Art. 260. Zakłócanie przebiegu zgromadzenia
Kodeks karny
Kto przemocą lub groźbą bezprawną udaremnia przeprowadzenie odbywanego zgodnie z prawem zebrania, zgromadzenia lub pochodu albo takie zebranie, zgromadzenie lub pochód rozprasza,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Komentarz redakcyjny
opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)
1. Część ogólna
Art. 260 k.k. penalizuje zachowania, które w sposób bezpośredni i umyślny ingerują w przebieg legalnych zgromadzeń, zebrań lub pochodów – podstawowych form realizacji konstytucyjnej wolności zgromadzeń. Celem przepisu jest zapewnienie ochrony przestrzeni debaty publicznej przed aktami przymusu fizycznego lub psychicznego, które mają na celu rozbicie, uniemożliwienie lub zastraszenie uczestników wydarzenia publicznego odbywającego się zgodnie z obowiązującym prawem.
Ratio legis przepisu opiera się na założeniu, że zgromadzenia pełnią fundamentalną funkcję demokratyczną – umożliwiają obywatelom kolektywne wyrażanie poglądów i wpływ na debatę społeczną. Przestępstwo z art. 260 k.k. stanowi zatem ochronę warunków organizacyjnych i faktycznych, w których taka aktywność może się swobodnie rozwijać.
Typizacja czynu zabronionego jako przestępstwa powszechnego i umyślnego (z zamiarem bezpośrednim) wskazuje na wolę ustawodawcy, by karać tylko działania o wyższej społecznej szkodliwości, polegające na agresywnym uniemożliwieniu korzystania z prawa do zgromadzeń. Jednocześnie przepis nie penalizuje zwykłych form wyrażania sprzeciwu, takich jak kontrmanifestacje, o ile nie dochodzi do użycia przemocy lub gróźb bezprawnych.
Art. 260 k.k. ma charakter formalny – penalizuje samo działanie zakłócające, niezależnie od jego skuteczności. W praktyce oznacza to, że nawet nieudana próba rozproszenia zgromadzenia może być zakwalifikowana jako usiłowanie przestępstwa. Istotne jest jednak, by sprawca wiedział o legalności zgromadzenia i działał w celu jego rozbicia lub udaremnienia.
W szerszym ujęciu, przepis ten pełni funkcję ochrony ładu konstytucyjnego, w którym wolność zgromadzeń współtworzy przestrzeń dla pluralizmu politycznego i społecznego. Zakłócanie tej wolności za pomocą przemocy stanowi zamach na fundamenty demokratycznego porządku prawnego, co uzasadnia represję karną nawet w przypadku jednostkowych incydentów.
2. Przedmiot ochrony
Przepis art. 260 k.k. chroni przede wszystkim wolność zgromadzeń, która jest jedną z podstawowych wolności obywatelskich w państwie demokratycznym. Wolność ta znajduje wyraźną ochronę konstytucyjną — art. 57 Konstytucji RP stanowi: „Każdemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
