Wartość przedmiotu sporu w sprawie o opróżnienie lokalu zajmowanego bez tytułu prawnego

Wartością przedmiotu zaskarżenia w sprawie o opuszczenie lokalu przez domownika, wspólnie korzystającego z lokalu na podstawie użyczenia, powinna być kwota odpowiadająca jego trzymiesięcznemu udziałowi w należnościach z tytułu czynszu najmu tego lokalu.

Art. 23 k.p.c. nie może znaleźć wprost zastosowania do określenia wartości przedmiotu zaskarżenia, gdyż powódki nie łączy z pozwanym - swoim synem - stosunek najmu. Jak wynika ze złożonych przez niego do akt dowodów wpłat, pozwany przekazywał powódce należność za korzystanie z części mieszkania, określając jej część jako "komorne". Sprawa jest więc niewątpliwie "inną sprawą majątkową" w rozumieniu art. 19 § 2 k.p.c..

W postanowieniu wydanym w dniu 12 lutego 1997 r. II CZ 7/79 Sąd Najwyższy przyjął, że w sprawie o opróżnienie lokalu mieszkalnego, zajmowanego bez tytułu prawnego, odpowiada wymaganiu z art. 19 § 2 k.p.c. oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia (sporu) w kwocie odpowiadającej trzymiesięcznemu wynagrodzeniu (odszkodowaniu) za takie korzystanie. Ono zaś (por.: art. 18 ust. 3 i 4 oraz art. 33 zd. drugie i art. 34 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych - Dz. U. Nr 105, poz. 509 ze zm.) określane jest - w zasadzie - w wysokości odnoszonej do czynszu. Skoro swój udział w należnościach z tytułu czynszu, odpowiadający zakresowi współkorzystania z mieszkania, pozwany sam określił w przekazywanej kwocie, brak jest podstaw do pominięcia jej trzymiesięcznej wielokrotności jako wartości przedmiotu sporu w tego rodzaju sprawie.

Pozwany zamieszkiwał w mieszkaniu powódki jako jej domownik. Istotą umowy użyczenia jest bezpłatne używanie oddanej w tym celu rzeczy (por.: art. 719 k.c.). Nie zmienia istoty stosunków stron częściowe przyczynianie się przez pozwanego do pokrywania kosztów związanych z czynszem najmu i oświetleniem. Nie stał się on bowiem w ten sposób podnajemcą wydzielonej części lokalu.

Postanowienie SN z dnia 8 kwietnia 1997 r., I CKN 18/97

Standard: 16157 (pełna treść orzeczenia)