Art. 223b. Udostępnienie informacji o życiu prywatnym funkcjonariusza

Kodeks karny

§ 1. Kto bez zgody funkcjonariusza organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariusza Służby Więziennej, udostępnia innej osobie informacje dotyczące jego życia prywatnego, których udostępnienie może spowodować zagrożenie bezpieczeństwa tego funkcjonariusza lub osoby dla niego najbliższej,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega sprawca czynu określonego w § 1, popełnionego na szkodę byłego funkcjonariusza publicznego, o którym mowa w § 1, jeżeli czyn ten pozostaje w związku z zadaniami z zakresu ochrony bezpieczeństwa publicznego lub zadaniami Służby Więziennej, które pokrzywdzony wykonywał.

§ 3. Jeżeli udostępnienie informacji przez sprawcę czynu określonego w § 1 lub 2 następuje przez ich publiczne rozpowszechnienie, sprawca

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Komentarz redakcyjny

opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)

1. Część ogólna

Art. 223[b] k.k. penalizuje bezprawne udostępnienie informacji o życiu prywatnym funkcjonariusza organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego lub funkcjonariusza Służby Więziennej, jeżeli udostępnienie to może spowodować zagrożenie bezpieczeństwa tej osoby lub osoby jej najbliższej. Przepis ten wprowadzono ustawą z 5 sierpnia 2022 r., obowiązującą od 1 stycznia 2023 r., jako uzupełnienie ochrony funkcjonariuszy przed działaniami naruszającymi ich prywatność.

Intencją ustawodawcy było zapewnienie szczególnej ochrony nie tylko samym funkcjonariuszom, ale również ich rodzinom, w zakresie, w jakim ujawnienie danych osobowych może spowodować zagrożenie bezpieczeństwa tej osoby lub osoby jej najbliższej. Przepis ten należy interpretować w ścisłym związku z art. 223[a] k.k., który penalizuje publiczne nawoływanie do ujawniania tożsamości funkcjonariuszy. W obu przypadkach podstawowym dobrem chronionym jest bezpieczeństwo osobiste funkcjonariuszy oraz integralność ich życia prywatnego.

2. Przedmiot ochrony

Art. 223[b] k.k. chroni przede wszystkim dobro prawne w postaci bezpieczeństwa osobistego funkcjonariuszy służb państwowych oraz ich najbliższych (w zakresie § 1), jak również – pośrednio – bezpieczeństwo wewnętrzne państwa. Przepis ten pełni funkcję ochronną wobec osób wykonujących szczególne zadania związane z przeciwdziałaniem przestępczości i zapewnianiem porządku publicznego, które ze względu na swoją rolę narażone są na działania odwetowe lub nękanie.

Chroniony interes indywidualny obejmuje integralność życia prywatnego funkcjonariusza, pojmowanego nie tylko jako sfera życia osobistego, ale także jako element jego bezpieczeństwa osobowego – ochrona tożsamości, miejsca zamieszkania, informacji o rodzinie czy nawykach. Z kolei interes publiczny wyraża się w zapewnieniu skuteczności i bezpieczeństwa funkcjonowania organów państwowych powołanych do ochrony porządku i bezpieczeństwa.

Wprowadzenie penalizacji ujawniania informacji prywatnych funkcjonariuszy w sytuacjach mogących prowadzić do ich zagrożenia służy przeciwdziałaniu tzw. presji represyjnej, której źródłem może być zarówno środowisko przestępcze, jak i działania motywowane ideologicznie. Przedmiotem ochrony pozostaje więc nie tylko sfera prywatna, ale również niezakłócone wykonywanie ustawowych zadań przez służby.

Warto zauważyć, że przedmiot ochrony