Prawo do odmowy zeznań byłego konkubenta
Prawo do odmowy składania zeznań (art. 182 k.p.k.)
Osoba pozostająca we wspólnym pożyciu to osoba pozostająca w związku co do istoty takim samym jak związek małżeński, tyle tylko, że pozbawiony on jest węzła prawnego, przewidzianego przez kodeks rodzinny i opiekuńczy. Wobec tego, że w odróżnieniu od małżeństwa i przysposobienia, po ustaniu konkubinatu wygasa także prawo do odmowy złożenia zeznań (arg. z art. 182 § 2 k.p.k. ), sąd przesłuchując świadka ma obowiązek ustalić istnienie tego węzła faktycznego przede wszystkim w czasie czynu, ale także w czasie składania zeznań (SA w Katowicach II AKa 24/07), gdyż prawo odmowy zeznań nie przysługuje byłemu konkubentowi (SN II KR 187/87; SN IV KK 63/03) ani w sytuacji, gdy konkubinat powstał w toku postępowania sądowego (SA w Szczecinie II AKa 157/06).
Wyrok SO Warszawa-Praga z dnia 26 czerwca 2014 r., VI Ka 1300/13
Standard: 17099 (pełna treść orzeczenia)
Prawo do odmowy zeznań określone w art. 165 § 2 k.p.k. [art. 182 § 2 k.p.k.] nie dotyczy byłego konkubenta.
Do zaistnienia konkubinatu nie wystarczy pożycie fizyczne, ale konieczne jest wspólne zamieszkiwanie i prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego (art. 120 § 5 k.k.) [art. 115 § 11 k.k.].
Prawo do odmowy zeznań na podstawie art. 165 § 2 k.p.k. [art. 182 § 2 k.p.k.] nie dotyczy byłego konkubenta. Konkubinat - w przeciwieństwie do małżeństwa i przysposobienia - nie jest stanem sformalizowanym, jest więc stanem płynnym, może się kończyć i może ponownie się zaczynać.
Art. 165 § 2 k.p.k. [art. 182 § 2 k.p.k.] nie może dotyczyć - poza małżonkiem i osobą pozostającą w stosunku przysposobienia oraz osobą pozostającą faktycznie we wspólnym pożyciu - innych najbliższych określonych w art. 120 § 5 k.k. [art. 115 § 11 k.k.]. Jednakże art. 165 § 2 k.p.k. [art. 182 § 2 k.p.k.] - poza wymienieniem ustania małżeństwa i przysposobienia - nie wymienia ustania konkubinatu, co przemawia przeciwko rozszerzającemu pojmowaniu tego przepisu.
Wyrok SN z dnia 13 sierpnia 1987 r., II KR 187/87
Standard: 39262 (pełna treść orzeczenia)