Ujawnienia bez odczytywania dokumentów i protokołów podlegających odczytaniu
Ujawnienia bez odczytywania dokumentów i protokołów podlegających odczytaniu (art. 394 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Trudno pozostawić bez komentarza formę, w jakiej Sąd a quo wprowadził do procesu 129 dokumentów podlegających odczytaniu na rozprawie. Dokonując tej czynności, posłużył się zwrotem "zalicza w poczet materiału dowodowego". Jakkolwiek w praktyce sądowej zacytowany zwrot używany jest dość powszechnie jako swego rodzaju skrót myślowy oznaczający włączenie określonych dokumentów w poczet podstawy dowodowej wyroku, to jednak - respektując treść art. 394 § 2 k.p.k. - pożądane jest w takim wypadku posługiwanie się terminologią ustawową. Nie chodzi przy tym o hołdowanie skrajnemu formalizmowi, ale o pewną przejrzystość i jednoznaczność przy stosowaniu takich czy innych instytucji proceduralnych.
Sumując: W razie spełnienia przesłanek określonych w art. 394 § 2 k.p.k. powinno zapaść postanowienie o uznaniu za ujawnione bez odczytania wskazanych protokołów i dokumentów; posłużenie się jednak przez sąd innym równoważnym zwrotem, np. o zaliczeniu określonych dokumentów do materiału dowodowego, nie uprawnia do twierdzenia, że dowody te nie stanowiły podstawy wyrokowania w rozumieniu art. 410 k.p.k.
Ograniczenie się przez sąd, przy wprowadzaniu w trybie art. 394 § 2 k.p.k. do podstawy wyrokowania dokumentów, do ogólnikowego wskazania, że chodzi tu o dowody za- wnioskowane aktem oskarżenia do odczytania - choć nie zasługuje na aprobatę, ponieważ właściwe jest, aby dowody takie były dokładnie określone - nie wywołuje jednak skutku w postaci niewłączenia tych dokumentów w poczet materiału dowodowego i tym samym nie może być postrzegane jako obraza art. 410 k.p.k. mogąca mieć wpływ na treść orzeczenia.
Postanowienie SN z dnia 10 marca 2016 r., III KK 400/15
Standard: 24910 (pełna treść orzeczenia)
Sąd I instancji, nie precyzując, jakich dowodów to dotyczy, na mocy art. 394 § 2 k.p.k. uznał za ujawnione "wszystkie dowody zgromadzone w toku postępowania przygotowawczego oraz w niniejszym postępowaniu".
W orzecznictwie niejednokrotnie wskazywano, że tego rodzaju zbiorcze ujawnienie dowodów, bez sprecyzowania, których konkretnych dowodów ta czynność dotyczy, nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach i wobec tego nie ma ono żadnego znaczenia prawnego mogącego sprawić, że nastąpiło ujawnienie tych dowodów w toku rozprawy głównej, a więc że mogą one stanowić podstawę wyroku zgodnie z art. 410 k.p.k. (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 października 2002 r., II AKa 193/02, Prok.i Pr.-wkł. 2004/2/28, KZS 2004/3/34; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 5 listopada 2009 r., II AKa 250/09, Prok.i Pr.-wkł. 2010/11/27, KZS 2010/1/64).
Wyrok SA w Katowicach z dnia 27 marca 2015 r., II AKa 515/14
Standard: 24911 (pełna treść orzeczenia)