Art. 314. Fałszowanie znaków urzędowych w obrocie gospodarczym
Kodeks karny
Kto, w celu użycia w obrocie gospodarczym, podrabia albo przerabia znak urzędowy, mający stwierdzić upoważnienie lub wynik badania albo w obrocie publicznym używa przedmiotów opatrzonych takimi podrobionymi albo przerobionymi znakami,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Komentarz redakcyjny
opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)
1. Uwagi ogólne
Art. 314 k.k. penalizuje trzy alternatywne zachowania: podrabianie znaku urzędowego, przerabianie takiego znaku oraz używanie przedmiotów opatrzonych podrobionym albo przerobionym znakiem urzędowym, o ile znak ten ma stwierdzać upoważnienie lub wynik badania. Czyn taki stanowi występek zagrożony grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch.
Uregulowanie to wpisuje się w system ochrony bezpieczeństwa i pewności obrotu, zwłaszcza w sektorze gospodarczym. Znaki urzędowe, których dotyczy ten przepis, pełnią funkcję gwarancyjną – są potwierdzeniem dokonania przez uprawniony organ czynności urzędowej o określonym znaczeniu prawnym. W praktyce mają one wpływ na dopuszczenie towarów i urządzeń do obrotu, autoryzację uprawnień, potwierdzenie parametrów jakościowych czy spełnienie wymagań bezpieczeństwa. Ich sfałszowanie lub nieuprawnione użycie zakłóca zatem ład gospodarczy i może prowadzić do szerokich skutków społeczno-ekonomicznych, w tym bezpośredniego narażenia na szkodę życia, zdrowia lub mienia.
W art. 314 k.k. ustawodawca przyjął konstrukcję formalną – przestępstwo jest dokonane już w momencie zrealizowania czynności sprawczej, bez względu na to, czy doszło do faktycznego wprowadzenia w błąd innej osoby czy też nie. Taki model odpowiada funkcji prewencyjnej przepisu, który ma przeciwdziałać już samemu potencjałowi destabilizacji zaufania do instytucji państwowych oraz podważania autorytetu nadanych znaków.
Przepis obejmuje znaki urzędowe mające stwierdzać wyłącznie dwa typy zdarzeń: upoważnienie (np. legalizacja, homologacja) oraz wynik badania (np. kontrola jakości, próbka laboratoryjna). Nie podlegają ochronie na gruncie tego przepisu inne znaki – np. znaki wartościowe czy oznaczenia komercyjne.
W ujęciu historycznym art. 314 k.k. stanowi kontynuację przepisów wcześniejszych kodeksów karnych. Jego poprzednikiem był art. 230 k.k. z 1969 r., który posługiwał się pojęciem „obrotu publicznego”. Obecne brzmienie zostało ukształtowane w 1999 r., w związku z wejściem w życie Kodeksu karnego skarbowego, który przejął niektóre kategorie znaków (np. znaki opłaty skarbowej). W 2007 r. zaniechano dalszego stosowania znaków opłaty skarbowej, co spowodowało, że ich
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
