Społeczna szkodliwość czynów popełnionych „z pobudek kontrrewolucyjnych”

Z punktu widzenia założeń aksjologicznych, respektujących podstawowe prawa człowieka, chronione przez organa bezpieczeństwa państwowego sekrety o siatce agenturalnej w społeczności studenckiej, nastawionej na wykrywanie wszelkich niepodległościowych zachowań, nie przedstawiały w gruncie rzeczy jakiejkolwiek wartości.

Czyny oskarżonego, popełnione – jak napisano w uzasadnieniu pierwszoinstancyjnego wyroku – „z pobudek kontrrewolucyjnych” (…), nie tylko nie odznaczały się społeczną szkodliwością (niebezpieczeństwem) nawet w subminimalnym stopniu, ale wręcz przeciwnie – dobrze służyły obiektywnie rozumianemu interesowi społecznemu. Były przejawem sprzeciwu wobec totalitarnego systemu politycznego, który nie wahał się sięgać przy zwalczaniu niezależnych i niepodległościowych dążeń po najbardziej brutalne metody.

W tym stanie rzeczy Sądowi Najwyższemu nie pozostawało nic innego, jak tylko uchylić orzeczenia sądów obu instancji w całości i – uznając skazanie za oczywiście niesłuszne – uniewinnić oskarżonego

Wyrok SN z dnia 30 września 2010 r., III KK 161/10

Standard: 13918 (pełna treść orzeczenia)