Współwłasność łączna

Jak wskazał Sąd Najwyższy między innymi w postanowieniu z dnia 14 stycznia 2005 r. III CK 177/04  oraz w uchwale (7) z dnia 10 czerwca 2011 r. III CZP 135/10 współwłasność łączna zawsze opiera się na określonym stosunku osobistym pełniąc wobec niego rolę służebną i istnieje dopóty dopóki trwa ten szczególny stosunek podstawowy i tylko po to, by mógł on spełniać swoją rolę społeczną i gospodarczą. Współwłasność łączna może zatem powstać tylko pomiędzy osobami związanymi tym stosunkiem osobistym i trwa do czasu jego ustania.

Wyrok SN z dnia 25 listopada 2011r., II CSK 182/11

Standard: 15952 (pełna treść orzeczenia)

Cechą współwłasności łącznej, nazywanej „wspólnością” lub „współwłasnością do niepodzielnej ręki”, jest to, że – w odróżnieniu od współwłasności w częściach ułamkowych – opiera się ona na określonym stosunku osobistym, pełniąc wobec niego rolę służebną. Z tego powodu istnieje tak długo, jak długo istnieje ten szczególny stosunek „podstawowy” i tylko po to, aby mógł on spełniać swoją rolę społeczną i gospodarczą; może zatem powstać tylko pomiędzy osobami związanymi tym stosunkiem osobistym i trwa do czasu jego ustania.

Uchwała SN z dnia 10 czerwca 2011 r., III CZP 135/10

Standard: 33630 (pełna treść orzeczenia)