Pozew skierowany przeciwko osobie nieżyjącej

Pozew skierowany przeciwko osobie nieżyjącej - podobnie jak pozew, w którym w ogóle nie wskazano pozwanego - nie powoduje w szczególności wszczęcia postępowania sądowego oraz nie wywołuje skutków objętych zawisłością sporu, która ustawa wiąże dopiero z doręczeniem pozwu (art. 192 k.p.c.). Dlatego też zawieszenie postępowania w stosunku do takiego "pozwanego" nie jest aktualne, a cofnięcie wniesionego w tych warunkach pozwu odnosi skutek polegający na anulowaniu wszelkich dokonanych czynności, jako z istoty rzeczy bezprzedmiotowych, wprost, bez zezwolenia strony przeciwnej, która w tego rodzaju sytuacji nie istnieje.

Skoro zatem na skutek pozwu skierowanego przeciwko osobie nieżyjącej wydany został nakaz zapłaty, to cofnięcie pozwu względem takiej osoby powoduje uchylenie nakazu zapłaty i umorzenie w stosunku do niej postępowania na podstawie art. 332 § 2 w związku z art. 13 § 2 k.p.c., i to niezależnie od tego, czy z cofnięciem tym połączone było zrzeczenie się roszczenia, które w pozwie przeciwko osobie nieżyjącej nie mogło być skutecznie dochodzone.

Wobec braku strony pozwanej, przepis art. 357 § 2 k.p.c., nakazujący doręczenie stronom z urzędu postanowień wydanych na posiedzeniu niejawnym, wchodzi w danym wypadku w rachubę tylko w odniesieniu do strony powodowej.

Postanowienie SN z dnia 5 listopada 1970 r., II CZ 186/70

Standard: 15517 (pełna treść orzeczenia)