Ochrzczenie dziecka bez zgody jednego z rodziców jako zdarzenie naruszające dobra osobiste

Zatajenie uroczystości przed powodem miało podłoże w trosce o jej spokojny przebieg. W obliczu wieloletniego, silnego konfliktu między małżonkami dotyczącego także kwestii chrztu, od dawna odkładanego na bliżej nieokreśloną przyszłość ze względu na brak zgody ojca dziecka, obawy pozwanej o uzewnętrznienie przez powoda sprzeciwu wobec planowanej uroczystości należy ocenić jako usprawiedliwione okolicznościami. Zwłaszcza, że kolejna próba uzyskania zgody ojca dziecka na przyjęcie chrztu przez małoletniego zakończyła się niepowodzeniem, i to mimo zaakceptowania przez powoda, jeszcze przed zawarciem małżeństwa, perspektywy wychowywania dzieci w religii rzymskokatolickiej. Żadne dobro osobiste skarżącego nie zostało naruszone przez to, że nie został powiadomiony o ceremonii chrztu. Tym bardziej nie można mówić o bezprawności zachowania pozwanej (przesłanka warunkująca odpowiedzialność za naruszenie dóbr osobistych).

Wyrok SA w Warszawie z dnia 18 marca 2010 r., I ACa 22/10

Standard: 16050 (pełna treść orzeczenia)