Wyrok z dnia 1987-08-13 sygn. II KR 187/87

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II KR 187/87

Wyrok z dnia 13 sierpnia 1987 r.

Prawo do odmowy zeznań określone w art. 165 § 2 k.p.k. nie dotyczy byłego konkubenta.

Przewodniczący: sędzia J. Bratoszewski. Sędziowie: J. Żurawski (sprawozdawca), R. Chajneta (sędzia SW - deleg.).

Prokurator Prokuratury Generalnej: A. Kayzer.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 1987 r. sprawy Stanisława D. i innych, oskarżonych o czyn określony w art. 201 k.k. i inne, z powodu rewizji wniesionej przez obrońców oskarżonych od wyroku Sądu Wojewódzkiego w W. z dnia 8 kwietnia 1987 r.

utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.

 Uzasadnienie

 Sąd Wojewódzki w W. wyrokiem z dnia 8 kwietnia 1987 r. skazał m.in. oskarżonego Stanisława D. na karę 14 lat pozbawienia wolności i 1.000.000 zł grzywny z orzeczeniem pozbawienia praw publicznych na okres 5 lat i konfiskaty części mienia oraz nadzoru ochronnego na okres 5 lat za przestępstwo określone w art. 201 i 208 k.k. w zw. z art. 10 § 2 i 3 oraz art. 58, 60 § 1 i 3 k.k., popełnione w ten sposób, że w okresie od dnia 9 lutego 1985 r. w O. i P., działając w warunkach przestępstwa ciągłego, sam i wspólnie z innymi:

1) w dniu 31 sierpnia na dzień 1 września 1984 r. w P. - wskutek wybicia szyby wystawowej - włamał się do sklepu, skąd zabrał w celu przywłaszczenia sprzęt radiofoniczny wartości 296.000 zł na szkodę Przedsiębiorstwa Handlu Artykułami Wyposażenia Mieszkań "Domar" w P.,

2) w dniu 10 na dzień 11 listopada 1984 r. w P. - wskutek rozgięcia kraty w oknie i wybicia szyby - włamał się do sklepu komisowego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia kożuchy, kurtki z lisów, spodnie i garsonkę o łącznej wartości 1.044.000 zł na szkodę Przedsiębiorstwa Handlu Ubiorami "Otex" w P.,

3) w dniu 26 na dzień 27 listopada 1984 r. w O. - wskutek rozgięcia krat zabezpieczających drzwi - włamał się do sklepu komisowego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia różne przedmioty o łącznej wartości 1.444.000 zł na szkodę Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Wewnętrznego w O.,

4) w dniu 8 na dzień 9 lutego 1985 r. w P. - wskutek rozgięcia krat metalowych zabezpieczających okno i wybicia szyb - włamał się do sklepu komisowego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia przedmioty o łącznej wartości 1.392.600 zł na szkodę Przedsiębiorstwa Handlu Artykułami Papierniczymi i Sportowymi "Apris" w O. -

kradnąc mienie społeczne o łącznej wartości 4.177.079 zł, przy czym czynów tych dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od dnia 25 lipca 1981 r. do dnia 17 października 1983 r. kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo określone w art. 208 k.k. w zw. z art. 60 § 1 k.k. (...).

Od wyroku tego wnieśli rewizje obrońcy (...).

Sąd Najwyższy uznał, że rewizje obrońców wszystkich oskarżonych nie są zasadne.

Co do rewizji obrońcy oskarżonego Stanisława D. chybione jest stanowisko autora rewizji, podważającego czyn przestępny oskarżonego popełniony w nocy z dnia 31 sierpnia na dzień 1 września 1984 r. w P. Niezależnie bowiem od zeznań świadka Danuty D. istnieją dostateczne dowody przemawiające za winą oskarżonego. Z informacji dyrekcji hotelu "Polonez" w P. wynika, że Stanisław D. przebywał w tym hotelu w dniach 25 i 26 sierpnia 1984 r. Z potwierdzenia odbioru magnetofonów wynika też, że w nocy z dnia 31 sierpnia na dzień 1 września 1984 r. nastąpiła kradzież z włamaniem ze sklepu "Domar" w P. z magnetofonów marki "Sanyo" i "Simona". Świadek zaś Zbigniew W. - jak zeznał - nabył od Stanisława D. także magnetofon marki "Simona", a oskarżony powiedział mu, że ten magnetofon przywiózł z P. Drugi magnetofon marki "Sanyo" kupił od Stanisława D. oskarżony Jan M., przyznając się do tego. Chybione jest stanowisko autora rewizji, kwestionującego wiarygodność tego fragmentu wyjaśnień Jana M., ponieważ transakcję tę potwierdził - jako jej świadek, Janusz P. Co do świadka Danuty D., to wbrew twierdzeniom autora rewizji trafne jest w tej mierze stanowisko sądu pierwszej instancji. Trzeba zaznaczyć, że nie ustalono należycie, czy Danuta D. była w okresie od czerwca do grudnia 1984 r. konkubiną oskarżonego Stanisława D. Do zaistnienia konkubinatu nie wystarczy pożycie fizyczne, ale konieczne jest wspólne zamieszkiwanie i prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego (art. 120 § 5 k.k.). Prawo do odmowy zeznań na podstawie art. 165 § 2 k.p.k. nie dotyczy byłego konkubenta. Konkubinat - w przeciwieństwie do małżeństwa i przysposobienia - nie jest stanem sformalizowanym, jest więc stanem płynnym, może się kończyć i może ponownie się zaczynać. Poza tym art. 165 § 2 k.p.k. nie może dotyczyć - poza małżonkiem i osobą pozostającą w stosunku przysposobienia oraz osobą pozostającą faktycznie we wspólnym pożyciu - innych najbliższych określonych w art. 120 § 5 k.k. Jednakże art. 165 § 2 k.p.k. - poza wymienieniem ustania małżeństwa i przysposobienia - nie wymienia ustania konkubinatu, co przemawia przeciwko rozszerzającemu pojmowaniu tego przepisu.

OSNKW 1988 r., Nr 1  poz. 11