Zasada rozgraniczenia środków odwoławczych (zaskarżalność postanowienia zawartego w wyroku)
Zasady postępowania odwoławczego
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Orzeczenia wydawane w postępowaniu procesowym podzielono na wyroki i postanowienia, przy czym ta pierwsza forma orzeczeń przewidziana jest dla rozstrzygnięć o istocie sporu, a druga - dla wszystkich innych rozstrzygnięć, zaś w sentencji wyroku zasadniczo można zamieszczać postanowienia tylko w przedmiocie kosztów postępowania i nadania rygoru natychmiastowej wykonalności. Wszelkie inne postanowienia, a więc na przykład w kwestii odrzucenia pozwu, czy częściowego umorzenia postępowania, choćby wydane w tej samej dacie co wyrok, powinny przybrać formę odrębnych postanowień (uchwała SN z dnia 11 października 1995 r., III CZP 138/95).
O rodzaju przysługującego stronie środka zaskarżenia decyduje nie forma wydanego orzeczenia lecz jego treść, stąd też nawet gdy rozstrzygnięcie o odrzuceniu pozwu czy apelacji przybrało formę wyroku, w rzeczywistości jest ono postanowieniem zaskarżalnym w drodze zażalenia. Dotyczy to także sytuacji, gdy tego rodzaju rozstrzygnięcie zamieszczono w wyroku obok rozstrzygnięcia co do istoty sporu.
Postanowienie SN z dnia 6 września 2018 r., II PK 228/17
Standard: 63554 (pełna treść orzeczenia)
O rodzaju i dopuszczalności środka odwoławczego decyduje przedmiot rozstrzygnięcia, a nie forma orzeczenia. W konsekwencji środkiem odwoławczym od postanowienia zawartego w wyroku jest zażalenie (por. postanowienie SN z 20.02.2013 r., III CZP 103/12, LEX nr 1311762).
W przedmiotowej sprawie sąd I instancji błędnie zawarł orzeczenie o odrzuceniu pozwu w wyroku, podczas gdy o odrzuceniu pozwu sąd orzeka odrębnym postanowieniem. Jak wyżej wskazano, powyższe nie miało jednak wpływu na rodzaj środka odwoławczego, jaki od powyższego orzeczenia przysługuje, stąd skarżący winien na powyższe orzeczenie wnieść zażalenie, a nie apelację. Jako że o rodzaju wniesionego środka odwoławczego także decyduje jego treść a nie nazwa, zasadnym było potraktować wniesioną apelację jako zażalenie, błędnie jedynie nazwane apelacją.
Postanowienie SA w Białymstoku z dnia 28 stycznia 2016 r., I ACa 835/15
Standard: 9287 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem umorzenie postępowania następuje zawsze w formie postanowienia, choćby zostało zamieszczone w treści wyroku. Właściwym zatem środkiem zaskarżenia takiego postanowienia zawartego w wyroku sądu pierwszej instancji jest więc zażalenie, a nie apelacja. Jednakże w przypadku zawarcia postanowienia o umorzeniu postępowania w wyroku, nie ma zastosowania termin siedmiu dni do złożenia zażalenia określony w art. 394 § 2 k.p.c., bowiem w takim przypadku zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, wniesione zażalenie nie może być odrzucone z powodu niezachowania terminu przewidzianego w art. 394 § 2 k.p.c. (uchwała połączonych I.: Izby Cywilnej oraz Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 6 marca 1972 r., III CZP 27/71, OSNCP 1973 Nr 1, poz. 1; a z nowszych orzeczeń por. wyrok z dnia 19 września 2002 r., II CKN 1090/00, OSNC 2003 Nr 12, poz. 166 oraz postanowienie z dnia 8 marca 2004 r., I PZ 8/04, OSNP 2005 Nr 1, poz. 9).
Wyrok SA w Białymstoku z dnia 29 maja 2013 r., I ACa 631/12
Standard: 9288 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 15585 (pełna treść orzeczenia)