Skutek przestępczy czynu zabronionego z art. 300 § 2 k.k.; materialny charakter przestępstwa

Udaremnienie wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego (art. 300 § 2 k.k.)

Wyświetl tylko: SASNSOSR

Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.

W jednolitym i utrwalonym już orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się konsekwentnie na skutkowy charakter przestępstwa określonego w art. 300 § 2 k.k.

Jeżeli więc (uwzględniając materialny – skutkowy charakter przestępstwa określonego w art. 300 § 2 k.k.) czynność rozporządzająca zajętym lub zagrożonym zajęciem mieniem dłużnika nie miała realnego wpływu na zaspokojenie wierzyciela, to pomimo wypełnienia pozostałych znamion stypizowanego w tym przepisie występku (podmiot, znamiona określające czynność sprawczą, przedmiot bezpośredniego działania) brak znamienia skutku w postaci udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela powoduje, że nie można uznać, że doszło do popełnienia przestępstwa określonego w art. 300 § 2 k.k. (tak SN w wyroku z dnia 3 lipca 2007 r., II KK 336/06).

Wyrok SN z dnia 9 stycznia 2024 r., III KK 193/23

Standard: 79067 (pełna treść orzeczenia)

Wszystkie przestępstwa określone w art. 300 kk należą do kategorii przestępstw skutkowych. Konstatacja ta odnosi się w szczególności do czynu zabronionego stypizowanego w art. 300 § 2, gdzie kryminalizacją objęto te tylko postacie udaremniania egzekucji (przez dłużnika), które prowadzą do oznaczonego skutku, mianowicie udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela.

Przyjęcie założenia, iż do wypełnienia znamion art. 300 § 2 kk wystarczające jest, że w sytuacji istnienia wielości roszczeń, całościowe lub częściowe uregulowanie zadłużenia przez spółkę wobec jednego z wierzycieli, których wyrok nie dotyczy bądź rozdysponowanie środków na inne cele niż spłata zadłużenia automatycznie skutkuje udaremnieniem lub uszczupleniem zaspokojenia wierzyciela, jest nie do zaakceptowania. Nie można przecież wykluczyć, że spółka prowadząc normalną działalność gospodarczą, czego przejawem jest podejmowanie decyzji gospodarczych i regulowanie zaległych należności podejmuje decyzję w tym przedmiocie, nie motywowana chęcią wywołania skutków z art. 300 § 2 kk.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 15 listopada 2019 r., II AKa 368/19

Standard: 79121 (pełna treść orzeczenia)

Przestępstwo stypizowane w art. 300 § 2 jest przestępstwem materialnym, do którego istoty należy spowodowanie skutku w postaci udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia roszczeń wierzyciela, potwierdzonych orzeczeniem sądu lub innego organu państwowego. To, że penalizacja zachowań określonych w wymienionym przepisie ma służyć zabezpieczeniu egzekucji orzeczeń, a tym samym skutecznemu kompensowaniu szkód rodzących odpowiedzialność majątkową, których powstanie zostało tymi orzeczeniami ustalone, nie wyklucza co do zasady możliwości dochodzenia naprawienia tej szkody, którą sprawca przestępstwa z art. 300 § 2 k.k. wyrządził swoim zachowaniem powodującym udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenie roszczeń wierzyciela.

Wyrok SN z dnia 28 marca 2019 r., V KK 119/18

Standard: 79118 (pełna treść orzeczenia)

Komentarz składa z 41 słów. Wykup dostęp.

Standard: 78927 (pełna treść orzeczenia)

Komentarz składa z 495 słów. Wykup dostęp.

Standard: 16358 (pełna treść orzeczenia)

Komentarz składa z 49 słów. Wykup dostęp.

Standard: 79073 (pełna treść orzeczenia)

Komentarz składa z 37 słów. Wykup dostęp.

Standard: 16359 (pełna treść orzeczenia)

Komentarz składa z 61 słów. Wykup dostęp.

Standard: 23242 (pełna treść orzeczenia)