terytorialnych jednego państwa członkowskiego uważane są za mające wspólne „miejsce stałego zamieszkania” w tym państwie członkowskim.