Prekluzyjny termin wszczęcia postępowania w sprawie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej (art. 377 p.u.)
Postępowanie w sprawach orzekania zakazu prowadzenia działalności gospodarczej (art. 373 – 377 Pr.Up.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2009 r., III CSK 297/08 wyrażona została ogólna teza bazująca na literalnej wykładni przepisu art. 377 p.u. i wskazująca na to, że termin do wystąpienia z żądaniem orzeczenia zakazu działalności gospodarczej biegnie od dnia, w którym dłużnik był obowiązany złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości tylko wtedy, gdy nie został on złożony. Po jego złożeniu roczny termin z art. 377 p.u. biegnie od daty zakończenia - w różny sposób - postępowania upadłościowego. Nawet, jeśli zobowiązany złożył wniosek o ogłoszenie upadłości z opóźnieniem, jednak postępowanie zostało wszczęte, wówczas roczny termin do złożenia wniosku o ukaranie rozpoczyna bieg od dnia zakończenia postępowania upadłościowego.
Od chwili złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, bez względu na upływ terminu z art. 377 in fine p.u., otwiera się termin do orzeczenia zakazu z art. 373 ust. 1 p.u.n. w oparciu o przesłankę z pkt 1 tego przepisu, a termin prekluzyjny z art. 377 in princ.p.u.n. będzie mógł rozpocząć bieg odpowiednio od dnia prawomocnego umorzenia lub zakończenia postępowania upadłościowego albo oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości na podstawie art. 13 p.u.n.
Z analizy wskazanego orzecznictwa wynika, że, zawsze w sytuacji, gdy wniosek o ogłoszenie upadłości został złożony, termin do zgłoszenia wniosku w trybie art. 373 p.u. biegnie od dnia zakończenia postępowania - bądź w przedmiocie upadłości - od dnia oddalenia wniosku na podstawie art. 13 p.u., bądź postępowania upadłościowego-od dnia jego zakończenia lub umorzenia.
Wniosek o ogłoszenie upadłości przerywa więc bieg terminu prekluzyjnego i powoduje jego naliczanie od nowa - od dnia zakończenia postępowania w tym zakresie. Powyższe umożliwia sądowi w postępowaniu o orzeczenie zakazu wzięcie pod uwagę wszelkich zachowań reprezentanta upadłego - zarówno poprzedzających ogłoszenie upadłości jak i dokonywanych w trakcie postępowania (przesłanki z pkt 2,3 i 4 ust. 1 art. 373 p.u.).
Postanowienie SR w Olsztynie z dnia 16 października 2017 r., V Gzd 8/14
Standard: 16661
Ograniczenia dotyczące orzeczenia zakazu prowadzenia działalności gospodarczej przewidziane w art. 377 w ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 233 ze zm.) dotyczą także sytuacji, w których wierzyciel złożył wniosek o ogłoszenie upadłości, ale okazał się on nieuzasadniony.
Niewątpliwie roczny termin do złożenia wniosku o pozbawienie prawa do prowadzenia działalności gospodarczej nie może wchodzić w grę, w sytuacji, w której postępowanie upadłościowe zostało wszczęte. Wtedy skutecznie z wnioskiem o pozbawienie prawa do prowadzenia działalności gospodarczej można wystąpić w ciągu roku od zakończenia postępowania upadłościowego albo jego umorzenia.
Gdy chodzi o skuteczne złożenie wniosku o pozbawienie osoby określonej w art. 373 p.u.n. prawa do prowadzenia działalności gospodarczej, to w razie występowania z takim wnioskiem po odmowie wszczęcia postepowania upadłościowego na podstawie art. 13 p.u.n., można z nim skutecznie wystąpić tylko, gdy nie minął jeszcze rok od dnia, gdy dłużnik powinien wystąpić z wnioskiem o ogłoszenie upadłości.
biorąc pod uwagę, że roczny termin dotyczy sytuacji, gdy osoby uprawnione do zgłoszenia wniosku o upadłość zachowują się biernie i nie zgłaszają takiego wniosku, roczny termin powinien odnosić się także do wierzyciela, który zgłasza wniosek o pozbawienie swojego dłużnika prawa do prowadzenia działalności gospodarczej.
Po nowelizacji art. 377 p.u.n., od 2 maja 2009 r. ustawodawca przedłużył termin do złożenia wniosku o pozbawienie prawa do prowadzenia działalności gospodarczej z okresu rocznego do trzyletniego.
Uzależnianie możliwości orzekania o pozbawieniu prawa do prowadzenia działalności gospodarczej tylko od tego kiedy wierzyciel wystąpi z wnioskiem o ogłoszenie upadłości, pozostaje w wyraźnej opozycji do regulacji zawartej w zdaniu drugim art. 377 p.u.n. W przepisie tym ustawodawca wyraźnie ograniczył w czasie (do roku, a obecnie do trzech lat) możliwość wystąpienia z wnioskiem o pozbawienie prawa do prowadzenia działalności gospodarczej, w razie gdy wierzyciel dłużnika pozostaje bierny i nie występuje z wnioskiem o ogłoszenie upadłości. Ograniczenie to powinno się odnosić także do sytuacji, w której wierzyciel występuje z takim wnioskiem, ale nie skutkuje on wszczęciem upadłości.
Pozbawienie prawa do prowadzenia działalności gospodarczej jest surową sankcją przewidzianą przede wszystkim dla przedsiębiorcy lub jego reprezentanta, którzy na czas nie zgłaszają wniosku o upadłość. Stosowanie tej sankcji po wielu latach od dnia, gdy zaszły podstawy do zgłoszenia do upadłości wypacza jej podstawowy sens, tj. wpływanie na przedsiębiorców, aby w razie niewypłacalności zgłaszać upadłość.
Postanowienie SN z dnia 9 października 2015 r., IV CSK 703/14
Standard: 65183 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 69323
Standard: 72537
Standard: 64861