Przymus adwokacko - radcowski (art. 55 § 2 k.p.k.)

Subsydiarny akt oskarżenia w zakresie, w jakim nie spełnia określonego w art. 55 § 2 in princ. k.p.k. wymogu w postaci obowiązku sporządzenia i podpisania tego pisma procesowego przez adwokata lub radcę prawnego, jest obarczony brakiem formalnym, który podlega uzupełnieniu w trybie art. 120 § 1 k.p.k.

Subsydiarny akt oskarżenia, wniesiony z zachowaniem terminu określonego w art. 55 § 1 k.p.k. wraz z wnioskiem o ustanowienie pełnomocnika z urzędu, wywołuje skutki procesowe od chwili jego wniesienia, także w wypadku wyznaczenia pełnomocnika oraz uzupełnienia braku formalnego aktu oskarżenia po upływie tego terminu, lecz w terminie 7 dni od doręczenia pełnomocnikowi zarządzenia wzywającego do usunięcia tego braku.

Wyrok SN z dnia 15 maja 2014 r., IV KK 2/14 

Standard: 41874 (pełna treść orzeczenia)

Z utrwalonego stanowiska Sądu Najwyższego wynika, że przymus adwokacko - radcowski, polegający na procesowym wymogu sporządzenia objętych tym przymusem pism procesowych, w tym subsydiarnego aktu oskarżenia, nie jest dopełniony, jeżeli rola przedstawiciela procesowego stron sprowadza się jedynie do przepisania pisma samej strony z dodaniem jedynie w jego nagłówku i zakończeniu danych owego reprezentanta (zob. wyrok SN z dnia 29 maja 2013 r., SDI 8/13).

Przewidziany w art. 55 § 2 k.p.k. przymus adwokacko – radcowski, jest szczególnym warunkiem skuteczności subsydiarnego aktu oskarżenia. Zatem, wniesienie tego rodzaju skargi bez zachowania tego wymogu i uzupełnienia braku formalnego w tym zakresie, nie wywołuje skutku prawnego oraz wiąże się z koniecznością umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.

Postanowienie SN z dnia 28 listopada 2013 r., I KZP 17/13

Standard: 13764 (pełna treść orzeczenia)