Odpowiedzialność profesjonalnego pełnomocnika za naruszenie dóbr osobistych
Naruszenie dóbr osobistych przez przedstawicieli zawodów prawniczych Cywilna odpowiedzialność zawodowego pełnomocnika Podmiotowy aspekt odpowiedzialności z tytułu naruszenia dóbr osobistych
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Z w art. 23 k.c. nie wynika, że do naruszenia dóbr osobistych nie może dojść w toku postępowania sądowego. Przeciwnie, jest to możliwe, natomiast jak w każdym postępowaniu sądowym, ochrona dóbr osobistych powinna uwzględniać okoliczności faktyczne i prawne, w tym zakres kompetencji sądu, obowiązki stron bądź uczestników postępowania, choćby te subiektywnie postrzegane były przez inne osoby jako ingerujące w ich sferę osobowości chronioną w polskim prawie cywilnym z wykorzystaniem ustawowego instrumentarium, jakie stanowi instytucja dóbr osobistych. Kwestia oceny w tym zakresie przesuwa się zatem na grunt zakresu zgodności z prawem z uwagi na charakter określonego postępowania sądowego i jego funkcji oraz celu.
Postanowienie SN z dnia 21 sierpnia 2020 r., V CSK 557/19
Standard: 73896 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z teorią obiektywnego naruszenia dobra osobistego, ocena czy w okolicznościach faktycznych wskazanych przez poszkodowanego doszło do naruszenia dobra osobistego, czy nie, nie jest dokonywana wg subiektywnej oceny poszkodowanego, lecz na podstawie kryteriów obiektywnych, uwzględniających społeczną miarę i ocenę rozsądnego, uczciwie myślącego człowieka. W świetle takich właśnie kryteriów nie sposób uznać, że wykonanie przez pozwanego jego obowiązków pełnomocnika powoda z urzędu bez osobistego kontaktu z powodem naruszyło godność J. J. Ocena, czy zachodzą podstawy do sporządzenia skargi kasacyjnej dokonywana jest przez fachowego pełnomocnika strony w kontekście podstaw, na których skarga taka może być oparta zgodnie z dyspozycją art. 398 § 1 KPC.
Wydanie opinii w przedmiocie istnienia lub nieistnienia podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej następuje zatem w oparciu o ściśle prawną, fachową ocenę, dlatego z mocy art. 87 § 1 KPC skarga musi być w imieniu strony sporządzona tylko przez radcę prawnego lub adwokata. W tych okolicznościach, jeśli pozwany nie widział potrzeby osobistego kontaktu z powodem, nie można -oceniając sprawę obiektywnie- uznać tego za uwłaczające godności powoda; subiektywne odczucie powoda jest irrelewantne.
Podzielić należy także pogląd Sądu Apelacyjnego w Krakowie wyrażony w uzasadnieniu wyroku z dnia 22 stycznia 2015 r. I ACA 1489/14, że nie można nadużywać instrumentów prawnych właściwych ochronie dóbr osobistych dla przypadków dotyczących wyłącznie subiektywnych przeżyć samego powoda. Taki sposób postępowania prowadziłby bowiem do niedopuszczalnego deprecjonowania samego przedmiotu ochrony, naruszając jednocześnie zasadę minima non curat pretor.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 6 listopada 2015 r., I ACa 610/15
Standard: 16310 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 16312