Posiadanie służebności gruntowej

Charakter posiadania służebności gruntowej i charakter posiadania właścicielskiego są różne. W przypadku posiadania służebności gruntowej w rachubę nie wchodzi posiadanie samoistne, lecz posiadanie w zakresie odpowiadającym treści służebności. Podmiot wykonujący służebność korzysta z cudzej rzeczy tylko w oznaczonym zakresie, nie władając nią (postanowienie SN z 15 października 2014 r., V CSK 276/12).

Przy ocenie posiadania prowadzącego do zasiedzenia służebności gruntowej chodzi ‎o faktyczne korzystanie z gruntu w takim zakresie i w taki sposób, w jaki czyniłaby to osoba, której przysługuje służebność (wyrok SN z 31 maja 2006 r., IV CSK 149/05). Z kolei w wypadku posiadania samoistnego posiadacz korzysta z rzeczy tak jakby był jej właścicielem, czyli wykonuje uprawnienia składające się na treść prawa własności (art. 140 k.c.), korzysta z nieruchomości z wyłączeniem innych osób, pobiera pożytki i dochody, a także uważa się za uprawnionego do rozporządzenia nią.

Postanowienie SN z dnia 21 marca 2024 r., II CSKP 1559/22

Standard: 83433 (pełna treść orzeczenia)

Wykonywanie aktów władania w zakresie treści służebności względem nieruchomości obciążonej jest szczególne, nie ma charakteru ciągłego i w zasadzie ograniczone jest do określonych wąsko sposobów korzystania.

Posiadanie służebności jest posiadaniem prawa w znaczeniu romańskiej koncepcji posiadania, która nie pozostaje sprzeczna z podziałem wprowadzonym na mocy art. 336 k.c., ani nie utraciła aktualności.

Postanowienie SN z dnia 14 października 2021 r., V CSKP 69/21

Standard: 69228 (pełna treść orzeczenia)