Przestępstwa trwałe

Przestępstwo trwałe. polega na wywołaniu stanu bezprawnego i jego celowym utrzymywaniu przez sprawcę, względnie tylko jako utrzymywaniu stanu bezprawności zgodnie z wolą sprawcy (vide M. Nawrocki, Przestępstwo trwałe w teorii i praktyce, Prokuratura i Prawo 2019, nr 6, s. 38). Ten stan bezprawia spowodowany jest jednym czynem, a nie powtarzającymi się wieloma zamachami na określone dobro prawne (zob. wyrok SN z dnia 2 grudnia 2011 r., IV KK 202/11). Ustaje on dopiero z chwilą, gdy sprawca zaprzestanie swej działalności, bądź też gdy zostanie wydany wyrok skazujący w odniesieniu do danego przestępstwa (por. postanowienie SN z dnia 14 listopada 2019 r., V KK 465/19). Zatem w pełni uprawnione było przyjęcie jako zakończenia popełnienia przez skazanego przestępstwa z art. 211 k.k. daty zamknięcia przewodu sądowego w pierwszej instancji. Postąpienie takie nie stanowi wyjścia poza granicę skargi.

Wyrok SN z dnia 30 stycznia 2025 r., I KK 438/24

Standard: 88598 (pełna treść orzeczenia)

Przestępstwem trwałym są działania polegające na wytworzeniu i utrzymywaniu przez sprawcę takiego stanu, który od jego powstania aż do chwili zakończenia jest tym samym przestępstwem w każdym momencie jego trwania. Ten stan bezprawia spowodowany jest jednym czynem, a nie powtarzającymi się wieloma zamachami na określone dobro prawne. Stan ten może zostać przerwany przez samego sprawcę lub inną osobę bądź poprzez zastosowanie środków prawnych.

Wyrok SN z dnia 2 grudnia 2011 r., IV KK 202/11

Standard: 13847 (pełna treść orzeczenia)