Postawienie uczniowi bezpodstawnego zarzutu (kradzieży), godzącego bezpośrednio w jego cześć

Nie ulega wątpliwości, że zarzut kradzieży narusza dobre imię człowieka, a więc narusza jego dobro osobiste w rozumieniu art. 23 k.c. Poszkodowany może przeto dochodzić ochrony przewidzianej w art. 24 k.c. Ochrona ta nie może wprawdzie doprowadzić do zmiany świadectwa szkolnego, albowiem stoi temu na przeszkodzie niedopuszczalność drogi sądowej w tym zakresie, nie oznacza to jednak, aby uczniowi nie można było przyznać żadnych innych form ochrony z art. 24 k.c.

Nie można zgodzić się z poglądem że przyznanie uczniowi jakiejkolwiek formy ochrony przewidzianej w art. 23 i 24 k.c. naruszyłoby stosunek podporządkowania istniejący między uczniem a szkołą lub nauczycielstwem czy radą pedagogiczną i że w ten sposób wkraczałoby to w stosunek administracyjny. Czym innym bowiem jest klasyfikowanie uczniów i wystawianie ocen w świadectwie szkolnym, zastrzeżone całkowicie kompetencji organów szkolnych i wyłączone z gestii sądów, czym innym zaś postawienie uczniowi bezpodstawnego zarzutu, godzącego bezpośrednio w jego cześć.

Wyrok SN z dnia 6 grudnia 1972 r., II CR 370/72

Standard: 15652 (pełna treść orzeczenia)