Przestępstwa trwałe

Przestępstwem trwałym są działania polegające na wytworzeniu i utrzymywaniu przez sprawcę takiego stanu, który od jego powstania aż do chwili zakończenia jest tym samym przestępstwem w każdym momencie jego trwania. Ten stan bezprawia spowodowany jest jednym czynem, a nie powtarzającymi się wieloma zamachami na określone dobro prawne. Stan ten może zostać przerwany przez samego sprawcę lub inną osobę bądź poprzez zastosowanie środków prawnych.

Wyrok SN z dnia 2 grudnia 2011 r., IV KK 202/11

Standard: 13847 (pełna treść orzeczenia)

Przestępstwo trwałe polega albo na wywołaniu i utrzymaniu stanu przestępnego, albo tylko na utrzymaniu takiego stanu, którego sprawca nie spowodował (orz. SN: uchwała z dnia 20 grudnia 1972 r., VI KZP 61/72; wyrok z dnia 20 grudnia 1975 r., II KRN 46/75; uchwała z dnia 10 lipca 1987 r., VI KZP 8/87; wyrok z dnia 13 sierpnia 1993 r., WR 107/93; uchwała z dnia 24 czerwca 1994 r., I KZP 13/94; uchwała z dnia 7 września 2000 r., I KZP 22/00).

Przestępstwo trwałe jest dokonane, gdy sprawca wywoła określony stan przeciwprawny. Przestępstwo trwałe jest zaś zakończone wtedy, gdy sprawca przestaje utrzymywać ów stan przeciwprawny.

Postanowienie SN z dnia 25 marca 2010 r., IV KK 315/09

Standard: 18219 (pełna treść orzeczenia)