Art. 148a. Zlecenie zabójstwa
Kodeks karny
§ 1. Kto przyjmuje zlecenie zabójstwa człowieka w zamian za udzieloną lub obiecaną korzyść majątkową lub osobistą,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 15.
§ 2. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1, kto przed wszczęciem postępowania karnego ujawnił wobec organu powołanego do ścigania przestępstw osobę lub osoby zlecające zabójstwo oraz istotne okoliczności popełnionego czynu.
Komentarz redakcyjny
opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)
1. Część ogólna
Przepis art. 148a k.k. został dodany ustawą z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r., poz. 2600) i obowiązuje od dnia 1 października 2023 r., stanowi nowy typ czynu zabronionego penalizujący przyjęcie zlecenia zabójstwa człowieka w zamian za udzieloną lub obiecaną korzyść majątkową lub osobistą. Przepis ten rozszerza zakres ochrony życia ludzkiego na bardzo wczesny etap – jeszcze przed przygotowaniem czy usiłowaniem zabójstwa – wprowadzając swoistą formę kryminalizacji czynności o charakterze kontraktowym, polegającej na zawarciu nielegalnego porozumienia o realizację czynu zabronionego.
Przestępstwo z art. 148a § 1 k.k. ma charakter umyślny i może zostać popełnione jedynie przez działanie. Konieczne jest spełnienie dwóch elementów: przyjęcia zlecenia dokonania zabójstwa oraz przyjęcia lub obietnicy korzyści. Z uwagi na powiązanie z motywacją sprawcy, czyn ten jest traktowany jako wysoce społecznie szkodliwy – penalizuje gotowość realizacji jednego z najcięższych przestępstw w zamian za osobisty zysk.
Ustawodawca przewidział także szczególną klauzulę niekaralności (art. 148a § 2 k.k.), która może być zastosowana w przypadku, gdy sprawca – przed wszczęciem postępowania karnego – ujawni organom ścigania osobę zlecającą zabójstwo i istotne okoliczności czynu. Regulacja ta ma wyraźny charakter prewencyjny – ma zniechęcać do realizacji zlecenia poprzez oferowanie możliwości całkowitego uchylenia się od odpowiedzialności karnej w zamian za współpracę z organami państwa.
Art. 148a k.k. budzi przy tym liczne kontrowersje konstytucyjne i systemowe – zarówno w zakresie konstrukcji znamion czynu zabronionego, jak i relacji do klasycznego podżegania. Niezależnie od tych wątpliwości, przepis pełni obecnie funkcję zabezpieczenia życia ludzkiego na przedpolu bezpośredniego zagrożenia – poprzez penalizację zgody na jego odebranie w zamian za korzyść.
Omawiana regulacja ma służyć ochronie życia poprzez wczesne penalizowanie zachowań, które w praktyce mogą prowadzić do jego zagrożenia. Art. 148a k.k. stanowi zatem prawnokarną
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
